Chciałem napisać bajkę o sznyclu wiedeńskim. I o cielaczku. Takim słodkim, ledwo narodzonym, który jeszcze kiwa się, stając pierwszy raz na nóżkach. Jednak zakończenie bajki byłoby tak smutne, że przez samo pisanie popadłbym w odmęty rozpaczy.

Koniec bajki zróbmy zatem inny. My cieszymy się typowo polskim obiadem, ze sznyclem, ziemniakami i kapustą, ale cielaczek dalej hasa z mamą po łące, ciesząc się majowym słońcem. Prosta relacja win-win.

By jednak nie przemęczać się zbytnio, skorzystajmy w tej bajce z gotowca, czyli wegańskich sznycli, sprzedawanych w jednym z supermarketów, rozpoczynając jednocześnie mały cykl testowania gotowych wegetariańskich produktów, nie tylko tych, które przypominają w smaku mięso. Nie chodzi tu o promocję produktów czy też sklepów, a bardziej o ułatwienie sobie życia i nie trucie się zbytnio.

Nie zawsze bowiem mamy czas na przygotowanie wszystkich odpowiednich składników i pichcenie samodzielne. Czasami po prostu nam się nie chce, a i zdolności kulinarne, jak w moim przypadku, nie pozwalają na bardziej wysublimowane potrawy. Oczywiście lubię zabawiać się w kuchni, jakkolwiek dwuznacznie to brzmi, ale coraz częściej mi mi staje przed oczyma pytanie: gotowanie vs pisanie na inne tematy?

Wróćmy jednak do sznycla. W wersji oryginalnej, po wiedeńsku, smaży się go z cielęciny - najmniej etycznego mięsa, ale nie będę drążył tego tematu. W składzie naszych super-bio-eco-vegan-GMO-free-niemieckich sznycli na szczęście nie znajdziemy podejrzanych substancji, takich jak mięso. Oprócz wody znajduje się tofu i gluten. Czyli nie dla wszystkich. Uczuleni na ten drugi muszą się pilnować, ale pewnie nie trzeba tego im przypominać. Mączka chleba świętojańskiego (E410) jest zupełnie bezpieczna. Co więcej, kilka składników oznaczonych zostało jako produktu z kontrolowanych upraw ekologicznych (przez kogo? jak? jak często?).

Jak w przypadku wielu gotowych dań, przygotowanie jest proste - wystarczy sznycle wsadzić do piekarnika lub na patelnię. Po kilku minutach smażenia możemy szamać.

Wybaczcie może nie zawsze trafne porównania smakowe, ciężko mi po tak długim czasie od przejścia na dietę wege, przypomnieć sobie niektóre smaki. Ba! Niektórych nie znam, choćby smak kebabu, którego nigdy w życiu nie jadłem i póki co nie zamierzam. Sam widok kręcącego się zwału mięsa w barze przyprawia mnie o mdlenie ;)

Usmażone wegesznycle wydzielają całkiem przyjemny zapach, głównie podsmażonej panierki i przypraw. Warto dodać, że są wegańskie - do przygotowania panierki nie użyto jaj. Konsystencja po usmażeniu całkiem w porządku - chociaż bardziej przypomina sznycle wielkopolskie, robione z mięsa mielonego. Przyprawy dobrano tak, by smak jak najbardziej przypominał mięso. Sam gluten ani tofu nie mają wyrazistego smaku, więc przyprawami można go nadać. Tu się udało.

Nie wiem czy dobrze pamiętam, poprawcie mnie proszę, ale gdy jadłem mięso, problemem było to, że często wchodziło w zęby. Tu nie ma nic takiego. Sznycel jest chrupki i całkiem soczysty, bardzo dobrze się kroi i rozgryzuje. Nie wiem jakich przypraw dodano, bo producet nie zdradza sekretu, ale w smaku przypomina nieco mięsne parówki. Może nawet bardziej niż nieco. Fajnie, gdyby ktoś kto pamięta lepiej te smaki spróbował.

Przyzwoite, jak na danie za kilka złoty. W sumie zdrowe i pożywne - zobaczcie tylko na tabelkę. Do tego gotowane ziemniaki i młoda gotowana kapusta… pyszność na majowy obiad dla leniwych i zaczynających przygodę z ograniczaniem mięsa. Również dla ciekawych, zastanawiających się często co wy wegetarianie jecie. Może nie dla poszukiwaczy nowych smaków, bo tutaj producent zrobił naprawdę dobrą robotę, by wege-sznycle naprawdę przypominały smak mięsa. Dobra robota. Smacznego!

Fotografia cielaczka z mamą: Pixabay (alsen)

Peace and love @veggie-sloth