ประสบการณ์เรื่องเล่า...หลอน

สวัสดีค่ะเพื่อนๆสมาชิกทุกท่าน วันนี้พาฟัง ประสบการณ์เรื่องเล่าจาก จังหวัดกระบี่อำเภออ่าวลึก บ้านใน...? ครั้งหนึ่งเมื่อสมัยสาวๆ แต่งงานใหม่ๆ ได้ติดตามสามีไปทำงาน
สามแยกทางเข้าบ้านในขับรถไปก็จะมีต้นไม้ใหญ่อยู่ 2 ริมข้างทางเป็นป่าดงดิบชื้น ....👀🙀
อ้อมและสามี เราขับรถผ่านเป็นประจำ ตอนเช้าเวลา 8:00 น ต้องขับรถผ่านป่าดงดิบความยาวประมาณ 2-3 กิโลเมตร กว่าจะเจอบ้านชาวบ้านสมัยนั้นยังเป็นถนนที่รถขับสัญจรไปมาค่อนข้างที่จะแคบสักหน่อยค่ะ ขับรถไปสุดซอย จนถึงทางตัน ก็ถึงที่ทำงาน ด้านในก็จะเป็นบ่อกุ้งหลายบ่อ สามี เป็นคนขับแม็คโครใน สมัยวัยรุ่น ใช้ชีวิตแบบว่าค่ำไหนก็นอนนั่น เพราะขี้เกียจขับรถ สมัยก่อนอ้อมเป็นคนที่กลัวผีสางนางไม้ทั้งทั้งที่ไม่เคยเห็นจนถึงปัจจุบัน แต่สมัยก่อนกลัวมากๆ ความเป็นมาของเรื่องนี้คือเรื่องของเรื่องสามีได้มอบหมายงานให้ทำในจังหวัดกระบี่คือขุดลอกบ่อกุ้ง บ่อกุ้งก็คือเป็นบ่อสี่เหลี่ยมหรือบ่อขนาดวงกลม เราพักอยู่ในตัวเมืองจังหวัดกระบี่ ใช้วิธีการขับรถจักรยานยนต์ไปทำงานในหมู่บ้านอ่าวลึกซึ่งที่บ้านอ่าวลึกก็มี ชาวมุสลิมเป็นส่วนมาก มีคนไทยปะปนอยู่เล็กน้อย เราขับรถไปสุดซอย ก็จะเจอลำครองในตอนเช้า ตกเที่ยงก็จะมีคนในบริษัทมาส่งข้าวแกงให้ทานตามปกติ ตกเย็นก็ขับรถกลับ เป็นอยู่อย่างนั้นประมาณเกือบ อาทิตย์ ตอนแรกแรกก็ตื่นเต้นดีค่ะเพราะเป็นสถานที่ทำงานใหม่มีอะไรให้มองเยอะแยะ ทางผ่านเราจะขับผ่านหุบเขา 3 4 ลูกที่เรียงรายติดกันก็เป็นวิวที่สวยงามค่ะในเวลากลางวัน เวลายิ่งนานขึ้น วิวทิวทัศน์ก็เริ่มจะชัดเจนขึ้นสองฝั่งข้างทางก่อนถึงที่ทำงาน สายตา อันคมชัดที่มองเห็น 2 วิวข้างทางไปเจอสุสาน ก่อนถึงที่ทำงานซึ่งอยู่เรียงรายติดกัน สุสานจีน ที่เต็มไปด้วยฮวงซุ้ย สุสานไทย ก็เต็มไปด้วยโกสเจดีย์ และ สุสานมุสลิม ห่างจากที่ทำงานแค่ 200 เมตร ได้เห็นจะๆ ก็ 1 อาทิตย์เต็มๆที่ขับรถผ่าน...555.... จิตเบาเหมือนปุยนุ่น ตากระทบจิตปรุงแต่ง..... จิตมันทำงานตามกระบวนการ
ก็เริ่มจะ ต้องคิดแล้วไงค่ะ........(กลัว)
คุณเพื่อนๆค่ะเมื่อเรา รับรู้สิ่งใดที่เราคิดว่าสิ่งนั้นเรากลัว หรือเราเริ่มกังวลกับมัน.... ให้รับรู้ไว้เลยค่ะว่าจิตเราเริ่มทำงานแล้ว.... รู้สึกว่าสิ่งนั้นมีพลังจริงๆในตอนนั้นทำเอาจิตหมกมุ่น
สามีก็เริ่มที่จะเหนื่อยกับการต้องขับรถกลับในเวลา ข้างเย็นบ้างกลางคืนบ้าง......แล้วสิ.?
กำลังทานข้าวในมื้อเที่ยงสามีก็บอกว่าคืนนี้เรากลับไปเก็บเสื้อผ้าแล้วมาพักอาศัยอยู่ที่ทำงานกันไหมเพราะที่ทำงานก็มี ขนำว่างให้เราได้พักนะไม่ต้องขับรถกลับไปมามันเหนื่อยได้อย่างอันตรายด้วย
ตอนนั้นอ้อมก็ไม่อยากจะ ขัดใจเพราะสามีขับรถเหนื่อยจริงๆค่ะได้อีกอย่างก็อุ่นใจด้วยเพราะยังไงเขาก็อยู่กับเราตลอด
เช้าในวันรุ่งขึ้น ก็มีน้องพนักงาน ในบริษัท ช่วยเก็บเข้าของขับรถมาให้ เราเก็บของมาแค่บางส่วน ก็มาพักอยู่ในขนำทำท้ายสวน ก็อยู่ไม่ไกลกับถนนมากนัก ก็รู้จักกับ คนงานในบ่อกุ้ง 3-4 คนเขาก็มีขนำอยู่ไม่ไกลจากขนำของอ้อมไปมากนะ ถ้าคิดตะโกนก็ได้ยินกันค่ะ
มีหมาน้อย 3-4 ตัว ก็ซึ่งไม่มีเจ้าของแต่พอมีคนอยู่ในบ่อกุ้งพวกเจ้าน้องหมาก็จะมาคลอเคลียเหมือนเราเป็นเจ้าของร่วมและสามีและคนอื่นในบริเวณนั้นก็มักจะให้อาหารมันเป็นประจำ อยู่มาวันหนึ่ง ก็มีชาวมุสลิมเป็นผู้ชายกลางวัยขับรถผ่าน อ้อมก็ได้ยินเสียงเจ้าสุนัขเห่า เสียงดังหลายครั้ง ก็ได้ยินเสียงดังโครม แน่นอนค่ะผู้ชายมุสลิมกลางวัยได้ประสบอุบัติเหตุ หนึ่งในสุนัขนั้น ก็มีสุนัขตัวสีดำ เป็นสูตรที่ทำให้ ผู้ชายมุสลิมวัยกลางคนล้มลงจากรถจักรยานยนต์ เขาก็เลยดังโวยวายเพื่อจะหาเจ้าของสุนัขซึ่งไม่มีใครเป็นเจ้าของเลยเราก็เพิ่งมาอยู่แต่เราก็ไม่ออกตัวว่าฟังอยู่ห่างๆ
ผู้ชายคนนั้นอารมณ์เขาค่อนข้างจะใจร้อนเหมือนคนขาดสติทั้งๆที่มีมีแผลถลอกแค่ขาไม่เยอะมาก
แต่ผู้ชายคนนั้นค่อนข้างที่จะต้องเอาเรื่องให้ได้กับสุนัขตัวนี้...... ฉันก็ฟังไม่จบ....ฉันเลยเดินไปที่สามีกำลังทำงานอยู่ ก็เลยขอขึ้นรถแมคโครด้วย ก็ไปเล่าเหตุการณ์ให้สามีฟัง
ทั้งๆที่สามีก็กำลังทำงานอยู่นั้น จนจบและรู้สึกหดหู่กับอาการของผู้ชายคนนั้น
เวลาผ่านไปขึ้นค่อนวันเราทำงานกันเสร็จก็ลงจากรถแม็คโครเพื่อจะพักผ่อนและทานข้าวเย็น
ได้ยินเรื่อง ของผู้ชายคนนั้นโดย คนงานในบ่อกุ้งมาเล่าให้ฟังว่าผู้ชายมุสลิมวัยกลางคนๆนั้นเขาหาเจ้าของหมาไม่ได้เขาเลยพาหมาผูกกับรถจักรยานยนต์แล้วลากไปตามถนน........
ฉันได้ยินอย่างนั้น สามีฉันก็ได้ยินอย่างนั้น ไม่ต้องพูดถึงลมหายใจเข้าออกกันเลยค่ะ ... เเทบจะยึดลมหายใจ .... แล้วปล่อยมัน ลมหายใจ เบาๆออกมา รับไม่ได้จริงๆกับพฤติกรรมอย่างนั้นทำไมถึงโหดเหี้ยมได้ถึงขนาดนั้นหนอ.
เป็นอะไรที่หดหู่มากๆ ผู้ชายมุสลิมคนนั้น นำสุนัข ที่เขาลากไปทิ้งไว้ข้างทาง สามแยกบ้านอ่าวลึก
ฉันรวมถึงทุกคนที่บ่อกุ้ง รู้สึกหดหู่ ถึงฉันจะไม่ได้เห็นกับตา ก็ตาม
อยู่กับความหดหู่อยู่ 2 วัน
ในเวลา 5:00 นของวันที่ 3 ซึ่งใกล้จะสว่าง
มีเจ้า ดำตัวนั้นมายืนอยู่หน้าผนัง ก็รู้สึกตกใจมากๆ เพราะ สุนัขตัวนั้น ไม่ใช่เป็นหมาสีดำอีกต่อไปแล้ว สีของมันเป็นสีแดงเพราะหนังของมันไม่มีขนก็ไม่มี มีแค่บางแห่งของลำตัว... สยดสยอง มากๆ แต่ความสยดสยองนั้น มันไม่อยู่ในหัวเลยตอนนั้นกลับสงสารมันมากกว่า
สามีกับอ้อม รีบไปค้นหากระเป๋า เพราะในกระเป๋ามียาแก้ปวดและยาเบตาดีนอยู่ด้วย ที่เราคบมาเรารีบไปเอามาใส่ให้เจ้าสุนัข ตัวนั้น มันแทบจะเดินไม่ได้......... เอานมในอาหารให้มันกินมันก็ไม่กิน เราก็เข้าใจเจ็บขนาดนี้จะมีอารมณ์กินได้อย่างไร
เริ่ม ที่จะสว่างแล้วคนงานในบ่อกุ้ง ทุกคนเริ่มที่จะทำงานทำหน้าที่ของตัวเอง...... มีคนเริ่ม เห็นเจ้าสุนัขตัวนี้แล้วว่ายังไม่ตายและกลับมาที่บ่ออีกครั้ง มีคนงานคนหนึ่ง ซึ่งที่ผ่านมาที่สัมผัสเขาเขาเป็นคนที่ไม่พูดเยอะรู้สึกเรียบร้อยในสายตาเราด้วยซ้ำ แต่มาวันนี้เขาถึงกับยก อาวุธ มายิงใส่เจ้าสุนัขตัวนั้น 3-4 นัดเพื่อให้สุนัขตัวนั้นสิ้นลมไม่ทรมาน เราพูดอะไรไม่ออกเพราะเราเพิ่งไปอยู่ ได้แต่โมทนาห้ามเขา ว่าอย่าทำมันเลยเท่านี้มันก็เจ็บมากแล้ว แต่เราก็ไม่กล้าพูดอะไรมากเพราะเราเพิ่งไปอยู่ไม่รู้นิสัยใจคอคนแถวนั้นเลย ไม่ใช่ข้อคิดหรือว่าเขากลัวที่จะต้องเสียเงินให้กับผู้ชายที่เกิดอุบัติเหตุในครั้งนั้น คิดไปเรื่อยๆและอยากจะหาคำตอบและไม่สบายใจที่จะอยู่ที่นั่น คุยกับสามีตลอด
สามีก็ปลอบใจตลอด
ที่สำคัญสุนัขตัวดำ นั้น มันทนมากๆขนาดโดนทั้งลากกับรถจักรยานยนต์และโดนยิง มันน่าทึ่งมันไม่ตาย
สว่าง ฟ้าสางไปอีกวันหนึ่ง มันกลับลุกขึ้นมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ ค้นหางานในบ่อกุ้ง ใช้รถกระบะเหยียบทับร่างของมันไปมาหลายครั้ง เห็นแล้วขนหัวลุก มากๆกับพฤติกรรมคนแบบนี้ กินไม่ได้นอนไม่หลับ เหมือนอยู่ในฝันร้าย เลยค่ะคุณเพื่อนๆ
สุดท้าย สุนัขตัวนี้ก็สิ้นลม โดยที่ ถูกทิ้งไว้ ริมทาง คันนาบ่อกุ้ง สามีฉัน กลับจากทำงานก็มาเจอร่างของมัน และจากคำบอกเล่า ของเพื่อนในบ่อกุ้ง ฉัน สามีก็ เชือก เพื่อจะพา เจ้าสุนัข ไปฝัง
คิดหาวิธีการฝังสุนัขตัวนี้ อยู่พักใหญ่เลยค่ะ รถแม็คโครที่ขับก็อยู่ไกลนัก ก็เลยใช้วิธีการเอาเชือกลาก มันไปฝังที่ท้ายสวน แถวๆริมสุสาน
เป็นอะไรที่ ไม่คิดว่าสุนัขตายแล้ว จะมีน้ำหนักเยอะขนาดนี้ 2 คนลากไม่ไหว อ้อมกับสามีลากกันไม่ไหวจริงๆค่ะ นึกในใจทำไมถึงได้หนักขนาดนี้ตัวก็ไม่ใช่ใหญ่ สามีก็พลิกตัวเจ้าสุนัขไปมา
สามีบอกว่าสุนัขตัวนี้เป็นหมา สุนัขลิ้นดำ
ฉันก็เลย ฉันก็เลยดูหน้าไปมองลิ้นของมัน บอกสามีว่า ในปากของสุนัขตัวนี้ดำทั้งปากจริงๆ
แต่ก็คุยได้ยินคนสมัยก่อนเขาบอกว่าสุนัขลิ้นดำมันดี ก็พูดกับสามีไปอย่างนั้นสามีกับอ้อมก็คิดตรงกันมันดีอย่างไรในเมื่อมันตาย ถ้าดีจริงอย่างคุณสมัยก่อนพูดมันคงจะไม่จบชีวิตแบบนี้
สามีก็เดินไปหา เครื่องทุ่นแรงที่จะนำพาร่างของมันไปฝังได้ สามีไปได้กราบทาง จากมามันอยู่คล้ายๆกับทางมะพร้าวอ่ะค่ะ นำสุนัขตัวนี้พริกขึ้นไปนอนอยู่บนกาบจาก แล้วลากกันสองคนจนไปถึง ที่จะฝัง สามีก็หาพี่จะ เลือกฝังเพราะ ที่อ้อมอาศัยอยู่จะมีน้ำทะเลขึ้นลงตามเวลา คือเป็นคลองสองน้ำอ่ะค่ะ สามีก็บอกว่าฟังอย่างไรอย่าให้มันโดนน้ำก็เลยเลือกที่ฝัง ใกล้ๆสุสานแล้วกัน ก็ ทำการฝัง เสร็จ เรียบร้อย เราก็ เดินกลับ......... ระยะทางเดินกลับนี่สิ
ฉันมองเห็นลูกจาก มีสีน้ำตาล สวยงาม หลายๆลูกเป็นกระจุก ก็เลยให้สามีตัดให้ ตัดเสร็จก็เดินกลับอาทิตย์ลับฟ้าใกล้จะค่ำแล้ว
เราสองคนเดินกันนาน ก็ไม่อยากจะเอ่ยปากพูดออกไปให้สามี ต้องรับรู้ว่าเราหลงไหม เห็นพฤติกรรมของสามีที่เราเดินตามได้อย่างชัดเจนว่าสามีใช้มีด ตัดต้นไม้ข้างๆระหว่างทางเดิน รอบที่ 1 รอบที่ 2 ฉันเห็นที่สามีตัดต้นไม้ต้นนี้ตอนรอบแรกที่เราเดินไป เริ่มใจไม่ดีแล้วค่ะ
ฉันเริ่มกลัวขึ้นแล้วสิฉันเลยจับมือสามี เดินตามหลังไม่ห่างประชิดติดไหล่เลยก็ว่าได้สามีก็เริ่มรู้อาการของฉันแล้วเราเวียนกันหลายรอบจน รู้สึก ได้ว่ามันไม่ชอบมาพากลแล้ว ในสมัยสาวๆนั้นด้วยความที่ตกใจกลัวบนบานศาลกล่าวไม่รู้อะไรให้เราออกไปได้จากป่าแห่งนี้
สุดท้ายเราก็เห็นทางและออกไปถึงขนำ
สามีไปอยู่ที่ทำงานอาทิตย์กว่าๆสรุปกินไม่ได้นอนก็ไม่หลับ
กับความไม่รู้....( จิตมันปรุงแต่ง )
สวัสดีค่ะ