River & Klong Photography Contest #ล่องเรือชม 2 ฝั่งคลอง

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาว Steemians ทุกท่าน

สบายดี.... วันเสาร์ที่ 23 มี.ค.62 มาล้าววววว....มาล้าววววว กลับมาพบกันอีกแว้ววววว.... วันเน้....กลับบ้านแย้วว....เย้....เย้ ช่วงเช้าๆ ก็ต้องสอนงานลูกชายคนโตให้ดูแลดอกไม้ให้ดี รดน้ำยังไง ต้องรดแบบไหนดอกไม้ถึงจะไม่ช้ำ โดยเฉพาะคุณนายตื่นสาย ถ้ารดโดนดอกที่กำลังบาน กลีบดอกที่บอบางก็จะช้ำ หลังจากนั้นก็ดูแลกระเป๋าว่าขาดเหลืออะไร ต้องเอาอะไรไปเพิ่ม เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยตามที่วางแผนไว้แล้ว ก็รีบมานั่งเขียนบล็อกไว้ก่อนออกเดินทาง จนคุณสามีบอกว่าหยุดโพสต์สักวันสองวันก็ได้มั้ง ไม่ได้สิจะมาให้บัวหยุดโพสต์ได้ไง หยุดแล้วถ้าเกิดติดใจไม่กลับมาโพสต์อีกล่ะแย่เลย ตอนนี้ก็โพสต์ไปเรื่อยๆ เหมือนเป็นการออมเงิน รอราคาสตรีมขึ้นเมื่อไหร่คงได้หลายอัฐ แบบเน้.... หยุดไม่ได้ขาดใจ 5555

วันเน้.... ก็เลยส่งภาพแม่น้ำลำคลองเข้าร่วมกิจกรรมการประกวด เป็นภาพเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ที่บัวกับสามีและพี่สาวของสามีอีก 2 คน ไปเที่ยวกรุงเทพฯ โดยพักโรงแรมแถวๆ แพลตตินั่ม ซึ่งสามีเป็นคนเลือกโรงแรม เพราะอยู่ใกล้สถานีไฟฟ้า การไปเที่ยวกรุงเทพฯ ครั้งนั้น บัวใช้ทั้งรถไฟฟ้า รถเมล์ และเรือเลยค่ะ ได้ลองทุกอย่างคุ้มสุดๆ

ภาพที่บัวส่งเข้าร่วมกิจกรรมเป็นภาพเซ็ตเดียวกันทั้งหมด ตอนนั้นไปเที่ยววัดพระแก้วค่ะ ตอนไปก็มีทั้งขึ้นรถลงเรือ เข้าไปชมวัดพระแก้วประมาณ 1 ชั่วโมง กลับออกมายังพอมีเวลาเหลือ ตั้งใจว่าจะพาสามีและพี่สาวไปนั่งเรือด่วนเจ้าพระยา ชมสองฝั่งคลองอีกครั้ง ก็เดินไปที่ท่าน้ำ น่าจะเป็นท่าช้างท่าจำไม่ผิด ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับวัดพระแก้ว แต่ไปยังไม่ทันได้ซื้อตั๋วเรือด่วน ก็มีคนที่ขายทัวร์มาพูดจาหว่านล้อม ว่าเหมาเรือเขาไปไหม๊ ราคาไม่แพง ได้ชมวัดที่อยู่ตามสองฝั่งของแม่น้ำเจ้าพระยาเลย พอถึงวัดนี้....วัดนั้น.... เราจะจอดเรือให้ชมวัดและถ่ายรูป มีให้อาหารปลาด้วย บลา....บลา... นางมีภาพประกอบอย่างสวยงาม บัวก็ถามราคา นางก็บอก 4 พัน บัวบอกว่าแพง ไม่ไป เมื่อหว่านล้อมบัวไม่สำเร็จ ก็ไปหว่านล้อมพี่สาวของสามี คือนางพูดภาษาฝรั่งเศสได้ บัวกำลังจะห้ามแต่พี่สาวจ่ายเงินไปเรียบร้อย เมื่อเป็นแบบนั้นบัวก็เลยไม่ขัด พี่สาวคงอยากจะนั่งเรือที่เป็นส่วนตัวชมแม่น้ำเจ้าพระยา

จากนั้นก็ลงเรือ เรือก็ขับออกไปตามแม่น้ำเจ้าพระยา ผ่านวัดหลายๆ วัดบัวจำชื่อไม่ได้ พอผ่านวัดคนขับเรือก็จะบอกว่านี่คือวัด.... ถ่ายรูปได้ครับ ไอ่เราก็นึกว่าจะจอดเรือแล้วให้เราเข้าไปชมภายในวัด ไม่ใช่คร้าาาา.... ให้ถ่ายรูปบนเรือนั่นแหล่ะ จอดประมาณ 3 นาที แล้วก็ขับเรือต่อไป จากนั้นก็พาเข้าคลองเล็กๆ จำชื่อคลองไม่ได้ว่าชื่ออะไร

พอเริ่มเข้าไปในคลองก็จะเจอแม่ค้าหลายคนเลยค่ะ ที่จอดเรืออยู่ริมฝั่งคลอง รอเรือนักท่องเที่ยวผ่านเผื่อจะของที่ระลึก อันนี้น่าจะรู้กันกับคนขายทัวร์

พอมีเรือนักท่องเที่ยวผ่านมา แม่ค้าก็จะพายเรือเข้าไปเทียบเรือนักท่องเที่ยว เพื่อเสนอขายสินค้าที่ระลึก ดูแล้วมีนักเที่ยวไม่น้อยเลยที่โดนเหมาลำแบบที่บัวกับสามีและพี่สาวโดน

พอเรือที่บัวนั่งเข้าไปใกล้ แม่ค้าก็พายเรือมาขายสินค้าเข้ามาใกล้ แต่ว่าไม่มีใครซื้อ

ส่วนภาพเน้.... เป็นภาพแม่ค้าที่ขายของที่ระลึก บัวและสามีชอบภาพนี้มาก มันแสดงถึงเอกลักษณะของสยามเมืองยิ้มได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว เพราะดูแล้วเป็นยิ้มที่ยิ้มจริงใจ และมีความสุขจริงๆ

พอเรือขับเข้ามาในคลอง ยิ่งลึกคลองก็ยิ่งเล็กลง เรือต้องค่อยๆ ไป เพราะถ้าไปเร็วน้ำจะกระเพื่อมแรง เด็กๆ กระโดดเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน

บ้านเรือนสองฝั่งคลองปลูกติดกันอย่างแออัดและหนาแน่น อันที่จริงมีจุดที่ให้อาหารปลาด้วย แต่บัวหาภาพไม่เจอ เพราะว่าภาพเยอะมาก และอีกจุดคือ จะมีประตูปิด-เปิด ระบายน้ำ ช่วงที่บัวไปประกำลังปิดอยู่ เราก็ต้องจอดเรือรอให้ประตูระบายน้ำเปิด อันเน้....ไม่แน่ใจว่าเป็นอันซีนไทยแลนด์หรือเปล่า เพราะดูจากสายตาของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติแล้ว คงคิดว่าเฮ้ย!!!...มันมีแบบเน้....ด้วยหรอ เพราะตรงประตูระบายน้ำจะมีขยะกองโตที่ไหลมากับน้ำ และมาติดอยู่ตรงประตูระบายน้ำ บัวเป็นคนไทยยังอายต่างชาติเลยค่ะ เพราะความมักง่ายของคนที่ทิ้งขยะไม่เป็นที่เป็นทาง ก่อให้เกิดมลพิษทางน้ำ เรื่องการทิ้งขยะมันเป็นเรื่องของจิตสำนึก

นั่งเรือชมสองฝั่งคลองแล้ว เวลาผ่านเด็กๆ ที่เล่นอยู่ริมคลอง หรือเดินอยู่ริมคลอง เด็กทุกคนจะยกมือโบกทักทายทุกคนเลยค่ะ อันนี้เป็นภาพที่น่ารักมาก

การโดนหลอกครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนค่ะ ต่อไปจะได้ไม่มีใครมาหลอกได้อีก เพราะมิจฉาชีพมีอยู่ทุกวงการ ทุกอาชีพจริงๆ แต่คนดีก็มีเยอะ ใครที่ไปเที่ยวครั้งแรกอย่าตกเป็นเหยื่อแบบบัวนะคะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันเสมอมา แล้วเจอกันโพสต์หน้าจ้า เลิฟนะยู้วววว....