Dzień dobry.

Dużo się mówi o robieniu "tego, co się kocha". "Praca powinna sprawiać przyjemność". "Rób to, co i tak robiłbyś za darmo".
Przeanalizowałem więc trochę swoje działania i naszła mnie pewna myśl.

Na ile to, czego nie chcemy robić to brak pasji, a na ile to lenistwo?

Odrzucam kolejne rzeczy jako te, którymi "mógłbym się w życiu zająć", ponieważ wydaje mi się, że nie sprawiają mi wystarczająco przyjemności. A może nie w tym rzecz? Może przyzwyczaiłem się do stanu odrzucania zajęć, bo tak jest łatwiej? Bo to nie wymaga pracy? Mam mało czasu, więc kiedy mam chwilę wytchnienia chciałbym pracować nad czymś, co niekoniecznie wiąże się ze zdaniem kolejnego semestru na studiach. Zabieram się za cokolwiek, działam sobie w tym kilka, do kilkunastu dni, po czym stwierdzam, że to bez sensu. A może samo to stwierdzenie czyni czynność bezsensowną?

Może po prostu boję się poświęcenia? Gdzieś podświadomie wiem, że rozwijając się w pewnym kierunku, "zaniedbuję" inne i boje się, że popełniam błąd?

A wy co sądzicie? Kiedy "to już lenistwo"?