dobrze, dobrze,
a nawet bardzo dobrze.

krzepi mnie ta świadomość i buduje ogromnie.
ta mianowicie świadomość, że w czasach kamiennych stoików, prześmiewców ignorantów i ludzkiej skamienialiny.. skamienieliny, skamie..yyy ..skamieniałości noo..

zatem, że w tych czasach,
nadal istnieją miękkie i czułe serca, zdolne sie roztrząść.
a nawet drżeć do końca życia!
(drżeć na dany temat, nie że w ogóle)
i jeszcze (serca te) potrafią sie do tego przyznać (podprogowo)

ech, lubię ten dygot, kocham trzepoty serca oraz migotanie przedsionków.
co zrobić.