Idea Królestwa

Opowiadałem ostatnio o Królestwie Bez Kresu osobie, która chce napisać artykuł na temat naszej zbiórki. Rozmowa ta uświadomiła mi, że od pewnego czasu skupiam się głównie na systemie działania lokalu, a nie na jego idei.

Problem w tym, że o filozofii KBK można mówić długo i na tym poprzestać jeśli nie ma się odpowiednich narzędzi. Wiele razy pisałem, że Rzeszów był poligonem. Nie ma w tym przesady. Rozpoczynaliśmy od wielkich planów. "Herberciarnia" miała być kuźnią nowych elit. Spotkania, dyskusje, kontakt z kulturą miał otwierać ludzi na to co dobre i piękne, poszerzać ich horyzont myślowy i motywować do działania. KBK miało nie tylko utrzymywać się, ale również generować środki potrzebne do realizacji wielki planów. Miały być festiwale, długofalowe projekty edukacyjne wykorzystujące nowatorskie metody i budowa własnych mediów.

Niestety życie szybko zweryfikowało naszą optymistyczną koncepcję. Nie było mowy o ekspansji. Każdy miesiąc kończył się "raportem z oblężonego Miasta". Poniższe słowa Herberta bardzo dobrze oddają ostatnie miesiące funkcjonowania KBK:

pozostało nam tylko miejsce przywiązania do miejsca
jeszcze dzierżymy ruiny świątyń widma ogrodów i domów
jeśli stracimy ruiny nie pozostanie nic

Cóż, dzierżyliśmy te ruiny do samego końca. I mimo iż "Miasto" padło, to niesiemy je dalej. Jak u Herberta.

i jeśli Miasto padnie a ocaleje jeden
on będzie niósł Miasto w sobie po drogach wygnania
on będzie Miasto

Rzeszów to była próba. Przeszliśmy ją głównie dzięki garstce wiernych sojuszników. Zmieniliśmy miejsce. Idea pozostała ta sama. Nic się nie zmieniło.

Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę (...)