Rainbow...

Yatakta sağa sola dönme seanslarına bir yenisini daha ekliyordu @Nsab. Blog sayfalarından, makalelerden ve türev her şeyden okuyarak öğrendiği her bilgiyi uyumak için deniyordu. Tebdili mekânda ferahlık vardır diyerek evini yeni değiştirmiş olmasına rağmen, bir tane koliyi bile açma gücünü kendinde bulamıyordu.

Salon camının önündeki koltukta biraz vakit geçirmenin iyi bir fikir olacağını düşünerek karanlık koridora yöneldi. Bir kahve iyi gidebilirdi. Ev o kadar dağınıktı ki her şey alakasız yerlere dağılmış durumdaydı. Salona geçebilmek için ayağıyla ittirdiği koli üzerindeki yazı dikkatini çekti birden. “ Anılar”?! Ne olabilirdi ki bu kolinin içinde? Evi bile kendi toparlayacak vakti bulamamış, annesinden yardım istemişti. Fotoğraflar… Bakmak iyi gelebilir diye düşündü. Evin içinde koliyi açacak bir şeyler aransa da kapı üzerindeki anahtarı kullanabildi. En üstte, yıllarca dinlemekten bıkmadığı Levent Yüksel Med Cezir kaseti ile karşılaştı, hafifçe tebessüm ettikten sonra koliyi oturacağı koltuğa doğru çekti. Birkaç fotoğrafa uzun süre baktıktan sonra, elini koliye tekrar uzattığında günlüğü ile karşılaşacağını tahmin bile etmemişti. Sayfaları çevirip, saatler ilerledikçe naftalin kokulu anıları kahkahalarının boş evde yankılanmasına sebep oluyordu. Derin hüznü yerini bir çocuk masumiyetine bırakmıştı.

“ 1996 Yaz “ sayfasına geldiğinde kafasını gökyüzüne doğru çevirip “ ne yapıyorlar acaba ?” diye derin düşüncelerin kapısını yeniden açtı… Okumasına bile gerek yoktu o sayfaları. @doctorbishop ve @sudefteri ile yaşadığı her an, beynine kazılıydı zaten. @doctorbishop, @sudefteri ve @nsab çocukluk arkadaşıydı. Yıllarca acısıyla tatlısıyla tüm hayatı birlikte sırtlamışlar fakat üniversite yıllarından sonra hayat mücadelesine kendilerini öyle bir kaptırmışlardı ki, görüşemez olmuş bir süre sonra da iletişimi tamamen kaybetmişlerdi. Gülümsedi, @nsab. Dudaklarından, @doctorbishop’in gitarıyla çalmaktan, @sudefteri ve kendisinin de bağırarak söylemekten bıkmadığı şarkı sözleri dökülmeye başladı… “ Geç bunları, anam babam geç bunları, bir kalem de bilirim ben yaptığımı” Sayfayı çevirdi, sesli okumaya kadar verdi.

 

" Sevgili Günlük,

Hava kapalı olduğu için, evde oturduk. Öğlene doğru bir yağmur başladı. Öyle bir gök gürlüyor, öyle bir yağmur yağıyordu ki dışarı çıkıp ıslanmak istememize rağmen, @sudefteri’ nin boyu uzun olduğu için üzerine şimşek düşecek korkusu yüzünden camdan izlemek zorunda kaldık bu eşsiz fırsatı. Birkaç saat süren yağmurun arkasından sımsıcak bir güneş çıkageldi ve arkasından hayranlık uyandıran bir gökkuşağı. Annem seslendi sonra hepimize. “ Biliyor musunuz? Gök kuşağının altından geçerseniz dilekleriniz kabul olur” dedi.

@doctorbishop atladı annemin söylediklerine. Uzun süredir Olivia’ya yardım edemediği bir konu vardı, Bishop’ın. Eğer gökkuşağının altından geçebilirsek, konuyu çözmeyi dileyecekti. Olivia en büyük takıntısıydı. @sudefteri ve ben tabii ki gene mi Olivia diyerek düştük yollara. Önce dağ yolunu tercih ettik daha kısa gözüktüğü için, dizlerimize kadar çamur olup, daha fazla balçıkta yürüyemeyeceğimize karar verdiğimiz için sahil yoluna indik. İner inmez, hava gene patladı. Deli gibi bir yağmur yağmaya başladı. @sudefteri yere attı kendini hemen “Allah’ım ölmek istemiyorum” diye bağırmaya başladı. @doctorbishop ile koluna girip geri dönüyoruz hadi diyerek koşmaya başladık gülerken. Eve az bir mesafe kala, yağmur durdu ve ikinci bir gökkuşağı çıka geldi. Hemen atladım, “ bu bir işaret” bir daha denemeliyiz. Çok ıslanmış olmamıza rağmen, yola düştük geri. Kaç saat yürüdüğümüzü hatırlamıyorum. Gökkuşağı yavaş yavaş kaybolmaya başlıyordu ama biz halen kendisine bir adım bile yaklaşamamıştık. Olivia’ya ya söylenmekten korkmamıza rağmen, vıdı vıdı yapmaya başlamıştık ki, gök gürültüsü ile kendimizi yere attık. Bu kadar korktuğumuzu hatırlamıyorum. Kafamı kaldırdığımda, @doctorbishop’la göz göze geldik. “ Bu bir işaret geri dönmeliyiz “ dedi. Haklıydı. Bu kadar zaman bir yol alamamış, ıslanmaktan başka bir şey elde edememiştik. Dönüş yolunda onlar üşürken, ben terliyordum. Şu anda sana bu satırları yazarken ateşim 38. Hepimiz hasta olduk! : ) Herkes evinde yatak döşek yatıyor."

Kahkahası çınladı evin içinde tekrar @nsab’nin.

• Dünyanın şeklinden bir haber yaşıyormuşuz!

Dip Not: @doctorbishop ve @sudefteri samimiyetinize inanarak hikâyeme şeref verdiğiniz için teşekkürü borç bilirim. : )

(Kaynak)

---

Posted from my blog with SteemPress : https://nsab.000webhostapp.com/2018/10/rainbow

---