Happy Events Story Contest "ความภูมิใจ"

สวัสดีค่ะเพื่อน ก็กลับมาพบกันอีกเช่นเคยนะคะกับกิจกรรมดีๆที่@thaiteamได้จัดขึ้นเพื่อให้ชุมชนของเราได้ร่วมสนุกกัน ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมากๆเพราะนอกจากจะมีเรื่องราวที่จะโพสต์ในแต่ละวันแล้ว ยังมีสิทธิ์ลุ้นรับรางวะลอีกด้วย สำหรับกิจกรรมนี้เป็นการประกวดการเขียนคำบรรยายถึงเรื่องราวต่างๆที่ทำให้เรามีความสุขและประทับใจในชีวิต สำหรับโพสต์นี้ฉันเขียนเป็นโพสต์ที่3แล้วค่ะ

เนื่องจากฉันเกิดมาจากครอบครัวที่มีอาชีพทำนาทำไร่ ถึงแม้ว่าจะได้เรียนต่อในระดับมัธยม แต่ก็ไม่มีปัญญาที่จะศึกษาต่อในระดับปริญญา จริงๆแล้วฉันเป็นคนที่ชอบเรียนหนังสือมาก พี่ชายคนที่5ส่งเสียฉันเรียนจบม.6 ส่วนพี่ชายคนที่6ซึ่งทำงานอยู่ที่กรุงเทพก็รับฉันไปศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยเปิด นั่นก็คือมหาวิทยาลัยรามคำแหง ฉันเรียนจบปี1และผ่านทุกวิชา จู่ๆวันหนึ่งพี่ก็พูดกับฉันพร้อมด้วยน้ำตาไหลริน "พี่อยากจะส่งน้องเรียนจนจบ แต่พี่ก็ไม่มีปัญญาจริงๆ พี่ขอโทษนะ"เมื่อฉันได้ยินเช่นนั้นน้ำใสๆก็ไหลออกตา ฉันไม่พูดอะไร พี่จึงพาฉันนั่งแท๊กซี่แล้วส่งฉันขึ้นรถกลับบ้านที่ขอนแก่น เมื่อกลับมาอยู่บ้านได้3ปี พี่ชายคนที่5ซึ่งเลี้ยงฉันมาตั้งแต่เล็กๆจึงคิดจะให้ฉันแต่งงานเพราะถ้าอยู่นานไปท่านกลัวว่ฉันจะขึ้นคานเสียก่อน การแต่งงานของฉันจึงเป็นการแต่งงานแบบคลุมถุงชน แรกๆชีวิตคู่ของฉันก็ทำท่าว่าจะไปไม่รอด เพราะเราไม่ได้ศึกษานิสัยใจคอกันเลย มันเป็นเพราะผู้ใหญ่เห็นดีเห็นชอบเท่านั้น กว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะลงตัวต้องใช้เวลานานมาก ในช่วงที่ฉันเรียนอยู่ ฉันคาดหวังไว้ว่าจะได้ทำงานดีๆ มีหน้ามีตาในสังคม แต่เมื่อชีวิตผกผัน ความฝันของฉันก็พังทลายลงสิ้น ฉันจึงตั้งปณิธานไว้ว่าถ้าหากฉันมีลูก ฉันจะดูแลเอาใจใส่และทำให้พวกเขาได้ทำงานที่สบายกว่าฉัน ตอนที่ลูกๆเรียนอยู่ในระดับประถม ฉันจะสอนหนังสือจนพวกเขาเรียนดีอยู่ในระดับต้นๆ พอพวกเขาเรียนในระดับมัธยม บางวิชาฉันก็เรียนได้ไม่เก่ง ฉันก็พอสอนได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ทุกเช้าฉันจะปลุกพวกเขาลุกขึ้นมาอ่านหนังสือตอนตี4ทุกวัน โดยฉันไม่ให้พวกเขาทำอะไร ช่วยเลย พอได้เวลาสมควรพวกเขาก็อาบน้ำแต่งตัว กินข้าวและไปโรงเรียน ยกเว้นวะนเสาร์-อาทิตย์ฉันอนุญาตให้พวกเขาตื่นสายได้ จนลูกชายคนโตสอบเข้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่นได้ ซึ่งทำให้ฉันและสามีปลาบปลื้มมาก พอเขาขึ้นปี4ลูกสาวคนเล็กก็สอบเรียนต่อพยาบ่ลที่วิทยาลัยบัณฑิตเอเชียได้ ซึ่งสร้างความปิติยินดีให้กับฉันและสามีเป็นอันมาก ฉันและสามีต้องทำงานหนักขึ้นเพราะต้องส่งเงินให้พวกเขาใช้ทุกเดือน ซึ่งแต่ละเดือนฉันก็จะส่งเงินให้พวกเขาใช้คนละ5,000บาท รวมแล้วก็ตกเดือนละ10,000บาทพอดี ถ้ามีค่าใช้จ่ายนอกเหนือจากนั้นค่อยว่ากันอีกที ฉันรู้ดีว่าพวกเขาต้องใช้จ่ายอย่างประหยัดมากถึงจะพอใช้ในแต่ละเดือน ฉันสงสารพวกเขามาก แต่ฉันและสามีก็อยากจะให้ลูกเป็นคนเข้มแข็ง อดทน และอีกอย่างเราก็เป็นเพียงชาวนาที่ไม่มีเงินเดือนตายตัว ฉันทำนาทำไร่ซึ่งจริงๆแล้วคงไม่ได้ส่งลูกๆเรียนต่อถ้าไม่หันมาทำอาชีพขนส่งสิ่งปฏิกูล หรือจะพูดแบบบ้านๆก็คืออาชีพดูดส้วมนั่นเอง แรกๆฉันก็ทำใจลำบากพอสมควรเพราะต้องเจอแต่ของสกปรกทุกวัน แต่พอนึกถึงลูกแล้วก็ทำให้ฉันมีกำลังใจที่จะสู้กับงาน จนในที่สุดพวกเขาก็เรียนจบสมดังที่ฉันและสามีรอคอย ด้วยความที่เราเป็นแค่ชาวนาจนๆคนหนึ่ง ฉันและสามีจึงเป็นคนหัวโบราณ อยากใหเลูกชายเป็นหมอ แต่เขาสอบไม่ผ่าน เขาจุงเลือกเรียนวิศวะ ส่วนลูกสาวฉันและสามีอยากให้เขาเรียนพยาบาล เขาก็ได้เรียนพยาบาลจริงๆ วันที่ลูกๆได้รับใบปริญญาจึงเป็นวะนที่ฉันมีความสุขที่สุดในชีวิต เพราะนั่นมันหมายถึงฉันและสามีได้พายเรือด้วยความยากลำบากฝ่าลมและคลื่นเพื่อที่จะส่งพวกเขาขึ้นฝั่ง ซึ่งตอนนี้พวกเราทำสำเร็จแล้ว ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับพวกเขาแล้วว่าจะก้าวเดินไปในทิศทางใด

สุดท้ายนี้ฉันต้องขอขอบคุณ @thaiteamที่สรรหากิจกรรมดีๆมาให้พวกเราได้ร่วมสนุกกัน พร้อมทั้งขอชื่นชมกับเพื่อนๆที่ช่วยสนับสนุนการประกวดในครั้งนี้ด้วยค่ะ

สำหรับวันนี้ฉันต้องขอจบโพสต์ไว้เพียงแค่นี้ก่อน เอาไว้เจอกันโพสต์หน้า สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ

สำหรับเพื่อนๆที่สนใจอยากจะเข้ามาร่วมสนุกกับชุมชนของเราแถมยังมีรายได้อีกด้วย กรุณากดเข้าลิ้งค์นี้เลยค่ะ

วิธีลงชื่อสมัครใช้ Steemit แฟลตฟอร์ม​โดยคุณตุ๊กตา
👉 https://steemit.com/thai/@tookta/pt-1
👉 https://steemit.com/thai/@tookta/pt-2

ขอขอบคุณทุกๆอัพโหวต คอมเม้นต์และการติดตามนะคะ