Bilimkurgu Romanı - Yerşehir - Bölüm 16

Akman’ın yıllar içinde geliştirdiği felsefi sistem deliler evine gönderilmesini kafasına takmamasında etkili olmuştu. Akman doğal fenomenleri yedi katmandan oluşan bir sınıflandırma üzerinden değerlendiriyordu.

Enerjiyi hem en alt hem de en üst katman olarak ele almak mümkündü.

Enerjiden doğan madde evrenin ikinci katmanını oluşturuyordu. Enerjiyle maddenin ilişkisi iki yönlü de olabiliyor, örneğin gazyağı yanarak ısıya dönüşüyordu.

Üçüncü katmanda öz farkındalığı bulunmayan bitkiler, hayvanlar vardı. Bunlar doğayı ve enerjiyi farkında olmaksızın bir formdan başka bir forma dönüştürüyordu. Bilinçsiz varlıklardan bazıları zamanla dördüncü katmanda ele alınan insan ve hayvanlara dönüşmüştü.

Dördüncü katmanda bulunan hayvanlar ve insanlar bir sinir sistemine sahipti, dolayısıyla bedensel ve ruhsal acı çekebiliyorlardı.

Beşinci katmanda dünyanın bilgisine sahip, mantıksal çıkarımlar yapabilen ve duygularını yoğun olarak yaşayan insanlar bulunuyordu. Bu katmana ulaşabilmek için duygusal olgunluğun yanı sıra yoğun bir örgün eğitim gerekiyordu.

Altıncı katmanda rüyalar, hayaller ve bilinçaltına itilmiş olan duygular yer alıyordu. Bunlara erişim dolaylıydı ve bu katmanda bulunan şifrelenmiş bilgiler bilince dönüşüme uğrayarak iniyordu. Rüyaları ve bilinçaltından gönderilen diğer mesajları anlayabilmek için de elbette eğitimli olmak gerekiyordu.
Yedinci ve son katmanda ise sezgiler bulunuyordu. Sezgilerin bilince inebilmesi için beşinci ve altıncı katmanlarda herhangi bir boşluk, zayıflık olmaması şarttı. Altyapısı sağlam olmayanların sezgileri onlara faydadan çok zarar verme potansiyeline sahiptiler. Sezgiler evrenin var olmasını sağlayan saf enerjinin yansımaları olarak görülebilirdi. Enerji cansızlarla canlıları, geçmişle geleceği, Tanrılarla insanları bir arada tutan şeydi. Dairesel olarak düşünülebilecek hiyerarşik katmanlar böylece enerji üzerinden birbirine bağlanmış oluyordu.

Akman akıl hastalarının altıncı ve yedinci katmanda bulunan örtülü bilgilere ulaşmada anahtar bir rol oynayabileceğini düşünüyordu. Yeryüzündeki robotlara üstünlük sağlayabilmek için onların doğal yeteneklerinden yararlanmayı planlamıştı. Gördüğü sanrılar ve duyduğu seslerden rahatsız olan Iomas ve düşüncelerini bir çağlayandan akan sular gibi sürekli boşaltmak zorunda hisseden İkram bu konuda gözüne kestirdiği hastalardı. Bu insanların alışılmış kalıpların dışına çıkabilmek gibi eşsiz özellikleri vardı. Ancak onların gizil güçlerini açığa çıkarabilmek hiç de kolay değildi. Öncelikle bu konuda gönüllü olmaları gerekiyordu. Hayat tecrübesi Akman’a insanları istenen bir davranışa yöneltebilmek için onlara yakın olmak gerektiğini öğretmişti. Deliler evinde kendiliğinden oluşmuş olan kardeşlik ruhunun da ona bu konuda yardımcı olmasını umuyordu. Birlikte rüyaya yatmak konusundaki teklifini götürmeden onlarla bolca vakit geçirmiş, geçmişlerini öğrenmeye çalışmıştı. Gördüğü sanrılar nedeniyle bulunduğu zaman ve mekân yerine çoğunlukla başka alemlerde yaşayan Iomas eğitimsiz bir kişiydi. Yerşehir’de örgün eğitimin zorunlu olmadığı zamanlarda doğmuş ve son yirmi yılını deliler evinde geçirmişti. İkram ise Akademi’nin siyaset bilimi bölümünde ders görürken hocalardan çok konuşma ihtiyacı hissettiği için okuldan ayrılmak zorunda kalmıştı.

Günlerdir beklediği an gelip çattığında Akman Iomas ve İkram’ı oturma salonuna davet etti. Akman’ın temin ettiği ilave tahtaların üzerinde başlarını birbirlerine bitiştirerek yattılar. Ayakları bu sırada odanın üç farklı yönünü gösteriyordu. İkram yıkanmayı sevmediği için saçları pis kokuyordu ama Akman bu türden deneyleri çok önemsediğinden bu berbat kokuya rağmen uyuyabildi. Sabah uyandıklarında her üçü de kendilerini gayet iyi hissediyordu ancak hiçbiri gece gördükleri rüyaları hatırlamıyorlardı.

Ertesi gün uyku deneyini deliler evi görevlilerinden birini dahil ederek tekrarladılar. Görevli başlarında bekleyerek her üçünün gözkapaklarını izleyecek ve rüya gördüklerinden emin olduktan sonra onları uyandıracaktı.

İkinci denemenin sonunda da ne yazık ki rüyalarını hatırlayamadılar. Böylesi başarısızlıklara alışkın olan Akman sonucun olumsuz olmasına çok fazla takılmadı. Iomas ve İkram’ı koğuşlarına gönderdikten sonra kötü kokuların eşlik etmediği derin bir uykuya daldı.