ONKOLOJİ HASTASI ÇOCUKLARLA YAPTIĞIMIZ 23 NİSAN ETKİNLİĞİ [Cointurk 26. Projesi]

Merhabalar

Ben çocukluktan kalma bir anı yazmayacağım aksine birkaç sene önce sahne aldığım bir etkinlikle ilgili olacak yazım. Bilmiyorum @kusadasi nın etkinlik kurallarına aykırı mı ama sadece bunu yazmak istedim. 27 Nisan 2016 da onkoloji hastası çocuklar için sahne aldığımı daha önce yazmıştım. İsteyenler buradan daha önceki yazıma ulaşabilirler.

2 sene önce Fatih'te bir kültür merkezinde düzenlenen etkinlik için yola çıktığımızda grup arkadaşlarım ve ben gayet keyifliydik. İşin aslı durumun bu kadar korkutucu olduğunu düşünmüyorduk. Aklımızda olan şey gidip çocukları eğlendireceğiz ve günü geçirip tekrar kendi projelerimiz için çalışmaya devam edeceğiz şeklinde bir düşünceydi. Etkinlik başlamadan önce malum her etkinlikte olan sosyetik elit kadınlar hemen toplanmış içeride sanki defile yapılacak gibi bir durum vardı. Biz çocukları görmemiştik ama bu tür etkinliklerde genelde zaten görmek mümkün olmuyor diye görmeyeceğimizi düşündük. Fakat etkinliğin başlamasına çok az bir süre kala saçlarını kaybetmiş ağzında maskeleri ile çocuklar geldi. Yalnız geldi derken sanmayın sizin benim gibi öyle istedikleri yere istedikleri şekilde gittiklerini sakın. Aileleri ve doktorlarıyla beraber geldiler. Zaten kısa bir süre için doktorlar izin vermişlerdi ve bu sürede yine de gözetim altında tutulmaları gerekiyordu. Aileleri zaten hiç sormayın. Ufacık çocuklarının ölüme gidişini izlemekten zaten gözlerinin feri çoktan sönmüş her şeyi kabullenmişler.

Biz ortamı bu şekilde görünce zaten kendimizi kaybettik. Ne yapabiliriz bilmiyoruz ama bir şey yapmamız gerekiyor diye içimizden geçirdik fakat elden hiçbir şey gelmiyor yapılabilecek. Çaresizlik ne demek sanırım tüm ekip arkadaşlarımla beraber o gün öğrendik biz. 23 NİSAN ULUSAL EGEMENLİK VE ÇOCUK BAYRAMINI tüm çocuklar coşkuyla kutlamalıydı. Şartlar ne olursa olsun ATATÜRK tüm çocuklara bayram ilan etmişti ve bu bayram bayram gibi yaşanmalıydı. Kendi hazırladığımız repertuardan 3 şarkı söyledik ve bu bizim bayramımız değil çocukların bayramı dedi vokal arkadaşım Murat. Hemen çocukların istekleri ne diye sormaya başladık onlar dünden hazırmış sahneye koştular. Biri mikrofona sarıldı biri gitara biri davula derken kendi orkestralarını kurdular. Amaç onları eğlendirmekse eğer doğru olan bu diye düşündük ve onların eğlencesine biz ortak olduk. Gözlerindeki hayat sevgisini gördük o günden çok büyük dersler aldık ve sanırım bizim elimizden onlar için sadece bu geliyordu bizde bunu yaptık.

Bende çocuk oldum benim de çocukluktan kalma bir dolu anım var 23 NİSAN ile ilgili fakat ben bunları yazmak istedim. Umarım üşenmeden okursunuz sizi sıkmak değildi niyetim. Ama benim için hayatımdaki en önemli 23 NİSAN etkinliği bu etkinlikti. Hastane izinleri sebebiyle 23 Nisanda yapılamamıştı 27 Nisan 2016 da yapılabilmişti ancak. Proje kapsamının dışına çıktıysam @kusadasi ekibinin yöneticilerinin affına sığınıyorum amacım konu saptırmak değildi.