Hatıra Defteri #10 Sezon Finali busy

Önceki Bölüm:Hatıra Defteri

Selamlar, Sevgili Steemit sokağının biricik sakinleri; bugün hikayemize kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Ben görevimi tamamlamıştım. İdam mahkumunun infazını beklediği gibi odamdan çıkmadan sonuçların açıklanmasını bekliyordum. Başta ortalama kaç gün sonra açıklanacağını hesaplarken, bir süre sonra saatleri, dakikaları, saniyeleri hesaplamaya çalışırken buldum kendimi ergen odamda. Çok sinir bozucuydu, kafayı yiyordum kendi kendime. Kazanamayacağını bile bile yılbaşında TRT1'i açıp milli piyangonun açıklanmasını heyecanlı, tedirgin, bütün umutlarını bağlayan 70 yaşındaki dede gibiydim. Kazanamayacağımı biliyordum ama bir umuttu işte.

Bu şekilde eli kolu bağlı beklemek imkansızdı. Bir şeylerle uğraşmam gerekiyordu. Telefonumun rehberini kurcalarken geçen sene çalıştığım otelin F&B müdürünün numarasını gördüm. Arayıp, iş sorsam, ne derdi acaba. Belki yarım saat tereddüt ettim. Ama en sonunda aramaya bastım. Önce hal hatır sorduk birbirimize, sonra muhabbetin tıkandığı yerde müdür lafı açtı, ne yaptığımı ettiğimi sordu. Okulun bittiğini, boş boş evde takıldığımı söyledim. Ertesi gün gel işe başla dedi. Dedim olur, ama bara geçmek istediğimi söyledim. Gel, bakarız dedi.

Ertesi gün bana Pool barda barboyluk ayarladı müdür. Zaman tekrar normal akmaya başlamıştı ama sınava karşı olmayan beklentim iyice yok olmuştu. Baktım olduğum ortamda çok mutluyum. Buraya asılmaya karar verdim. Mesai saatlerinde barboyluk yapıyordum. Eve gidince oturup kokteyl çalışıyordum. Bazen mesai saatlerinde de barmenden izin alıp deneme yapıyordum. Bir süre sonra yaptıklarım şefin dikkatini çekti. Bir gün mesaiden sonra bildiğim bütün içkileri denedik beraber. Ertesi gün gelip Piyano barda yardımcı barmenliğe başlayacağımı söyleyip gönderdi beni. Ama o gece sınav sonucu açıklandı. Sonuç beklentimin o kadar üstündeydi ki, o güne kadar yaşadığım en güzel gündü o gün benim. Mutluluğu açıklayabilecek hiç bir kelime yoktu. O gece sabaha kadar tercihlerle uğraştım. En sonunda kendime bir tercih listesi çıkarmıştım. Mesai saatinden önce okula gidip, tercihlerimi yaptım. Otele geçtim. Uykusuzluk çeke çeke o günü zor bitirdim. Bir hafta boyunca biraz performansım düşse de çok düzenli çalışmaya devam ediyordum.

Bir haftanın sonunda mesaime giderken, tercih sonuçları da açıklandı. Telefondan zar zor siteye girip sonucuma baktım. İstediğim bölümü tutturmuştum. Aslında bayağı üst sıralardan girmiştim bölüme. Ankara Üniversitesi, Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi, Sinoloji Ana Bölüm Dalı. Mutluluktan ölüyordum. İstediğimi almıştım. Mutluğumu paylaşmak için önce babamı aradım. Çok heyecanlı bir şekilde, anlattım. Sakin sakin, senin de yapacağın buydu, hayırlı olsun, toplantım var şimdi dedi, kapattı. Annemi aradım, ne oldu, dedi. Dedim, kazandım. Dersteyim dedi, kapattı. Ablamı aradım, açtı çocuk ağlıyo dedi, kapattı. En son abimi aradım, dedim kazandım, dedi işim var, sonra konuşalım dedi, kapattı. O an elimdeki telefonu yemek istedim.

İşte o an anladım, elde ettiğim yada edeceğim hiç bir başarıyı, mutluluğu kimseyle paylaşmama gerek olmadığını. İşte o an anladım, hayatta ne kadar yalnız olduğumu, yalnız yaşayacağımı, yalnız öleceğimi... Buradaki yalnız kelimesini yanlış anlamanızı istemem, çevrenizde kimsenin olmaması değil bunun anlamı, Ne mutluluğunuzu nede mutsuzluğunuzu paylaşacak kimsenin olmaması durumu. Bu hikayeyi ne zaman aileme hatırlatsam, hepsi meşgul olduklarından dem vuruyorlar. Hayatta hiç kimse bu kadar meşgul olmamalı. Hala daha yaptığım en ufak bir iş için bile beni tebrik etmedi kimse. Herkes bir pay çıkardı her başarıdan. Kimse demedi bu güne kadar Helal olsun, bunu sen yaptın diye. Aslında gerekte yok...

Bu bölümü burada noktalandırıyorum. Bir sonraki bölümde kaldığım yerden devam edeceğim.Bu bölümde Hatıra Defteri kısa bir süre ara vereceğim. Tekrar görüşüne kadar esen kalın. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Oylayarak bana katkıda bulunursanız ve yorum kısmına beğenip beğenmediğinizi belirtirseniz sevinirim. Yorumlarınızı ve eleştirileriniz bekliyorum.

Photo Source