Przepiękna, smutna i refleksyjna opowieść.
Nawet się nie spostrzegłem, gdy ścierałem łzy z policzków.
Czytając Twoje wspomnienia i czas, gdy odeszła od Was K, przypomniał mi wiersz Stachury "Wędrówką życie jest człowieka”. Odtąd też Twój tekst zaczął mi się jawić, jak pisany bezlitosną prozą życia odpowiednik owego.
Ta przejmująca i wywołująca refleksje opowieść z Twojego życia, została przez Ciebie również doskonale skomponowana, niczym wiersza Stachury muzyczna interpretacja...

Jestem zachwycony Twoim tekstem, bo przepełnił mnie mądrą refleksją.
Bądź pozdrowiona...