Dlaczego Storj ma szansę zrewolucjonizować przechowywanie danych

Tyle tych chmur, że się może w głowie zakręcić

Chyba każdy z nas przynajmniej raz w swoim życiu używał mniej lub bardziej świadomie jakiejś usługi przechowywania danych w chmurze.
Może udostępnialiście zdjęcia z wyjazdu znajomemu? Wysłaliście w mailu link do pliku który nie zmieścił się bezpośrednio jako załącznik? A może w obawie przed utratą plików wykonaliście ich kopię zapasową na dysku online?

Większość z nas zna popularne serwisy które oferują przechowywanie danych w chmurze.
Google Drive, OneDrive, Dropbox, Mega i setki innych dostawców zdalnej przestrzeni dla waszych plików.

Na rynku funkcjonują również usługi chmurowe z potężnymi możliwościami z których praktycznie każdy codziennie korzysta, chociaż nie każdy zdaje sobie z tego sprawę.
Mowa tutaj o usługach takich jak AWS S3 lub Azure Blob Storage.
W odróżnieniu od wcześniej wspomnianych dysków sieciowych dla zwykłego Kowalskiego, te przeznaczone są do zapewniania dostępu do danych dla aplikacji czy chociażby stron www. Nawet nie zdajecie sobie sprawy jak często czytając artykuł w internecie zdjęcia w nim zamieszczone są ładowane do Waszej przeglądarki właśnie z chmury Amazona.

Jednak jest jeden nowy, wyjątkowy dysk online inny niż dotychczas znane. Mowa tutaj o Tardigrade napędzanym przez sieć Storj.

Co wyróżnia Tardigrade na tle innych chmur?

Prywatność

Kiedy przechowujecie na zwykłym dysku sieciowym swoje pliki są one co prawda w znacznej większości przypadków znakomicie chronione przez hasła, potwierdzenia logowania lub fizyczne klucze U2F.
Jednak wciąż pozostaje ktoś oprócz Was kto ma dostęp do Waszych plików - dostawca tego dysku.
Część z Was już pewnie pomyślała, że piszę ten artykuł co chwila poprawiając moją foliową czapeczkę na głowie i ze strachem zerkając w kierunku drzwi wejściowych. Bo przecież komu Google czy inny Microsoft sprawdza to co trzyma na swoim dysku online. Może na wezwanie jakichś służb ale to przecież i tak tylko w przypadku popełnienia przestępstwa.
Cóż, to prawda. Jednak czy świat nie byłby piękniejszy gdybyśmy wyłącznie my mieli dostęp do naszych osobistych plików? To właśnie jedna z cech która wyróżnia Tardigrade.

Pliki użytkownika są szyfrowane (przy użyciu AES-256-GCM) bezpośrednio na jego urządzeniu a dopiero po zaszyfrowaniu przesyłane do sieci Storj.
Gwarantuje to całkowitą poufność informacji przechowywanych w Tardigrade. Żaden pracownik Storj Labs - firmy która stworzyła Tardigrade - nie jest w stanie uzyskać dostępu do plików użytkownika.

Dostępność

Kiedy wysyłacie plik do standardowej chmury (czyt. dysku online) to jest on przechowywany w infrastrukturze wyłącznie jednej firmy. Jeśli wrzucicie film z wakacji na Google Drive to nad Waszym plikiem czuwa firma Google i ich infrastruktura. Właścicielem każdego fizycznego dysku na którym jest przechowywany Wasz zreplikowany plik jest Google.

Zupełnie inaczej sprawa ma się w przypadku Tardigrade.
Plik użytkownika jest kilkukrotnie dzielony według schematu, każda część jest szyfrowana a całość zostaje rozdystrybuowana po globalnej sieci węzłów.
Węzłów które może obsługiwać każdy w swoim domu. Tak - Wasze pliki są przechowywane w domach zwykłych ludzi, nie w żadnych wielkich serwerowniach.

Niezawodność, bezpieczeństwo i wydajność

Taaak, więc mam wysłać moje prywatne pliki innym ludziom z całego świata na ich "węzły" żeby oni mi te pliki przechowywali? To ja raczej podziękuję...
Może to brzmieć dziwnie ale takie rozwiązanie jest tak naprawdę niezwykle bezpieczne, wydajne oraz niezawodne.

Spójrzcie, każdy fragment Waszego pliku został jeszcze na Waszym urządzeniu zaszyfrowany. Nikt poza Wami samymi nie jest w stanie odszyfrować tego pliku a do samej kwestii szyfrowania dochodzi jeszcze poskładanie plików z wielkiej rozsypanki kawałków rozmieszczonej na dziesiątkach węzłów na świecie.

No dobrze, ale co się stanie jak jeden z kawałków układanki zostanie uszkodzony? Skoro Tardigrade nie przechowuje plików w profesjonalnej serwerowni to prędzej czy później jeden z tych "węzłów" ulegnie awarii a wtedy co mi po reszcie kawałków skoro może zabraknąć jednego z nich?
Otóż sieć Storj używa tzw. Erasure Code. Technologia ta zapewnia możliwość odzyskania utraconej części danych na podstawie innych kawałków przechowywanych na innych węzłach. Sieć po wykryciu, że jedna z części Waszego pliku uległa zniszczeniu natychmiast odbuduje ją w innym miejscu.

Taki model przechowywania zapewnia bezpieczeństwo - ze względu na realne szyfrowanie end-to-end, niezawodność - dzięki możliwości odbudowy utraconych części danych oraz wydajność.
Zarówno kiedy wysyłacie jak i pobieracie pliki kontaktujecie się nie z jednym serwerem ale z dziesiątkami węzłów w całej sieci. Nawet jeśli jeden węzeł jest mocno obciążony to nie będzie miało to wpływu na wydajność Waszego transferu.

Za darmo? Wygodny interfejs? Niestety nie wszystko jest takie piękne

Praktycznie każda usługa chmurowa taka jak Google Drive czy OneDrive oferuje pewną małą przestrzeń z której użytkownik może korzystać bez ponoszenia żadnych kosztów.
Jednak w Storj każdy operator węzła (SNO - Storage Node Operator) który przechowuje pliki użytkowników chmury Tardigrade musi otrzymać zapłatę. Co prawda aktualnie Tardigrade udostępnia możliwość używania bezpłatnie 1TB przez miesiąc ale tylko po dodaniu metody płatności (karta kredytowa lub pre-paid w tokenach Storj funkcjonujących jako środek płatności w sieci).

Użytkownik jest obciążany według poniższego modelu:
$0.01 - za każdy GB przechowywany przez miesiąc
$0.04 - za każdy GB pobrany z Tardigrade

Tardigrade póki co nie posiada również interfejsu web do zarządzania przechowywanymi plikami. Możemy to robić tylko z poziomu interfejsu tekstowego (CLI). W aktualnym stanie Tardigrade pomimo tego, że jest już w pełni funkcjonalne nadaje się tak naprawdę do użycia tylko dla osób posiadających dużą wiedzę techniczną lub dla administratorów aplikacji / systemów którzy zdecydowaliby się przechowywać w nim pliki.

Są jednak już plany stworzenia wygodnych aplikacji do wykonywania kopii zapasowych oraz do łatwego oraz intuicyjnego zarządzania swoimi plikami.

Tardigrade - dla użytkowników chmury plików
Storj - dla dostawców węzłów które odpłatnie przechowują pliki

Podsumowując

Tardigrade oraz Storj znajdują się jeszcze we wczesnej fazie rozwoju. Co prawda jest to już usługa oferująca w pełni działające funkcje ale póki co korzystać z nich mogą tylko zaawansowani użytkownicy. Uważam jednak, że już niedługo będziemy mogli skorzystać z nowych aplikacji które Storj Labs już przygotowuje lub zamierza to zrobić w najbliższym czasie.

Co sądzicie o takim modelu sieci? Jakie dostrzegacie zalety i wady prężnie rozwijającej się nowej sieci? Zapraszam serdecznie do dyskusji

---

^{Pierwotnie opublikowano na tech kolompar. Blog na Steem napędzany przez dBlog.}