Jakiś czas temu oglądałem stary włoski film "Matka i córka" w którym kobieta była gotowa na wszystko tylko, żeby ocalić dorastającą córkę i właśnie chroni ją przed marokańskimi diabłami wyzwalającymi Włochy. Za rolę matki Sophia Loren dostała Oscara, świetny film, nawiązujący do Twojego artykułu.
Na kanwie tę smutnej historii powstał właśnie ten film. Prawdziwie odzwierciedla te trudne dla Włochów chwile, o których zapewne nigdy nie zapomną. (Sophia Loren wspaniale zagrała.)
Dzięki za komentarz. Pozdrawiam
Tragicznym przy tym był fakt, że poświęcenie matki było zbyteczne. Scena gwałconych obok siebie kobiet i obserwowanej przez matkę w tym samym czasie córki miała posmak sadystyczny. Mogła być albo pominięta albo przedstawiona w domyśle. Tego producenci mogli sobie i publiczności oszczędzić, chyba że sami się przy tym nakręcali. Obrzydliwe.
Wojna, bezkarność popełnianych czynów, plemienne postrzeganie świata to pośredni sprawcy popełnianych zbrodni nie możemy jednak pominąć w ogólnym rozrachunku głównych winowajców, francuskie wojska kolonialne. Matthew Parker w swojej książce „Monte Cassino. Opowieść o najbardziej zaciętej bitwie II wojny światowej” podaje wiele relacji o bestialstwie Marokańczyków, jednakże w porównaniu do opisów dziennikarza Normana Lewisa, którego Parker również cytuje to bezbarwne opisy, pozbawione dramatyzmu. Lewis pisze bez ogródek o tym, co tam się działo, celowo nie użyłem tych fragmentów, bo były zbyt „obrzydliwe”. W filmie „Matka i córka” sceny z brutalnych poczynań żołnierzy miały zapewne na tyle poruszyć widza, żeby dostrzegł ten wielki problem, reżyser i scenarzysta nie działali bez określonego celu. Naturalna jest twoja reakcja, była z góry zamierzona przez twórców. Wielcy mogą pozwolić sobie na więcej, można tylko zapytać czy dzisiaj reżyser nie zamieniłby ofiarę gwałtu na kogoś innego, przez co dostalibyśmy jeszcze brutalniejszy przekaz.
Dzięki za komentarz. Pozdrawiam