Story

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကေပါ့
အိႏၵိယ ႏိုင္ငံရဲ႕ နယ္ေလးတစ္နယ္မွာ
လယ္နီးနားခ်င္း လယ္သမား ငါးေယာက္ ရွိတယ္။
တေန႔ေတာ့ သူတို႔ငါးေယာက္ လယ္ထြန္ေနၾကတုန္း
ရုတ္တရက္ မိုးေတြအံု႔လာၿပီးေတာ့
ေလေရာမိုးပါ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ရြာခ်ပါေလေရာ။

မိုးကလည္း သည္းႀကီးမဲႀကီးရြာ ေလျပင္းေတြကလည္းတိုက္
လၽွပ္စီးေတြလည္း တအုံးအုံး တဂ်ိန္းဂ်ိန္းနဲ႔ဆိုေတာ့
လယ္သမား ငါးေယာက္စလုံးဟာ အနီးအနားက
သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ရဲ႕ေအာက္ထဲ ေျပးသြားၿပီး မိုးခိုၾကတယ္။

အဲဒီလို မိုးခိုေနၾကတုန္း ထူးဆန္းတဲ့
ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္ေနတာကို
လယ္သမား ငါးေယာက္စလံုးက
သတိထားမိလိုက္ၾကတယ္။
အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ လွ်ပ္စီးေတြဟာ
သစ္ပင္ႀကီးကို မိုးႀကိဳးပစ္ေတာ့မယ့္ ပုံစံနဲ႔
ခဏတိုင္း အနီးကပ္ လၽွပ္စီးလွ်က္ေနတာပါ။

ဒီလိုျဖစ္ေနတာဟာ သစ္ပင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ
ရွိေနတဲ့ လူေတြကို မိုးႀကိဳးပစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ
လယ္သမားေတြက အလိုလို သေဘာေပါက္လိုက္ၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ ေၾကာက္လန္႔
ေအာ္ဟစ္ၿပီးေတာ့ ငိုတဲ့သူငို ဘုရားစာ႐ြတ္တဲ့လူက
ဘုရားစာ႐ြတ္နဲ႔ ဆူညံေနၾကတာေပါ့ ။

အဲဒီအခ်ိန္သူတို႔ ငါးေယာက္ထဲမွာ
အသက္လည္းႀကီးၿပီး ဝါအရေရာ
သမ႓ာအရေရာ အေတြ႕အၾကံဳအရပါ
အားလုံးထက္ျမင့္တဲ့ လယ္သမားတစ္ေယာက္က
ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္တယ္။

ဒီမိုးႀကိဳးဟာ သစ္ပင္ႀကီးကို ပစ္ခ်င္ေနရင္လည္း
ပစ္ၿပီးေလာက္ၿပီ။ လူေတြကို ပစ္ခ်င္ရင္လည္း
ပစ္ၿပီးေလာက္ၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔ အခုထိ
မပစ္ႏိုင္ဘဲ ခဏတိုင္း ဒီသစ္ပင္နားကို
လၽွပ္စီးလက္ေနရတာလဲ။

ငါတို႔ ငါးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုမ်ား
ေရြးၿပီး ပစ္ခ်င္ေနတာမ်ားလား။
အကုသိုလ္ေကာင္ တစ္ေကာင္ေကာင္ေတာ့
ငါတို႔ထဲမွာပါေနၿပီ။ ေတာ္ၾကာ အဲဒီေကာင္ကို
ပစ္ခ်လိုက္ရင္ မဆိုင္တဲ့ ေလးေယာက္ပါ
ေရာၿပီး ေသရလိမ့္မယ္။

မျဖစ္ဘူး မျဖစ္ဘူး ဒီအတိုင္းေနေနလို႔ေတာ့
မျဖစ္ဘူး ။အကုသိုလ္ေကာင္ကို
အျမန္ရွင္းထုတ္မွ ရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး
လယ္သမားႀကီးက က်န္တဲ့ေလးေယာက္ကို
အခုလို ေျပာပါတယ္။

ကဲ မိတ္ေဆြတို႔ ငါတို႔ ငါးေယာက္ထဲမွာ
တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေတာ့ မိုးႀကိဳး
ပစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနၿပီ။
ငါတို႔ ငါးေယာက္လံုး ဒီလိုအတူတူ
ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ငါးေယာက္လံုး ေသသြားႏိုင္တယ္။
အဲဒီေတာ့ အလွည့္က် အေနနဲ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း
ဒီသစ္ပင္ကေန ဟိုး အေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့
သစ္ပင္ငယ္ေလး ရွိတဲ့အထိ ေျပးသြားရမယ္။
မိုးႀကိဳး ပစ္ခံရမယ့္လူ ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ေတာ့
ေျပးေနရင္း လမ္းခုလပ္မွာပဲ မိုးႀကိဳးထိမွန္မယ္။

ေအး မိုးႀကိဳး အပစ္မခံရဘူးဆိုရင္ေတာ့
ငါတို႔ရွိတဲ့ ဒီသစ္ပင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္ကို ျပန္လာေပါ့။
ကဲ ဘယ့္နဲ႔လဲေဟ့ အားလံုး သေဘာတူၾကရဲ႕လား
ဆိုေတာ့ ငါးေယာက္လံုးက သေဘာတူၾကတယ္။

ပထမဆံုးအေနနဲ႔ အသက္အႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့
လယ္သမားႀကီးက စၿပီးေတာ့ ထြက္ေျပးတယ္။
သစ္ပင္ငယ္နားေရာက္ၿပီး မိုးႀကိဳး အပစ္မခံရေတာ့
အရမ္းဝမ္းသာသြားတာေပါ့။
ေဟး မိုးႀကိဳးက ငါ့ကို ပစ္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး
ငါ သူတို႔ဆီကို ျပန္သြားလို႔ရၿပီ ဆိုၿပီးေတာ့
သစ္ပင္ႀကီးရွိတဲ့ဆီကို ျပန္ေျပးလာတယ္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ အလွည့္အေနနဲ႔
ဒုတိယလူက ထြက္ေျပးတယ္။
ဒုတိယလူလည္း ပထမလူလိုပဲ မိုးႀကိဳး
အပစ္မခံရဘဲ ျပန္လွည့္လာႏိုင္ခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တတိယလူလည္း ထိုနည္း၄င္း
ဘာမွမျဖစ္သြားဘူး။ စတုတၳလူလည္း
သူတို႔လိုပဲ ဘာမွမျဖစ္ဘဲ ျပန္လာႏိုင္ခဲ့ေတာ့
ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ
မိုးႀကိဳး အပစ္ခံရမယ့္လူဆိုတာ ေသခ်ာၿပီေပါ့။

အဲဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုးလူက အင္မတန္
အေၾကာက္လြန္ၿပီး သစ္ပင္ႀကီးကေန
ထြက္ေျပးဖို႔ မလုပ္ရဲေတာ့ဘူး။
ငိုယိုၿပီး အားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ မသြားရဲဘူး
ကၽြန္ေတာ့္ကို မိုးႀကိဳးပစ္ေတာ့မယ္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ကယ္ၾကပါဆိုၿပီး ငိုငိုယိုယိုနဲ႔
သစ္ပင္ႀကီးကို ဖက္တြယ္ၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ ျငင္းဆန္ေနတယ္။

လၽွပ္စီးလွ်က္တာကလည္း သစ္ပင္ႀကီးရဲ႕
အနားနား ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ နီးနီးကပ္ကပ္နဲ
႔ ပိုပိုၿပီးေတာ့ ျမန္သထက္ျမန္လာေတာ့ အားလံုးရဲ႕
စိုးရိမ္စိတ္ေတြက ျမင့္တက္လာၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ငါတို႔ေတြ ဒီအတိုင္း အခ်ိန္ဆြဲေနလို႔
မရေတာ့ဘူး အားလံုး ေသကုန္လိမ့္မယ္
ဒီအကုသိုလ္ေကာင္ႀကီးကို
ျမန္ျမန္ထုတ္မွရေတာ့မယ္ မဟုတ္ရင္
အားလုံးေသရလိမ့္မယ္။

ဒီေကာင့္ကို ဆြဲထုတ္ၾကရေအာင္ဆိုၿပီး
ဆြဲထုတ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
လူေလးေယာက္အားနဲ႔ ဆြဲထုတ္ဖို႔
ႀကိဳးစားလာၾကေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲအားက
ဘယ္ခံႏိုင္ပါ့မလဲ။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကဲ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
ေသရင္လည္း ေသပါေစေတာ့
ငါ ထြက္ေျပးပါေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေျပးပါေတာ့တယ္။

သူလည္းထြက္ေျပးၿပီး လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္လည္း
ေရာက္ေရာ အံုးခနဲ ဂ်ိန္းခနဲ မိုးႀကိဳးပစ္ခ်ပါေတာ့တယ္။
ထူးဆန္းတာက မိုးႀကိဳးဟာ ေနာက္ဆုံး
ထြက္ေျပးေနတဲ့လူကို ပစ္တာမဟုတ္ဘဲ
သစ္ပင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့
လူေလးေယာက္လုံးကို ပစ္ခ်လိုက္တာျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေလးေယာက္လံုး တစ္ၿပိဳင္တည္း
ေသကုန္ၾကတယ္။ ေသရမယ့္ကံက
ေနာက္ဆုံးလူမွာ မပါဘူး။
စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အားလုံးက ေနာက္ဆုံးလူပဲ
ေသရမယ္ ထင္ေနၾကတာ။
တကယ္ေတာ့ ေနာက္ဆုံးလူက သူတို႔ကို
ကယ္ေနတာ ျဖစ္ေနတယ္။

ေနာက္ဆံုးလူက သူတို႔နဲ႔ အတူတကြရွိေနလို႔သာ
သူတို႔ေတြကို မိုးႀကိဳးက မပစ္ခဲ့တာ။
ေနာက္ဆုံးလူကသာ ကံအထူးဆုံးလူ
ျဖစ္ေနခဲ့တာ။ သူ႔ကံအရွိန္နဲ႔ က်န္တဲ့
ေလးေယာက္က ေသေဘးကေန လြတ္ေနခဲ့တာ။

ပုံျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။

တခါတေလက်ရင္ ငါရွိေနလို႔သာ
သူတို႔ေတြ အဆင္ေျပေနၾကတာ ဆိုတာထက္
သူတို႔ေတြ ရွိေနလို႔သာ ငါအဆင္ေျပေနတာ
ဆိုတာကိုလည္း မေမ့ေစခ်င္ပါဘူး။