Yaklaşık 2 saattir kitap okuyordum. Akşam 8 gibi uykum gelmişti aslında. Biraz daha durur yatarım demiştim kendime. Durum ortada... Kitabımı okumayı bitirdikten sonra kaldığım sayfaya aralığı koyup telefonu elime aldım. Bakınmak için girmiştim fakat yazını yayınladığını gördüm. Bir süredir senin yazılarını okumayı sabırsızlıkla bekliyordum. Önceki yazılarını okudum hatta bu sürede. Israrım yazılarında, hikayelerinde farklı hissiyatlara girmemden dolayı, baskı altında kaldıysan da yazıyı okuduktan sonra buna değdiğini düşünüyorum. Özür dilemeyeceğim...
Kalktım ve şu an bilgisayarın başına geçtim yazıyı okuyabilmek için. Böyleyim ben. Sevdiğim bir şeye ciddiyetle yaklaşırım hep. Layığıyla yerine getirmeye çalışırım. Okumak. Yemek. Müzik dinlemek. Sevmek. Ne olursa...
Okumaya kendimi kaptırmadan önce yazının başında paylaştığın Low - Lullaby parçasını açtım. Son zamanlarda sıklıkla kullandığım bir yöntem. Okuduğum kitabın bende hissiyatını uyandıran müziklerle birlikte kitabı okumak. Tehlikeli olarak adlandırırım ama böyle müzikleri. Bazen kendimizin bile kontrolünden çıkabiliyor müzik. Bizi kitaplar gibi farklı diyarlara götürebiliyor.
Sonraki hikayelerin bu hikaye ile bağlantılı mı olacak bilmiyorum. Bu konuda aydınlat beni lütfen. İçine sinmeyen hikayelerin içinse "her türlü paylaş" derdim ama eğer bir şeyi kendin bile sevmiyorsan, için sinmiyorsa başkasından bekleyemiyor insan. Onun için hazır hissettiğinde paylaş hikayelerini bizlerle. Fakat paylaş lütfen.
"O kadar yazdın, hikaye hakkında iki kelam etmedin." diyebilirsin. Hikayen hakkında söyleyeceğim tek şey @yasujizr aktarmak istediğin bütün o hisleri okurken iliklerime kadar hissettim.
Şimdi rahat uyuyabilirim sanırım, düşüncelerimle birlikte... Eline sağlık.
Beklenmek insanın üzerinde yoğun bir baskı oluşturuyor mu, evet ama çok güzel bir his bu. Ne kadar baskı olursa olsun değiyor. Her ne kadar kendimi tatmin etmek, içimi dökmek için de yazsam, itiraf etmeliyim ki bu ikisinden daha ağır basan bir durum var benim için; okunmak.
Ve senin gibi okuyucular bulmak, hazine gibi. Senin gibi derken yaptığı işi ciddiyetle yapan, samimi insanlar demek istiyorum. Örneğin sen yazımda eksik bulduğun yerleri yazsan ben yine aynı şekilde mutlu olurum çünkü kendimi geliştirmeme olanak verir bu. Biliyorum ki sen diyorsan orada büyük ihtimal de bir sorun var.
Bana kalırsa, sen de gayet güzel hikayeler anlatabilecek birisin. Bu kadar kitap okuyup yazmamak olmaz, bir yerlerde not defterin varsa buraya açmanı bekliyorum. Uzun yorumun ve her şey için tekrar teşekkürler.
Hikaye içinse, birkaç bölümlük veya bir bölümlük devamı olacak.
Bir defterim var. İçinde şiirler, itiraflar, hikayeler ve kendime kızdığım sayfalar ile dolu. Bilmiyorum, belki defterim de izin verirse ileride paylaşırım.
İtiraf ve şiirler için bir şey diyemem tabi ama hikayelerini bekliyorum.
İtiraflar için herkes gizlilik konusunda aynı özeni gösteriyor fakat şiirler için aynısı değil. Şiirlerin önemini biliyorsun ki o konuda bir beklenti içerisinde değilsin. Şiirler de çok fazla duyguyu, kişisel düşünceyi açık edebiliyorlar bazen. Teşekkürler.
Hikaye konusunda birkaç düşüncem var, yakın zaman için söz veremem ama bir şeyler gelecek... Fakat senin eline su dökemem tabii. 😅
Şiirlerimi birkaç kere paylaştım internette sonrası hep utanç oldu. Utandım yani. Çok fazla duyguyu açık ediyor dediğin gibi.
Benim elim el değil ya hu, rahatlıkla geçersin. Kitap okuyan insan her zaman bir yazar adayıdır. Benden çok kitap okuduğunu düşünüyorum ve elin alıştığında çok güzel hikayeler çıkaracağına eminim.
Bir de yazar tavsiyesi vermek istiyorum sana, Kayıprıhtım'dan. Denk gelmişsindir büyük ihtimal ama denk gelmediysen Onur Selamet'in hikayelerine kesin bakmalısın. :)
Yazıları okurken yazarlara pek dikkat etmiyorum Kayıp Rıhtım'da, şimdi özellikle bakarım ama. Teşekkürler.