Leniwiec nasłuchuje (13): Opowieść o Eskimosach

Ta płyta powstała przy butelce. Jednak w jej wnętrznu nie było wyjątkowego trunku, ale powietrze… arktyczne. Tak przynajmniej głosi legenda...

Znacie The Residents? Nie? Ja też nie… Nikt ich nie zna! Od ponad 40 lat ukrywają się pod maskami, będącymi ich jednym ze znaków firmowych. Ogromne gałki oczne przewijają się na okładkach, zdjęciach promocyjnych czy koncertach… bo w tych dziwacznych przebraniach grupa występuje przed publicznością.

Specjalnie użyłem słowa firmowy, bo The Residents to jak w korporacji, całe spektrum działań artystycznych, od muzyki, filmów, interaktywnych dzieł sztuki po oczywiście performance. Mimo różnorodności wszystkie mają jednak charakterystyczny surrealistyczno-dadaistyczny rys. To niesamowite, że przez tyle lat udało im się zachować anonimowość, mimo wielu prób odgadnięcia przez prasę czy fanów tożsamości muzyków, włączając do ich grona choćby Franka Zappę czy muzyków The Beatles. Wszyscy oni zawsze zdementowali pogłoski o udzielaniu się w grupie.

Wariackie kolaże, dadaistyczne naiwne piosenki, dziwne opowieści, kontestowanie i obśmiewanie popkultury to cechy charakterystyczne ich muzyki i przekazu. Jednak spośród ogromnej ilości płyt, jedna wyróżnia się bardzo. To Eskimo. Nawet ci, którzy nie przepadają za estetyką The Residents doceniają ten album, uznawany za jeden z najlepszy wśród wszystkich płyt z muzyką awangardową nagranych do dzisiaj.

Krótki, niespełna 40 minutowy Eskimo jest wielobarwną muzyczną historią, pełną dziwacznych rytmów na prymitywnych bębnach, onomatopei i śpiewów w nieznanym języku. To stylizowany na plemienną muzykę etniczną, pełen lodu i wiatru materiał, będący spójną i kompletną opowieścia. Jednak daleko mu od typowych nagrań terenowych etnografów. Nie znajdziecie tam pieśni o wielorybnikach. Jest tam za to miejsce na dziwactwa muzyków, dźwięki zupełnie z innego wymiaru, jak syntezatory czy przetworzone głosy.

Zespół daje wskazówki, którędy biegnie droga do zrozumienia tej historii, wplatając w bełkotliwe okrzyki hasła reklamowe zachodnich produktów, przetłumaczone na języki ludzi lodu. To historia o zmierzchu ich kultury, atakowanej przez Zachód. Wymieraniu zwyczajów i stylu życia ich przodków. Przynoszenia złych nawyków, swojej religii i używek.

Jednak warto na tę dźwiękową opowieść popatrzeć własnym okiem, albo uchem - bo interpretacji może być bardzo wiele. Eskimo w przyszłym roku będzie miała 40 lat - całkiem sporo, choć siwizna na jej głowie… to znaczy gałce ocznej, jeszcze się nie pojawiła. Brzmi bardzo ciekawie i nowatorsko. Nie straciła nic ze swej mroźnej świeżości!

Posłuchajcie - jest na Spotify i w innych miejscach. Pamiętajcie jednak, by do odsłuchu okryć się kocem i pić gorącą herbatę. To może być chłodny wieczór.

Peace and love @veggie-sloth

---