Podczas podróży shinkansenami mile mnie zaskoczyło zachowanie konduktorów, którzy wychodząc z przedziału kłaniają się pasażerom. Pociągi Shinkansen przypominają z wyglądu pociski i potocznie nazywa się je “bullet trains”. Analogia z pociskiem wynika również z ich szybkości. To właśnie japoński pociąg Maglev pobił światowy rekord prędkości. Jechał z szybkością 603 km/h. Poza tym pociągi "pociski" są niesamowicie punktualne. Ich maksymalne opóźnienie w skali roku to jedynie 36 sekund. Przed wyjazdem do Japonii wiedziałam, że będę chciała podróżować shinkansenami i że będzie to jedna z atrakcji wyjazdu. Japonia jest dużym krajem, najbardziej znane miasta są od siebie oddalone o kilkaset kilometrów. Np. trasa z Tokio do Kioto, wynosi ok. 450-490 km (w zależności od tego, którędy się jedzie). Przejechanie jej zwykłym pociągiem zajmuje 8h 38 minut. Shinkansen pokonuje ją w zaledwie 3h 38 minut.

Aby móc podróżować shinkansenami trzeba kupić jednorazowy bilet, albo popularny wśród obcokrajowców (i tylko dla nich dostępny) Japan Railway Pass (nazywany potocznie JR Pass). Jest to bilet, w zależności od wybranej opcji - tygodniowy lub dwutygodniowy, który umożliwia podróżowanie shinkansenami na różnych trasach. JR Passy różnią się klasą, są dwie wersje - green i ordinary. Ten pierwszy, droższy umożliwia podróżowanie wszystkimi shinkansenami, ten drugi, tylko niektórymi, ale jest to wystarczająca opcja. Jeśli chcielibyście zwiedzać Japonię, bardzo zachęcam Was do zakupu JR Passa. Nie jest to tanie, gdyż cena 7-dniowego wynosi ok. 1500zł, a 14-dniowego 2400zł, ale ceny przejazdów shinkansenami są bardzo drogie. Na przykład za bilet z Tokio do Kioto (w jedną stronę) trzeba zapłacić ok.519zł. JR Pass jest honorowany w niektórych zwykłych pociągach, autobusach a także w linii kolejowej w Tokio, która kursuje po mieście (czyli stanowi alternatywę dla metra, które też sporo kosztuje).

JR Pass można wyrobić przez internet, a następnie w wybranym miejscu w Polsce odbiera się fajnie wykonany graficznie voucher, który upoważnia do wymiany go na prawdziwy JR Pass. Można to zrobić dopiero na miejscu, w Japonii, w wybranych miejscach. Pełna lista punktów wymiany znajduje się na tej stronie: https://japanrailpass.net/en/exchange.html Voucher na JR Pass może też zostać dostarczony pocztą.

JR Pass wygląda jak mała, składana książeczka. Na pierwszej stronie widać górę Fuji i fragment drzewa kwitnącej wiśni.

W środku znajdziemy mapkę z trasami oraz opis warunków korzystania z JR Passa, a na ostatniej stronie wpisujemy nasze dane, w tym numer paszportu oraz zostaje wklejona i przypieczętowana data, na jaki okres możemy korzystać z JR Passaa.

Na japońskich dworcach kolejowych mimo tłumów, ludzie ustawiają się w kolejkach i każdy wchodzi spokojnie do odpowiedniego wagonu pociągu. W odpowiednim ustawieniu się pomagają kolorowe linie, namalowane na peronach.

Motorniczy shinkansenów ubrani są w granatowe garnitury. Zawód ten cieszy się w Japonii dużym prestiżem. Przed odjazdem pociągu motorniczy wygląda przez okno. Istnieją również tzw. upychacze - Oshiya, czyli pracownicy, którzy przede wszystkim pomagają pasażerom zmieścić się w pociągu. Funkcjonują w godzinach szczytu, w Tokio.

Oshiya pracują na stacjach, na których pociągi wypełnione są bardziej niż w 120%. Ich zadaniem jest pilnowanie, aby w zamykających się drzwiach nie utknęły osoby lub przedmioty, upychanie pasażerów, aż do zamknięcia się drzwi oraz odciąganie osób, które do wagonu się nie zmieszczą. Po wypełnieniu wszystkich obowiązków przez oshiya pracownicy stacji (także pomagają przy „upychaniu”) sygnalizują ręką, czerwoną chorągiewką lub lampą, że pociąg może bezpiecznie odjechać.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Oshiya

Okna w pociągach "pociskach" przypominają trochę okna z samolotów. Wprawdzie nie są okrągłe, ale ich rozmiar jest dużo mniejszy od okien, które znam z polskich pociągów. Mimo to wszystko świetnie przez nie widać, okna są czyste. Numeracja miejsc również przypomina tą samolotową. Jest jeszcze jedna analogia z samolotami, którą znajduję, osobista. Często podczas jazdy shinkansenami zatykało mi uszy. Mam podobnie podczas wznoszenia się samolotu.

Tak jak wszędzie, również w shinkansenach można spotkać obwoźnych sprzedawców z wózkami. Są oni elegancko ubrani - w białe bluzki. Mają o tyle dobrze, że shinkanseny mimo iż są bardzo szybkie, szczycą się tym, że pasażer za bardzo nie odczuwa drgań wynikających z prędkości. Gdy na wysuwanym stoliku przed siedzeniem postawi się kubek z piciem, nie powinno ci się z niego nic wylać.

Aczkolwiek mają oni dużą konkurencję w postaci sprzedawanych na dworcach gotowych zestawów obiadowych, tzw. bento. Bento mnie oczarowało. To pudełka z kilkoma przegródkami, w których znajduje się rozmaite jedzenie. Najczęściej - ryż, różne rodzaje mięsa (np. kilka rodzajów ryb) oraz dodatki - tj. krojony imbir, warzywa, jajko itd. Wybór jest niesamowity, wygląd zachwyca - warzywa są często krojone w ciekawe kształty - np. gwiazdki, kwiaty. Są też wersje dla wegetarian. Co najważniejsze, taki obiad jest smaczny i sycący, a ceny różne - można kupić zarówno tańszy zestaw, jak i wypasiony - mega drogi. Każdy znajdzie tam coś dla siebie.

Na koniec zapraszam was do wspólnej przejażdżki japońskim pociągiem.