Gerçekten Mutlu musunuz ?

Bu yazıyı Hans Zimmer - Chevaliers de Sangreal eşliğinde yazdığım için okurken bu şarkıyı dinlerseniz, belki beni daha iyi anlarsınız.

resim kaynak

Hiç çalışmanın verdiği bıkkınlığı hissetiniz mi ?

Pilinizin bittiğini gördünüz mü ? Elinizdeki her şeyi verdiğinizi, daha fazlasına ise gücünüzün yetmediğini hissettiniz mi ?

Hiç umutsuzluğu hissettiniz mi ?

Hiç ne yaparsam yapayım olmayacak dediniz mi kendinize ? Ne kadar çabalarsam çabalayayım, ne kadar istersem isteyeyim, ne kadar zarar göreceksem göreyim, yine de ulaşamayacağım sanırım dediniz mi hiç kendinize ?

Sizden daha salak insanların bu konularda sizden daha başarılı olduğunu görünce, bu sisteme lanet okumadınız mı ?

Çabalarınızın boşa gittiğini gördünüz mü hiç ?

Birkaç saniyeliğine de olsa cesaret yüklendiniz mi ,"Bırakıyorum bu bölümü ben, okuyamıyorum artık!" diye ? Sonrasında düştüğünüz bu çukurdan çıkmanın imkansız olduğu mu geldi aklınıza ?

Ne yapacaktınız ki bıraksanız ? Başka bir bölüme mi girecektiniz ? Ailenize nasıl açıklayacaktınız ? Yaşınız kaç olmuştu ki ?

Bu işi gerçekten yapmak istiyor musunuz peki ? Sorguladınız mı bunu hiç ? Gerçekten bunu mu istiyorsunuz ?

Mesela sabahtan akşama kadar Steemit'e yazı yazmak daha mı eğlenceli geliyor size ? Arkada hafif piyano-gitar açıkken uzun uzun, sayfalarca yazmak ?

Ya da elinizdeki kitabınıza dalıp gitmek mi istiyorsunuz ? Saatlerce okumak, kafayı kaldırmadan...

Ama sürekli bir engel var değil mi ? Çalışmanız gereken ders, bitirmeniz gereken ödev, bulunmanız gereken bir yer...

Bunun için mi geldik gerçekten dünyaya ? Elimize verilen tek bir yaşantıyı, diploma denilen bir kağıt uğruna, ihtiyacımız bile olmayacak bilgiler ile kafamızı doldurarak ? Hiç mezun olmuş bir meslektaşınız ile konuştunuz mu ? Ne kadarını kullanıyormuş aldığı eğitim sırasındaki bilgilerin, ne kadarını kullanıyormuş tecrübe ettiği bilgilerin ? İkincinin yanında, birincinin esamesi okunur mu ?

Peki neden hiçbir zaman cesaretimizi toplayıp büyük adımlar atamıyoruz ?

resim kaynak

Neden "ciddi" anlamda istediğimiz gibi yaşayamıyoruz ?

Bu kadar mı korkuttu bizi toplum "Oku 'adam' ol da evine iyi bak!" diye ? Bu kadar mı kötülendi üniversite okumayan insanların başarıları ? Hepsi mi şanstı ? Neden hiç göstermediler üniversiteyi okuyup da başarısız olan insanları ?

Ya da bundan yıllar öncesinde birileri bu işi SEVEREK yaptığı için çok para kazanırken, sizden de bu mesleği yapmanız mı beklendi ? Sırf o çok para kazanıyor diye ?

İstediğiniz şeyi yaparsanız para kazanamayacağınız mı söylendi size de ? Birkaç örnek mi gösterildi "Bak şunların haline!" diye ? Siz de örnek gösterince "Aradan çıkmıştır bir iki tane!" mi denildi ?

Neden sizin o "bir iki" kişiden biri olamayacağınızın mesajı alttan verilirken sesinizi çıkarmadınız ? "O bir iki kişi ben olacağım!" diyemediniz mi ? Çok zor çünkü, değil mi ?

Elinizdekini yapmak çok mu kolay peki ?

Çok mu kolay şu an toplumun alttan verdiği sorumluluğun yükünü kaldırmak ?

Çok mu kolay iki üç tane akademisyenin oyuncağı olmak ? Ağzınızı bile açmadan ders çalışmanız istenirken, her türlü konuşmalarında "Tabii ki gezeceksiniz de, tozacaksınız da!" yalanlarını duymak ? Kendilerine verilen sorumluluklardan neredeyse hiçbirini yerine getirmeyip tek başarısı öğrenci bırakmak olan insanlar tarafından ezilmek çok mu kolay ?

Bir gün birinin emrinde çalışacağınız bilerek okumak çok mu kolay ?

Daha da daraltalım mı ? Sırf babasının başarıları yüzünden zengin olan birinin emri altına girecek olmak çok mu kolay ? Karşılığını alamayacağınızdan emin olduğunuz bir iş için bir taraflarınzdan ter akana kadar çalışmak çok mu kolay ?

Ya da değiştirelim bunu.

Daha iyisini yapabileceğiniz başka bir alan varken, ortalamaya alıştırılmak çok mu kolay ?

Kaçımızın hayali, mesleğinde en iyisi olmak ki ?

Bir peri size gelip istediğiniz alanda dünyanın en iyisi olacaksınız derse, kaçımız okuduğumuz bölümü söyler ?

Orada burada başarılarını okuduğunuz insanlar gibi mi olmak istiyorsunuz ? Ciddi ciddi kaçı bölümünü başarı ile bitirmiş ? Kaçı bölümüne birinci girmiş ya da birinci çıkmış da o kadar başarılı olmuş ?

Neydi peki onları öne çıkaran ? Neden birinci bitirenleri geçtiler de birinci bitirenler maaşlı çalışan oldular ?

Çok basit değil mi aslında cevabı ? Tek kelimelik bir cevap değil mi bu ?

Cesaret

Ne bekliyordunuz ki ? Okulunuzu birinci bitirmenin her şeye yeteceğini mi ? Daha sonra isyan etmeyeceğinizi mi sanıyordunuz ? Cesur insanlar iyi yerlere gelirken, daha mutlu olup daha çok kazanırken ve bu işi severek yaparken, siz sadece akademik başarınız ile onların önüne mi geçecektiniz ?

Ya da cesaretli insan siz misiniz ?

Öyleyse neden hala duruyorsunuz ?

Sevdiğiniz işi yapıyor olsaydınız, ara bile vermek istemeyeceğinizi bildiğiniz halde üstelik ? Elinize geçen her an sizin içi değerli değil mi ?

Bu değil mi aslında belirleyen ? Ders çalışmayı mı daha çok seviyorsunuz yoksa ara vermeyi mi ? Bu sorunun cevabı değil mi size yaptığınız işi sevip sevmediğinizi gösteren ?

Hayatınızın ödediğiniz küçük bedeller ile elinizden kaydığının farkında değil misiniz ?