Talerze Królestwa Bez Kresu. Część 2.
Rzeszowskie Królestwo Bez Kresu to pierwsza w Polsce "herberciarnia", czyli nieformalne centrum kultury prowadzone w duchu poezji Zbigniewa Herberta. Postać patrona i jego twórczość to bardzo ważny aspekt przedsięwzięcia, wyznacza bowiem kierunek działaniom, które krążą wokół takich tematów jak: tradycja, historia, Kresy, podróże i sztuka. Wpływa również znacząco na przestrzeń aranżowaną w klasycznym, starym stylu, pełną artefaktów z przeszłości. Do owych artefaktów należą między innymi... talerze.
W pierwszej części opisałem talerze, o których udało mi się zdobyć najwięcej informacji. Poniżej dalsza część kolekcji, niestety w dużej mierze niezidentyfikowana.
1. Drewniany talerz z Rygi
Jakiś czas temu otrzymałem od mojej łotewskiej znajomej talerz. Znalazła go na strychu w swojej kamienicy w Rydze (na Kazarmu iela). "To chyba po polsku" - mówi do mnie. Patrzę na napis. A tam: "Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj". Skąd wziął się na strychu? Tego nikt nie wie. Podobny znalazłem w zbiorach Muzeum Zamojskiego. Niestety muzealny eksponat nie posiadał żadnych informacji na temat pochodzenia, czy nawet szacowanego okresu, w którym mógł powstać. Moim zdaniem jest to XIX wiek. Rolnicze motywy mogą świadczyć o chłopskim pochodzeniu właściciela. Mógł zatem przyjechać na Łotwę w latach 30-tych XX wieku, kiedy wiele Polaków z Wileńszczyzny wyjeżdżało do pracy.
2. Talerz z 1944
Po ponad roku używania tego talerza zauważyłem jeden ciekawy szczegół - odbitą datę 4 czerwca 1944. Nie ma żadnej innej sygnatury tylko data. W dodatku dzienna. Dość nietypowe. W każdym razie nigdy wcześniej się z czymś takim nie spotkałem.
3. Talerz z zamkiem w Chatsworth
Talerz ze starej angielskiej manufaktury Johnson Brothers, której tradycje sięgają roku 1883. Wzór jest z serii "Old Britain Castles" z lat 50-tych i przedstawia zamek w Chatsworth w roku 1792. Egzemplarz znajdujący się w KBK wyprodukowano w Wielkiej Brytanii. Niestety w 2003 roku całą produkcję przeniesiono do Chin.
4. Talerz EIT
Kolejny angielski talerz. Tym razem z EIT, czyli English Ironstone Tableware. Wzór prawdopodobnie z lat 70-tych. Niestety talerz jest trochę uszczerbiony, ale za to nabyty za 50 gr.
5. Talerze ręcznie malowane
Dwa talerze wyróżniają się spośród innych. Oba mają ten sam wzór. Oba są malowanie ręcznie we florystyczne wzory. Z tyłu sygnatura trudna do odczytania. Być może jest to BEHE. Niestety Internet milczy. Sporo czasu poświeciłem, aby znaleźć informacje na temat tych talerzy. Bez rezultatu.
6. Talerze bez sygnatur
Na koniec dwa talerze bez sygnatur. Pierwszy przedstawia krajobraz. Drugi przyozdobiony jest wzorem - nie tylko malowanym, ale również zawartym w fakturze talerza.
Oto i wszystkie najciekawsze talerze używane w Królestwie Bez Kresu. Zestawienie nie obejmuje kilku sztuk wiszących na ścianach oraz małych talerzyków (zwłaszcza talerzyków kolekcjonerskich), którym poświęcę osobny post.
Po prostu piękne! :)
Pokazałbyś też jakies fotki z tego królestwa. Już któryś raz sie ono pojawia w Twoich tekstach i pewnie nie tylko ja jestem ciekaw jak wygląda. Odnośnie talerza "behe", to może to być "Baie" - jak guglam baie ceramica to wyskakują francuskie strony z łazienkami i "serwisami łazienkowymi (?)" (nie wiem czy dobrze to nazwałem ale chodzi o te naczynia na szczoteczkę do zębów, talerzyki na mydło). Pozwoliłem sobie wyostrzyć, wyrównać i zczarnobielić logasa, żeby było łatwiej szukać. Jeśli pozwolisz to zapytam na fejsiku w grupach antykowych, do których należę - może ktoś będzie wiedział. Jak moja mama zbierała porcelane to pomagałem jej w śledztwach, całkiem nieźle sie przy tym bawiąc . Mam w sobie taką małą magdę ogórek :/
Jeśli chodzi o zdjęcia z Królestwa Bez Kresu to na @fundacja jest ich trochę. Co do śledztwa, to próbuj śmiało :)
A krój pisma na drewnianym talerzu wygląda raczej XXwiecznie. Ciężko powiedzieć, że to świadome wzornictwo przedwojennomodernistyczne, ale inspiracja jest wyczuwalna. Ale mogę tez kłamać niechcący. Wkręciłem się :D