ความรัก ในชีวิตจริง ไม่เหมือน ดั่งใน นิยายรัก..❣️
🎶 สวัสดีค่ะเพื่อนๆ Steemian....วันนี้ก็ เป็นอีกวันหนึ่ง ที่เรา อยากจะเขียน อะไรก็ได้ ที่อาจจะ เป็นบทความ ที่ไร้สาระ สำหรับใคร หลายๆคน....มันเป็น บทความที่เรา เขียนไว้ ในไดอารี่ เล่มแรก เอ่อ..คงเป็นช่วง ที่ใครๆเรียกว่า "ป๊อบปี้เลิฟ หรือ รักแรก" ล่ะมั๊ง..555
Photo By @tookta
🎶...ความรัก ในชีวิตจริง ไม่เหมือน ดั่งใน นิยายรัก....ความรัก ในชีวิตจริง ของคนเรานั้น ไม่มีวัน ยืนยาว ตราบชั่วนิรันดร์ ดั่งละคร น้ำเน่า.....ฉันไม่รู้ว่า ฉันจะรักเธอ ได้อีกนาน เท่าไหร่? และฉันไม่อาจ สัญญาได้ว่า ฉันจะอยู่กับเธอ และรักเธอ ไปจนวันตาย ดั่งนิยายรัก ขาดตอน....เพราะฉะนั้น ในช่วงเวลา ที่เราสอง ยังมีโอกาส อยู่ด้วยกัน และยัง มีกันและกัน ฉันจะพยายาม รักเธอ ทุกๆวัน ให้มากที่สุด ทำทุกๆวัน ให้ดีที่สุด เท่าที่ ผู้หญิง คนนี้ จะทำได้....เพื่อมิให้ เราทั้งสอง ต้องเสียใจ ในภายหลัง....เมื่อยามที่ เราทั้งสอง ต้องร้างลา จากกันไกล ไปชั่วนิรันดร...🎵
By @Tookta.....ฅ.ฅน ข้างถนน
Thank you For all Your Upvotes and Comments,
I always deeply appreciate your support.
ขอบคุณทุกคะแนนโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กันตลอดมา
ความปรารถนาดี มีให้เพื่อนๆเสมอ
Much Love @tookta
This is very poetical, you must have some poetical genes from your ancestors! Nicely written.
Posted using Partiko iOS
ขอบคุณมากค่ะ คุณ @kaminchan
คงเป็นเพราะความชอบมั๊ง...เราชอบเขียนบทกลอนมาตั้งแต่เด็ก
จำได้ว่า ตอนอายุ 12 ปี พอเริ่มทำงานเก็บเงินได้ครั้งแรก อย่างแรกที่เราซื้อคือ ไดอารี่ แลัวก็เขียนจนไม่มีที่ว่างให้เขียน..555
เพราะสายสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น เมื่อเราพบการจากลา เราจึงเสียใจและเจ็บปวด
แต่เพราะสายสัมพันธ์นี้เอง กลับทำให้เราพบเจอกับความรัก ความเชื่อใจ ความอบอุ่นใจ ความรู้สึกมั่นคงและปลอดภัย -Anonymous
บอกตามตรงนะ เราไม่ชอบความรู้สึกของการจากลามากๆ เพราะตอนเป็นเด็ก แม่จะมาหา 2-3 ปี ครั้งนึง และอยู่กับเราแค่วันสองวัน....วินาทีที่แม่ก้าวขึ้นรถโดยสาร เจ็บปวดเหมือนใจจะขาด ร้องไห้ไป วิ่งตามรถไปด้วย ปากก็ตะโกนบอกแม่ว่า อย่าไปๆๆ วิ่งตามรถเป็นกิโลเลยล่ะ (เผื่อว่าแม่เห็นแล้วจะเปลี่ยนใจ)พอรถไปลับตา เราก็นั่งร้องไห้อยู่ข้างถนน..ทำใจไม่ได้จริงๆ