Sanatın Birleştirici Gücü!

resim kaynak

Gördüğünüz gibi en klasik başlığı yazdım. Çünkü klasik, fakat gerçekten harika bir açıklama. Şimdi yine neredeyse tüm yazılarımda olduğu gibi bir örnek vererek bu olayın ne kadar harika bir durum olduğunu göstereceğim. Çünkü müzik gerçekten birleştiriyor.

Hadi bir senaryo yazalım.

Oturmuşsunuz bir tren istasyonunda, treninizin gelmesini bekliyorsunuz. Senaryo bizim değil mi ? Bir tane de piyano koyduk oraya. Ve bir tane de genç. O da bekliyor tren, aynı zamanda da piyano çalarak zaman geçiriyor. Sizin için de harika bir durum olmaz mı bu ? Yani benim için olurdu, çünkü benim gibi favori müzik aletim piyano. Piyano olmasa da olurdu, önemli değil. Müzik olsun da.

Her neyse efendim, devam ediyoruz treni beklemeye. O sırada da piyanodaki arkadaş o kadar güzel çalıyor ki dalıp gitmişsiniz.

Sonra bir şey fark ediyorsunuz, piyanodaki arkadaşın başına başka biri daha geliyor. Yanına geçiyor ve birlikte çalmaya başlıyorlar. Hiçbir ortak noktaları olmadan, daha önce hiç çalmadan, hiç birbirlerini görmeden bir de. O kadar güzel çalıyorlar ki, etraftaki herkes başlarına toplanıyor. Siz de gitmez miydiniz ?

resim kaynak

Bu olay çok mu uçuk oldu ? Gerçekleşmesi imkansız gibi mi ?

O zaman şu harika video ile sizi tanıştırayım. Bu videoyu bilenler zaten daha "tren" deyince hatırladılar.

Videodaki iki arkadaştan birisi İspanyol Gerard Pla Daró(oturan), diğeri de Cezayir kökenli Nassim Zaouche(ayaktaki). Birbirleri ile o kadar bağımsızlar ki, aynı dili bile konuşmuyorlar. Fakat yoldan geçerken birbirleri ile iletişim kurabiliyorlar. Bunu yapan ise müzik.

Videodaki şarkılardan ilki Ludovico Einaudi - Una Mattina , daha sonradan çaldıkları şarkı da Braveheart filminin tema müziği.

Yani bu sadece müzik değil, edebiyat da olabilir, felsefe de olabilir...

Mesela aramızda kaç kişi yabancı bir yazarı okurken, onun etnik kimliğini göz önünde bulunduruyor ki ? Belki bir Umberto Eco kitabı okurken, o İtalyanca isimleri okuyunca, "İtalyandı değil mi ya ?" oluruz. O kadar ama. Gündemden bağımsızdır o. Her ne kadar İngiltere ile siyasi sıkıntılar çeksek de, açar İngiliz romanlarını okuruz. Her ne kadar Rusya ile iyi anlaşamasak da açar Rus yazarların romanlarını okuruz.

Ya da sinema bazında bakalım buna, kaçımız diyor ki "Biz Amerika ile kavgalıyız onların filmlerini izlemeyiz!" falan diye. Ya da onlar "Bu Nuri Bilge Ceylan'ın filmi ya, bunu aday göstermeyelim mi ?" diyor.

Kesinlikle hayır.

resim kaynak

Bu sanatın gücünden kaynaklıdır. O yüzden sanat ile siyaset daima ayrı kalmalıdır. Bir sanatçı siyasete girmemelidir. Hatta bana soracak olursanız, siyasi görüşlerini bile açık açık paylaşmamalıdır. Bir vatandaş olarak tabii ki siyasi görüşlerini istediği gibi paylaşma hakkına sahiptir, fakat ben sanatçıların paylaşmaması gerektiği kanısındayım.

Sanatın, sanatçının destekçisi değil diye devleti medyayı, toplulukları suçlamadan önce kendimiz sanatı doğru düzgün desteklemeli, sahip çıkmalıyız. Çünkü "Sanatsız kalmış bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir!"