Onkoloji Hastası Çocuklar

Kaynak

Merhabalar

Bugün size 2 sene önce katıldığım bir etkinlikte yaşadıklarımı anlatmak istiyorum. 27 Nisan 2016'da bir etkinlikte sahne almamız için bize ulaşıldı. Bize bütçeleri olmadığını, bu sebeple bize ödeme yapamayacaklarını belirten organizatörler bu organizasyonun onkoloji hastası çocuklar için yapıldığını söylediklerinde hiç düşünmeden kabul ettik. Bu çocuklar için elimizden gelen birşey varsa her zaman yapardık zaten ve o fırsat gelmişti. Onlar için sahneye çıkıp onları mutlu edebilecektik.

Kaynak

O güne kadar herkes kadar bilirdim onkoloji nedir sorusunun cevabını fakat o gün öğrendim ki gördüğümüzden çok daha derin bir anlamı var. Bu hastalıkla mücadele etmek gerçekten çok zor. Mücadele eden bir çocuksa çok daha fazla zor.

Kaynak

Biz sahneyi kurduk ve dinlenmek için bir masaya geçerek oturduk. Daha etkinlik başlamamış ama insanlar gelmeye başlamıştı. Hasta çocukları geldikçe bulunduğumuz ortamda sanki hava ağırlaşmaya başladı. Aileler gördüm çocuklarının gözlerinin önünde ölüme gidişini bekleyen aileler bunlar. Gözlerinin feri sönmüş isyan etmeye bile güçleri kalmamış aileler. Ruh halimi size kelimelerle anlatmam çok zor ama sadece şunu söylemek istiyorum henüz 5-6 yaşlarında bir çocuk ağzında maske ile saçlarını çoktan kaybetmiş bir şekilde yanıma gelip gitarıma dokunmak istediğinde gitarı onun boynuna astım hadi beraber çalalım dedim ve o anda durup dururken bana döndü ve ''abi ben öleceğim biliyor musun?'' şeklinde bir soru sordu. Hayatımda hiç kendimi bu kadar çaresiz hissettiğimi hatırlamıyorum. Ufacık çocuk ölümün ne olduğunu biliyor, ölüme gittiğini biliyor ve karşısında 30 yaşında adama ki hayat dersi gibi ölümü hatırlatıyor. Hani derler ya öldürmeyen şey güçlendirir diye. Bu şey yavaş yavaş öldürüyordu ama ona rağmen güçlendiriyordu. Hayatımda gördüğüm en güçlü insanlar o çocuklar ve o aileler. Çok büyük bir acıya göğüs geriyorlar. Yıkılıyorlar belki hatta yeniliyorlar belki ama o çaresizlikle mücadele ediyorlar.

Bunları niye yazdım derseniz aslında bir nedeni yok. Rüyamda o günü gördüm tekrar ve sanırım etkisinden kurtulamadığım için insanlarla paylaşmak istedim. Kelimelerim yetmedi içimdekileri anlatmaya ama belki beni anlamak için kelimelere ihtiyaç duymayan insanlar da vardır umuduyla yazdım vaktinizi aldım affedin beni.

Haber linki için buraya tıklayabilirsiniz.