Photo graphy Contest ฟ้า&เมฆ #2

เข้าสู่วันที่สองของการประกวด รูปภาพ ท้องฟ้าและก้อนเมฆ ฉันรู้สึกมีแรงบันดาลใจ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นานมากแล้วที่ฉันเขียนได้ติดต่อกันทั้งสัปดาห์ ช่วงนี้เป็นช่วงที่รู้สึกว่าตัวเองมีความกระตือรือร้นเป็นพิเศษ โดยเฉพาะการเขียนบทความนี้ อยากหยุดความรู้สึกกระตือรือร้นแบบนี้ไว้ ให้เป็นแบบนี้นานๆ ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ มีแรงบันดาลใจที่จะทำอะไรหลายอย่างมาก โดยเฉพาะเรื่องการทำงาน ฉันสนุกกับการทำงานของฉันมาก บางทีวันหยุดฉันยังไปทำงาน ฉันค่อยมาเล่าวันหลังค่ะว่าร้านเล็บของฉันไปถึงไหนแล้ว มาเข้าเรื่องรูปภาพประกวดดีกว่าค่ะ
ภาพนี้คือชายหาดมาลีบู โฉลกหลำเกาะพะงัน ถ่ายไว้นานมากแล้วเหมือนกันค่ะ จำได้ว่าเป็นวันเสาร์ วันหยุดของฉัน ก็ชวนเพื่อนตระเวนกันค่ะ ประมาณ 7-8 ปีที่แล้ว ตอนที่ยังทำงาน7-11 ผู้จัดการจะหยุดทุกวันเสาร์ หนึ่งวันที่มีคุณค่าต้องใช้ให้คุ้มค่ะ รูปนี้ฉันถ่ายไว้จำได้ว่าเวลาประมาณบ่ายแก่ๆ แต่สีของท้องฟ้าและก้อนเมฆ ไม่เป็นสีฟ้าและสีขาว ออกเป็นสีเทา น่าจะเป็นเพราะว่าถ่ายย้อนแสง กล้องมือถือของฉันในสมัยนั้น ความสามารถเทียบไม่ได้เลยกับตอนนี้ แต่ฉันชอบรูปนี้นะ มันอยู่ที่มุมมองมากกว่า ดูเป็นภาพเก่า ดูสงบเงียบ ในภาพให้ความรู้สึกแบบนั้น

ภาพนี้ถ่ายวันเดียวกัน แต่เป็นแม่หาดเวลาใกล้พระอาทิตย์ตกแล้ว ฉันทุ่มทุนกับการถ่ายรูปนี้มากค่ะ คือกล้องต้องอยู่ระดับพื้นทราย เพื่อที่จะให้ได้ความรู้สึกที่ เหมือนว่าท้องฟ้าทะเลและผืนทรายอยู่ใกล้กันมาก ก้อนเมฆห่างจากพื้นทรายแค่นิดเดียวเอง
ฉันชอบถ่ายรูปวิวมากค่ะ และโชคดีที่ฉันอาศัยอยู่ที่เกาะพะงันที่มีธรรมชาติวิวทิวทัศน์สวยงาม ในระหว่างทางขับรถไปยิมในตอนเช้า หรือขับรถกลับจากยิมในตอนสาย หรือขับรถไปทำงานในตอนบ่าย ฉันหยุดถ่ายรูปเก็บไว้ตลอด ชอบทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวค่ะ😁