Spotkałem zwierzęta nocy

Są chwile kiedy zastanawiam się ile z naszej zwierzęcej natury jeszcze w nas pozostało? Ile wytłumiła i zastąpiła, narzuconymi przez kanon relacji społecznych zachowaniami, ewolucja?

Ja swoje wewnętrzne zwierzę karmię kontaktem ze zwierzętami - jadę do koni by spędzić kilka godzin w stajni i na padokach oraz wysiłkiem fizycznym, wspinaczka, siłownia i boks. Nieoczekiwanie spotkałem ludzi, w których zwierzęca natura jest tak silna, że determinuje bardzo mocno ich treningi siłowe... To prawdziwe zwierzęta nocy.

Zrezygnowałem z biegania. Odnoszę wrażenie, że wyciągnąłem z niego ile się da jeśli chodzi doskonalenie i rozwijanie siebie. Odkąd zrobiło się ciepło pojawiło się więcej biegaczy, rolkarzy, grup nordic walking i rowerzystów. Zrobiło się głośno i tłoczno... Skończyło się kontemplowanie ciszy pozwalającej skupić się na pracy nóg i oddechu, uwagę absorbowało teraz unikanie kolizji a spokój myśli rozpraszał hałas. Jednak przyzwyczajony do aktywności fizycznej organizm domagał się ruchu i postanowiłem spróbować marszów. Zbiegło się to w czasie z małą rewolucją w mojej diecie, zacząłem właśnie ograniczać w mojej diecie brązowy ryż aby w jego miejsce wrzucić kaszę jaglaną oraz kaszę gryczaną. Wszystko z myślą o węglowodanach złożonych...

Trasa marszu wypadła mi obok zbudowanej na wolnym powietrzu siłowni i postanowiłem skorzystać z okazji aby obciąć z porannego treningu na siłowni kilka ćwiczeń - podciąganie na drążku nachwytem i podchwytem, pompki i dipy na poręczach i wstawić je w przerwę w marszu na napowietrznej siłowni. Moim celem było wzmocnienie obręczy barkowej, mięśni pleców i brzucha. Wychodziłem na marsz po zmierzchu aby uniknąć upałów. Oświetleni uliczne obwodnicy i łuna z pobliskich blokowisk dawały wystarczająco dużo światła aby doświetlić plac treningowy.

Tam spotkałem zwierzęta nocy, ludzi którzy pojawiali się z ciemności. Jedni jak ja przychodzili na nogach inni podjeżdżali samochodami lub na rowerach. Witali się bez słów skinięciem dłoni lub głowy i ruszali z treningiem z masą własnego ciała. Klimat tych treningów jest niesamowity, nikt nie rozmawia, każdy skupiony jest na swoich ćwiczeniach, słychać tylko oddechy i pikanie stoperów w komórkach wyznaczające koniec pauz pomiędzy seriami ćwiczeń. Bez koszulek wyglądają jak prawdziwe bestie mięsień na mięśniu, zwinność małpy i siła pantery... Ten wysiłek karmi uśpione w nich zwierzęta, daje im uwolnić tą dziką i nieposkromioną siłę i napięcie. To prawdziwe katharsis, wiem to po sobie. Człowiek jest obolały, zmęczony ale szczęśliwy. Po takim treningu, wyrzut endorfin jest tak duży, że pomimo zmęczenia nie mogę od razu zasnąć i wyciszam się książką .