Kiedy ci złe uśmiechnij się czyli Joker i jego smutny spektakl
O filmie Joker dowiedziałem się jakiś czas temu.
Pierwsza zapowiedź wzbudziła ogrom kontrowersji bo głównym antagonista Batmana miał zostać Joaquin Phoenix, który dla większości ludzi nie pasował.
Jednak to co wzbudziło ogrom kontrowersji, że film będzie jak Joker Leto wszystko rozwiał kilku sekundowy trafiłem gdzie Arthur bo tak ma w tym filmie na imię przez sekundę ujawnia swoje drugie oblicze.
Później na bardzo długi czas wszystko ucichło, były tam małe wzmianki kiedy rozpoczynają się zdjęcia i kto zagra, ale nic pożarem i o to latem otrzymujemy trailer gdzie rozwalił mnie na łopatki i wiedziałem ze film będzie udany.
To tyle wspominek jak doszło do tego a teraz pora na danie główne
Joker Todda Philipsa jest specyficzny, nie jest to typowe kino super bohaterskie, nawet nie ma w nim żadnych mocy czy coś.
Film rozpoczyna się zwyczajnie o to Arthur zwyczajny człowiek, który ma bardzo specyficzna chorobę kiedy odczuwa lek, zakłopotanie lub coś co w nim wzburzy to zaczyna się śmiać( na prawdę istnieje taka przypadłość) zarabia jako błazen z transparentem przy danym miejscu.
Jednak społeczeństwo Gotham jest strasznie złe, złe do szpiku kości i po kilku chwilach obrywa od ulicznych dzieciaków.
Arthur chce być komikiem, marzy o tym by wystąpić w show Marraya Franklina gdzie mógłby przestawić swój żart.
Jednak to ze się śmieje nie oznacza ze jest zabawny wręcz przeciwnie Arthur jest strasznie smutny, niestety nie potrafi wymyslec własnego żartu.
Probuje sił naśladując innych komików jednak to nie wypala.
Życie Artura to tez życie z schorowana matka, która musi myć i karmić, mimo ze jej tego nie mówi wprost gotuje się w nim złość.
Arthur jest aspoleczny unika ludzi, nie czuje się dobrze w ich towarzystwie, wie ze jeśli chociaż dłużej komuś zaufa ten ktoś spowoduje krzywdę na nim tak jak kolega z pracy który daje mu broń do ochrony.
Jako ze Arthur unika ludzie nie ma tez kontaktów z kobietami, lecz wszystko się zmienia kiedy poznaje piękna sąsiadkę w windzie wtedy zaczyna czuć wiatr we włosach a kiedy udaje mu się umówić z nią wtedy wie, ze może wszystko ze życie nie jest tak pojebane jak myślał i może wreszcie coś zmienić.
Kiedy matka trafia do szpitala Arthur dowiaduje się czemu jego matka pisała listy do Waynea( ojca Bruce’a) jego świat zaczyna znów się załamywać a to co wydawało mu się tak piękne było tylko iluzorycznym spojrzeniem na przyszłość.
Niestety Arthur jest człowiekiem i ma uczucia które właśnie zaczęły się wyczerpywać.
Służba zdrowia zamknęła darmowe poradnie psychiatryczne wiec i leków nie dostaje.
Tak o to powoli zamienia się w tytułowego śmieszka, który pod maska uśmiechu kryje rozpacz dnia codziennego.
Nawet kiedy udaje mu się trafić do show, nie spodziewa się takiej reakcji, ale już jest za późno lont zapłonął bomba została aktywowana.
Film Joker to tak naprawdę stadium psychologiczne człowieka, który ma tak ciężkie życie, a kiedy probuje uzyskać jakaś pomoc dostaje cios w twarz i tak za każdym razem aż zaczyna uważać ze nie ma tak naprawdę dobra a zło jedyna sensowna droga w tym szalonym świecie.
Film Joker jaki by nie miał rozgłos i odniesienia to tez jest apelem dla ludzi, by nikogo nie lekceważyć bo dana osoba może mocno cierpieć.
Film jest uważany ze toleruje a wręcz usprawiedliwia przemoc nie zgodzę się nie jest usprawiedliwiania a wręcz pokazuje coraz to mroczniejsza przemianę Artura w jokera który jak wiemy jest bezwzględnym przeciwnikiem Batmana.
Mroczny rycerz miał swojego Jokera anarchistę tutaj jest Joker który przede wszystkim chce być w jakieś grupie zauważony.
Na ogromny plus zasługują zdjęcia są one brudne, nieraz kamera podadzą jednym ujęciem za Arthurem a do tego ukazuje jego mimikę, która przez cały film zmienia się.
Scenografia to tez ciekawy zabieg dostajemy miasto wzorowane na Nowym Jorku lat 80 pełen biedy, brudu i nieciekawych miejsc z duża dawka przestępczości.
Ciekawie tez wypada muzyka, która moim zdaniem buduje nastrój całego filmu, a kto pamięta słynne schodzenie ze schodów Artura ten wie o co mi chodzi.
Podsumowując film to ciekawe przeżycie emocjonalne, takie trudne sprawy tyle, ze mamy tutaj bardzo dobrze naszkicowanego bohatera, który przestawia swoją historie w spójny i zamknięty a zarazem bardzo smutny sposób. Polecam obejrzeć nawet ludziom którzy nie lubią DC bo poznać od ludzkiej strony najgroźniejszego antagonistę Batmana to coś czego nigdy wcześniej nie było i raczej już nie będzie .
Mam nadzieje ze nie powstanie druga cześć bo waliło by to koncepcje całego filmu.
Bardzo dziękuję za przeczytanie
Zdjęcia pochodzą z
https://dcmovies.fandom.com/wiki/Arthur_Fleck
Posted using Partiko iOS