Hikaye | Küçük Kız

Okuyacağınız hikaye şu ana kadar yazıp da en çok gurur duyduğum hikayem. 1-2 Hafta sonra mutlaka seslendireceğim ve çok güzel bir şey olacağından eminim. İyi okumalar dilerim...

Küçük Kız

Geceleyin yağmur yağmasından nefret ederdim. Ayrıca gece araba kullanmaktan da nefret ederim diye düşünüyordum. O kadar şiddetliydi ki sileceklerim nerdeyse yetişmiyordu yağmurun hızına. Şimşekler aydınlatıyordu birden tüm şehri, sokak işaretleri yetersizdi. Neyse ki kalabalık bir yerde yaşamıyordum.

Yıllardır hayalini kurduğum bahçeli evimi alalı 2 sene oldu ve komşularımla da iyi geçiniyordum. Tüm sokak tek katlı bahçeli evlerle sıralıydı. Neyse ki çok sürmeden evime geldim arabayı durdurup cebimdeki anahtara uzandım. Kapıyı açıp eve girdim yalnız yaşıyordum. Karanlık odama geçip ışığı yaktım, üzerimi değiştirdim ve yatağıma geçtim, bugün çok yorucuydu. Onca koşuşturmaca anında dalmışım uykuya.

“Lanet olası sinek kışın ortasında gelip benim evimi bulur, zaten komşunun köpeği de susmak bilmez şimdi. Yorgun olunca bilerek işkence ediyor dünya sana.”

Yetti artık, gözlerimi ovaladım keşke dokunmaz olaydım sanki tuz dökmüşlerde ben dokununca retinamı eritmiş gibi hissettim. Kalktım ve uzun siyah montumu giydim şemsiyemi aldım ve bahçeden yürüyerek yan eve geçtim, kapıyı çaldım duymadılar. Lanet olası köpeklerini duymadıkları gibi kapıyı da duymadılar, zili çaldım. Kadının uykusuzluktan gözleri kızarmış, adeta kan çanağına dönmüştü.

“İyi geceler, köpeğinizi susturmanız mümkün mü acaba?” dedim.

Hiçbir şey söylemeden kapıyı yüzüme kapattı. Tekrar çalıp çalmamayı düşündüm ama “boşver ya, görmezden gelicez artık.” dedim kendi kendime. Arkamı dönüp giderken "Sana bu aptal köpeği eve getirme dedim.” diye bir bağırış duydum ufak bir kız ağlamaya başladı. Silah sesi... TüFK!… Köpek sustu. Salak herif köpeği mi vurdu yoksa? hemen tekrar zili çaldım birkaç saniye kimse gelmedi sonra bir kız kapıyı aralayıp koştu ve içeriye girdi ağlamaya devam ediyordu, yanına gittim.

“Ne oldu, iyi misin? Ne oldu?” dedim. Kendinden geçmişti, odasında, camın kenarına oturuyor ve göz yaşları yağmurla paralel akıyordu sanki. Beyaz bir pijama giymiş 6-7 yaşlarında bir kızdı. Pijamasının etekleri ayak bileklerine kadar geliyordu.

“Vurdu.” dedi.

Eliyle odasının karşısındaki kapıyı işaret etti. Yanından kalkıp kapıyı açtım ve yerde kanlar içinde uzanan bir köpek gördüm. Dili dişlerine kadar değerek yandan sarkmış yere değiyordu. Başında bir kurşun deliği, gözlerinde sanki bir nebze de olsa yaşama isteği kalmış gibi karanlığa bakıyordu boş boş. Göz kapaklarını kapattım. Kızın ağlaması sanki dinmişti biraz. Ayak sesleri geldiğini duydum ve hemen telefonumla bir fotoğraf çekip koşarak evden çıktım. Kendi evime geçip hiçbir ışık açmadan yatağıma gittim, yorganı kafama kadar çekip telefonu elime aldım ve fotoğrafı kendime mail attım.

Ne olur ne olmaz diye düşündüm, birden omzuma dokunan bir el hissettim. Sırtımdan soğuk terler boşaldı, sanki kapıyı kapatmamış mıydım o acele ile? Artık bunu düşünmek için çok geçti. Uyuyor numarası mı yapmalıydım yoksa yavaşça kalkmalı mıydım?

“Uyumadığını biliyorum.” diye bir ses duydum. Bu o küçük kızdı. “Onu kurtarabilir misin?” dedi. Yorganı başımın üzerinden kaldırıp temiz ve soğuk havayı ciğerime çektim. Arkamı döndüm köpeği kucağına almış, çenesi, elleri ve beyaz pijaması kan olmuştu.

“Nasıl girdin?” dedim sakin olmaya çalışarak.

“Kapı açıktı.” dedi. “Kapattın mı?” diye sordum, kafa salladı. “Üzgünüm ama kurtaramam.” dedim ve dediğim anda pişman oldum. Kız ağlamaya tekrardan başladı. Elimi başına doğru uzattım teselli etmek için ama geri adım attı.

“Sen!” dedi. “Sen öldürdün onu, sen gelmeseydin babam bir şey yapmayacaktı.”

Konuşurken dişlerinin sarılığını görebiliyordum. Köpeğinin ölü bedenini halıya bıraktı ve arkasını dönüp çıktı. Korkudan titriyordum. Peşinden gittim, çıkmadan şemsiyemi de aldım, dışarıda resmen kıyamet kopuyordu. Lanet olsun diye düşündüm, kız gözden kaybolmuştu nereye gittiğini bilmiyordum. Evine mi gitti yoksa sokakta koşmaya mı başladı? Başka çarem yoktu, evini kontrol etmek zorundaydım. Yavaşça içeri girdim ve odasına gittim, yerlerde sürüklenmiş köpeğin kan izleri ve onlara basan kızın ayak izleri duruyordu. Odasında yoktu, banyoya döndüm yavaşça. Kimseyi göremedim, tek bir oda kalmıştı: yatak odası… Korkup anne ve babasının yanına mı gitmişti? Yoksa bir yerde saklanıyor muydu? Bunu öğrenmenin tek yolu o kapıyı açıp bakmaktı. Kapı kolunu yavaşça çevirdim ve hiç ses yapmamaya dikkat ettim, araladım, yatak hâlâ gözükmüyordu, boş bir duvar ve halanın ucunu görebiliyordum. Biraz daha araladım kapıyı, boştu. Yatak bomboştu. Kimse yatmamıştı. Kapıyı sonuna kadar açtım ve içeride de kimse yoktu, daha az önce annesi ve babası burda değil miydi? Adam köpeği vurduktan sonra nereye gitti? Evde başka oda kalmamıştı bakmadığım, dışarı çıktım.

Kızı aramalı mıydım yoksa evime mi dönmeliydim? En iyisi gidip ölü köpeği temizlemekti. Eve dönüp bahçeye geçtim, üstüm başım sırılsıklam olmuştu, her şeyi çıkarttım ve kirli sepetinden bir şeyler alıp giyindim. Nasılsa kirli bir iş yapacaktım. Banyo dolabından deterjan ve bez aldım, odama geçtim, köpek yoktu yerde bir tek kan lekesi bile yoktu, daha az önce bir kız ve ölü bir köpek olan oda şimdi bomboştu. Ben yan evdeyken biri gelip bu pisliği mi temizledi? Halıya eğilip kokladım. Soğuk ve temizdi, çamaşır suyu kokmuyordu hatta tam aksine sanki yepyeniydi ama eğildiğim anda yatağın altındaki silahı gördüm, uzandım ve elime aldım. Kan içinde ve doluydu. Kalktım, açık pencereden esen rüzgarın tüylerimi diken diken etmesi yetmezmiş gibi şimdi birde elimdeki silahın serinliği vardı. Yatağa oturdum ve başımı ellerimin arasına aldım. Benim üzerime kalacaktı, silah bendeydi fotoğraf telefonumda ve mailimdeydi, kız ortalıkta yoktu, ailesi ortalıkta yoktu. Silahı bir yere götürüp yok etmeliydim. Banyoya geçip silahtaki ve elime bulaşan kanı yıkadım, montumun cebine koyup dışarı çıktım. Bahçede bir çukur kazmaya başladım. Yoo, bu kadar yüzeye olmazdı, biraz daha derine kazdım, biraz daha kazdım. Küreğin ucuna birşey takıldı, daha yakından bakmak için eğildim ve ellerimle kazdım.

Bir iskelet etrafında beyaz bir bez parçası tamamını görmek için ellerimle kazmaya devam ettim, ortaya çıkan şey kesinlikle istemediğim tek manzaraydı. Beyaz bir pijama içindeki küçük bir kızın iskeleti. Pijamasındaki kan lekeleri birde toprakla birleşmiş ayakkabıları hâlâ duruyor ama çoraplarının bir kısmını solucanlar yemişti. Panikledim ve üzerini hemen kapattım, silahı elbette oraya bırakamazdım en iyisi kendi evlerine geçip oraya bırakmaktı.

Hemen yan bahçeye geçtim ve açık olan kapıdan içeriye uzattım kafamı, kimse yoktu yalnızca banyonun ışığı yanıyordu ama orasıda gözükmüyordu, sadece kapıdan gelen bir ışık süzmesi vardı. Sessizce içeri girdim, banyoya doğru yürüdüm, içeride birisi varsa silah zoruylada olsa herşeyi anlattıracaktım. Sular damlıyordu, hâlâ yağmur yağıyordu. Dışarda küvetin içi kıpkırmızı bir sıvıyla dolmuş ayrıca leş gibide bir koku vardı. Nasıl oldu da ben bunu görmedim ve bu kokuyu diğer gelişlerimde nasıl almadım diye düşündüm, gerildim.

Rüzgar kapıyı kapattı, çarpan kapı tüylerimi diken diken etti küvetin tamamını görünce içinde yatan bir kadın ve kucağında bir köpek gördüm. Kadının gözleri açık banyonun kapısına doğru tam da benim durduğum yere doğru bakıyordu ama boş ve keskin bakışların nedeni belli değildi, o da ölmüştü.

Kucağındaki köpek kızın köpeğiydi ve alnında hâlâ bir kurşun deliği vardı. Nasıl oluyorda kız çürümüş ama köpek hâlâ sağlamdı diye düşündüm. Kadın bileklerini kesmiş ve küvetteki suya kan karıştıran şey bu olmuştu. Dudaklarının morardığını köpeği almak için eğildiğimde gördüm, bir öpücük kondurdum sevgili karıcığıma, köpeği alıp evden çıktım

Arabaya binip birkaç km. sürdüm, yolun kenarındaki çöp konteynırına attım cesedi. Bir köpek cesedini kimse umursamazdı. Sonrasında da arabada uyuya kalmışım, sabah olunca işe gittim ve her gün olduğu gibi beyaz önlüğümü giyip çayımı aldım elime, çıraklarla biraz muhabbet ettikten sonra mezbahaya geçip angusları kesmeye devam ettim. Bugün küçük kızımın doğum günüydü, 18. yaş günü söz verdiğim gibi ona bir köpek alacaktım, çıkışta bir petshop'a gittim ve yavru bir köpek aldım. Eve gelene kadar huysuzlandı. Sanırım yağmurdan ve şimşekten korkmuş olmalıydı, bizim buralarda hep yağmur yağar. Kızım anlamasın diye arabayı birkaç sokak geride bırakıp köpeği yan evimize bıraktım.

Bir süredir kiracı arıyorduk ama henüz yeni birini bulamamıştık, sonrasında sokakta bir tur daha atıp evin yolunu tuttum.

...

Geceleyin yağmur yağmasından nefret ederdim. Ayrıca gece araba kullanmaktan da nefret ederim diye düşünüyordum. O kadar şiddetliydi ki sileceklerim nerdeyse yetişmiyordu yağmurun hızına. Şimşekler aydınlatıyordu birden tüm şehri, sokak işaretleri yetersizdi. Neyse ki kalabalık bir yerde yaşamıyordum.

Yıllardır hayalini kurduğum bahçeli evimi alalı 2 sene oldu ve komşularımla da iyi geçiniyordum...

image source

5846 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri kanununa göre tüm hakları bana aittir.