Happy Events Story Contest "ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว"

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ก็กลับมาพบกันอีกเช่นเคยนะคะกับการประกวดเรื่องราวความประทับใจในชีวิตที่ทาง@thaiteamได้จัดกิจกรรมนี้ขึ้นเพื่อให้ชุมชนของเราได้ร่วมสนุกกัน ฉันจึงส่งเข้าร่วมสนุกกับเพื่อนๆเช่นกัน สำหรับวันนี้เป็นโพสต์แรกของฉัน หัวข้อที่ฉันจะเล่าในวันนี้คือ"ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว"ค่ะ

ชีวิตในวัยเด็กของฉันจนกระทั่งถึงวัยรุ่นถือว่าไม่ค่อยลำบากเท่าไหร่นัก วันปกติก็จะไปโรงเรียน วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ก็จะอยู่บ้านบ้าง ไปไร่ไปนาบ้างแล้วแต่ว่าพี่ชายจะให้ทำอะไร ถ้าไม่ได้อยู่บ้านส่วนมากพี่ก็จะให้ฉันไปเลี้ยงควาย ส่วนพี่ชายและพี่สะใภ้ก็จะทำงานในไร่นาแล้วแต่ฤดูกาล วันหนึ่งในช่วงฤดูฝน วันนั้นเป็นวันหยุด พี่จึงให้ฉันไปเลี้ยงควาย ส่วนท่านและภรรยาดำนา ตอนนั้นเรามีควายงามคู่อยู่2ตัวคือไอ้ทองและไอ้จ่อย ช่วงนั้นยังพอมีที่ว่างที่คนเขาปักดำไม่หมด ฉันจึงต้อนควายไปเลี้ยงในบริเวณนั้น สมัยก่อนยังไม่เจริญ ไฟฟ้าก็ไม่มีใช้ต้องใช้ตะเกียงแทน เรื่องมือถือไม่ต้องพูดถึง หนุ่ม-สาวจีบกันก็จะใช้จดหมายเป็นสื่อ ส่วนเพลงและละครต่างๆก็ฟังจากวิทยุ ฉันจะติดละครมาก เวลาไปเลี้ยงควายก็เอาวิทยุไปด้วย พอต้อนควายไปถึงจุดหมาย ฉันก็นำเชือกยาวๆไปล่ามควายเพื่อให้มันหากินหญ้าได้ไกลๆ จากนั้นฉันก็ขึ้นมานอนฟังวิทยุอยู่บนเถียงนา รายการที่ฉันฟังส่วนมากจะเป็นละครวิทยุ ถ้าฟังเพลงก็จะชอบฟังเพลงสตริงของอ๊อด คีรีบูน ชมพู ฟรุตตี้และรวมดาว ส่วนวงอื่นๆก็ชอบเป็นบางเพลง เนื่องจากสมัยนั้นเงินทองหายาก พอเสร็จจากหน้านาผู้คนจึงว่างงาน หนุ่ม-สาวก็จะเดินทางเข้าไปในเมืองหลวงเพื่อหางานทำ พอถึงหน้านาค่อยกลับบ้าน ส่วนพี่ชายของฉันก็จะทำไร่มันสำปะหลังซึ่งก็พอได้จับจ่ายใช้สอยไปวันๆ บางครั้งก็แทบจะไม่พอใช้ ดังนั้นจะใช้จ่ายอะไรก็ต้องคิดหนักหน่อย เวลาถ่านวิทยุเริ่มจะเสื่อมเสียงของมันก็จะค่อยๆลดลง ฉันก็นำไปตากแดดเพื่อให้เสียงกลับมา แต่มันก็มีเสียงเพียงชั่วครู่ จากนั้นก็หายไปในที่สุด พูดไปเสียไกล555..
คราวนี้มาเข้าเรื่องกันดีกว่า ขณะที่ฉันนอนฟังวิทยุอยู่นั้นไม่รู้ว่าตัวเองผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อรู้สึกตัวฉันก็มองไปยังควายที่ล่ามไว้ มันมีเพียงตัวเดียวแล้วอีกตัวไปไหนล่ะ?..ฉันมองไปรอบๆ ทันใดนั้น!ฉันก็ตกใจสุดขีดเมื่อเห็นไอ้ทองกำลังกินข้าวที่เขาปักดำไว้ ฉันต้องถูกพี่ชายดุแน่ๆ ด้วยความโมโหฉันจับเอาท่อนไม้ที่เหมาะมือพอดีวิ่งไปยังไอ้ทอง พอไอ้ทองมองเห็นฉันมันก็รีบวิ่งหนี ฉันวิ่งตามและขว้างท่อนไม้ที่อยู่ในมือออกไป ทันใดนั้น!ฉันก็ปวดที่ต้นแขนและเอาแขนลงไม่ได้ ดูเหมือนกระดูกมันจะไม่ลงร่อง ฉันปวดมากจนกระทั่งร้องไห้ ฉันเจ็บทรมานอยู่อย่างนั้น สักครู่หนึ่งฉันก็พยายามค่อยๆทำให้มันเหมือนเดิม ฉันจำเหตุการณ์ในครั้งนั้นไม่เคยลืมเลย มันทำให้ฉันนึกถึงสุภาษิตที่ว่า"ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว"

สุดท้ายนี้ฉันต้องขอขอบคุณ @thaiteamที่สรรหากิจกรรมดีๆมาให้พวกเราได้ร่วมสนุกกัน พร้อมทั้งขอชื่นชมกับเพื่อนๆที่ช่วยสนับสนุนการประกวดในครั้งนี้ด้วยค่ะ

สำหรับวันนี้ฉันต้องขอจบโพสต์ไว้เพียงแค่นี้ก่อน เอาไว้เจอกันโพสต์หน้า สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ

สำหรับเพื่อนๆที่สนใจอยากจะเข้ามาร่วมสนุกกับชุมชนของเราแถมยังมีรายได้อีกด้วย กรุณากดเข้าลิ้งค์นี้เลยค่ะ

วิธีลงชื่อสมัครใช้ Steemit แฟลตฟอร์ม​โดยคุณตุ๊กตา
👉 https://steemit.com/thai/@tookta/pt-1
👉 https://steemit.com/thai/@tookta/pt-2

ขอขอบคุณทุกๆอัพโหวต คอมเม้นต์และการติดตามนะคะ