Verdiğiniz örnek karşılamıyor. Fakat aynı örnek üzerinden gidecek olursam şunu söyleyebilirim. Ben karnı aç çocuğa yemek yemenin tokluk sağlayacağını anlatamıyorum. Gerçekten son üç ayda yazdığım her şeyi yaşayarak yazdım. 25 yaşındayım ve 10 yıldan fazladır bu felsefeyi taşıyorum. Başka bir insana yardım etmek kendine aynı iyiliği yapmaktan daha mutluluk verici. Burada bir sorunum yok. Sadece artık karşımdaki insan için olumlu olduğunu düşündüğüm bir şey yapıyorsam ondan da çaba görmek istiyorum. En azından beni dinlerken haklı olabileceğim ihtimalini onun kafasına sokmaya çalışmak istemiyorum. Kaç yıl yaşamam lazım insanlara düşünmeyi öğretebilmek için?

İnsanlar teslim olup düşünmemeyi seçerken ben ne için çabalıyorum?? Onların tercihi bu. Kendilerini güvende hissetmek, beyinlerinde atp tüketmekten çok daha makul geliyor. Pars'a da aynı şeyi söyledim. Doğal seçilimin devreye girmesini beklemek en mantıklı yol.