Uważam, że przez zastosowane środki wizualne i spokojną narrację filmu, odbiorca ma możliwość w głęboki wgląd w portrety bohaterów. Napisałaś, ze nie czułaś żadnej chemii, ja tez nie dostałam emocjonalnego kopa, co szczerze mnie cieszy. Pawlikowski jest człowiekiem chcącym, by jego widz by wnikliwy w historię. Wydaje mi się, ze tak jak w życiu, największa miłość nie musi wybuchać, tylko stopniowo rodzić się, mniej więcej tak jak w przestawionego historii. Cały wątek miłości był dla mnie wiarygodny, zachowania bohaterów były naturalnie ludzkie, nawet silne emocje nieodrealnione, czy tez nie przeskalowane. Mnie ich historia bardzo ujęła, bo świetnie Pawliowski przedstawił całą gamę miłości. Ze tylko na początku dostaliśmy szczyptę namiętności, która później ewoluowała.