Pamiętam, że w czasach szkoły podstawowej, gdy jeździliśmy na wycieczki z klasą, zawsze zaglądaliśmy na stragany z pamiątkami. W Żelazowej Woli wypatrzyłam małe popiersie Fryderyka Chopina, w Krakowie - smoka marionetkę , a w innych miejscach naszyjniki na rzemykach, bransoletki, pająka z futerkiem i linką, który po naciśnięciu małej pompki skakał i masę innych pierdół... To były przeważnie graty niskiej jakości, ale gdy jako dziecko znalazłam się na takim targowisku z pamiątkami czułam się niesamowicie, jak zdobywca wyruszający na poszukiwanie skarbów ;) Niedawno Muzeum Tatrzańskie ogłosiło konkurs na zaprojektowanie pamiątki z Tatr. Żeby przeciwstawić się obecnej straganowej tandecie i pamiątkom mającym niewiele wspólnego z Podhalem. Żeby stworzyć produkt wysokiej jakości. Zatem może coś w tym temacie ruszy i w przyszłości na straganach dla turystów będzie można kupić fajne, wartościowe suweniry. Przynajmniej w Tatrach.

Kiedy przebywam zagranicą bardzo unikam kupowania sztampowych pamiątek, właściwie najlepszą pamiątką są zdjęcia albo rzeczy, które znajdę sama, np. liść, który spadł z drzewa. W Japonii było sporo drzew miłorzębu japońskiego. Zebrałam kilka wachlarzowatych liści i służą mi teraz m.in. jako zakładki do książek ;) Przy okazji uważam, żeby nie przewozić tego co jest zakazane.

Na Kokusai Street minęliśmy ciekawą knajpkę, przed którą była ustawiona replika tutejszego banjo obitego wężową skórą. To lokalny, tradycyjny instrument sanshin, który składa się tylko z trzech strun. Dla mieszkańców Okinawy sanskin jest odpowiednikiem naszej gitary, albo popularnego na Hawajach ukulele. Niektórzy nadają mu poetyckie znaczenie i nazywają ten instrument duszą okinawskiej folkowej muzyki. Grają na nim ludzie w każdym wieku - zarówno małe dzieci jak i staruszkowie. Podczas różnych okazji - tj. urodziny, śluby, festiwale, spotkania rodzinne. Mieszkańcy wyspy postrzegają go nawet " jak pojazd, instrument, który przenosi głos bóstw i jest uważany za samo bóstwo."

Tu możecie posłuchać jak brzmi ♬♪♫

W Naha na Okinawie znajduje się niesamowite pamiątkowe zagłębie. Kokusai Street oraz Makishi Public Market to osobliwe miejsca, w których można znaleźć dużo nietypowych pamiątek.

Bardzo mnie zaskoczyły torebki z żab. Mam nadzieję, że te żaby są sztuczne, ale wyglądają bardzo realistycznie.

Nalewka z wężem w środku. Tutejszym jadowitym wężem Habu. Droga. Duża kosztuje 50 000 yenów, czyli ok. 1787 zł.

Stoisko na którym możemy poznać swoją przyszłość z linii papilarnych dłoni.

Oraz pojemnik z wróżbami do wylosowania. W Japonii takie atrakcje można spotkać nawet na lotniskach.

Moją uwagę zwróciły nietypowe manekiny - odchudzony Kim Dzong Un i różowy szkielet.

A także manekiny - psy. Odwrócone tyłem do klientów, dzięki czemu lepiej wyeksponowane są założone na nie t-shirty.

Dla odmiany świetny sklep w podróżniczym stylu. Sklep ozdobiony fragmentami zwierzęcych szkieletów i górną częścią wyposażenia nurka (z dawnych lat). Widać, że ktoś się napracował nad zaprojektowaniem warstwy wizualnej sklepu. Można tam było znaleźć świetne naszyjniki z muszlami. Takie sklepy z pamiątkami lubię najbardziej.

Duże wrażenie zrobił na mnie również ten sklep - z egzotycznymi koszulkami w hawajskie kwiaty. Oferował świetne jakościowo koszule i miał cudowny wystrój, z etnicznymi elementami.

Było też sporo sklepów z luzackimi koszulkami.

Minęliśmy również zabawny sklep z symbolem przedstawiającym lokalny przysmak - gorzki melon połączony z miśkiem, z czego postał tzw. bitter bear, czyli gorzki miś.

W Japonii przed wejściem do przymierzalni trzeba zostawiać buty. Zresztą nie tylko tam. Zwyczaj zdejmowania butów, zaraz przy wejściu obowiązuje też w wielu restauracjach i w hostelach.

Macie jakieś wspomnienia z dzieciństwa związane z pamiątkami albo ciekawe historie na ten temat z dorosłego życia? :)

Oryginalne treści, których autorką jest @katiefreespirit