You are viewing a single comment's thread from:
RE: Black Friday, Cyber Monday i publikacje typu "Milenialsi wracają do rodziców" - czyli jak papierosy "nie powodują" raka
Widzę kulturę długu, sam panicznie boję się bycia dłużnym. Jednocześnie nie do końca zgadzam się z kwestią wspólnego mieszkania. Takie coś ma termin ważności.
Uważam przy tym, że jest dług i dług. Kredyt hipoteczny jest dla mnie zrozumiały, wynajem w niektórych sytuacjach też. Samochód na raty - zależy. Telewizor już niekoniecznie.
Mieszkanie razem, po to żeby trochę uzbierać i mieć jakiś kapitał. Jestem wielkim przeciwnikiem hipoteki, to więzi na baaaardzo długi okres i mocno uwiązuje człowieka, Zrozumiały jest jeszcze w niewielkiej kwocie - tak 1/3 nieruchomości maks.
A gdy ktoś się przeprowadza? A gdy w nowym miejscu cała możliwa pomoc rodziny nie starczy na pokój w piwnicy? A gdy przy możliwościach oszczędzania przy płaceniu za wynajem na mieszkanie stać po 40 latach (pod warunkiem że koszty wynajmu nie rosną szybciej niż wynagrodzenie, co na przykład w Londynie nie jest takie oczywiste)? A gdy rodzina pomóc nie może? Biorąc pod uwagę bezpieczeństwo i higienę relacji rodzinnych, koszty wynajmu, zdrowiej dla wszystkich jest zapłacić bankowi.
Tak więc nie, nie uważam, że hipoteka jest złym pomysłem. Co więcej - z tego co opowiadali mi znajomi, którzy mieli szczęście wejść na tzw. drabinkę nieruchomości, zazwyczaj spłacanie wychodzi dużo lepiej niż wynajem, a posiadana nieruchomość zyskuje na wartości, więc uzbierany kapitał nie dewaluuje, więc pod koniec kredytu zazwyczaj się go renegocjuje, aby kupić nową, większą nieruchomości, a koszta kredytu spłacać wynajmem tej poprzedniej. Uroki i koszmary mieszkania w miejscu, gdzie nieruchomości są dobrem konsumpcyjnym, inwestycyjnym i spekulacyjnym jednocześnie.
Nie przeprowadziłbym się tam, gdzie nie stać by mnie było na pokój w piwnicy, ale oczywiście to moje podejście do tego. Co do wynajmu, to w większości jest to normalne działanie, kiedy chce się być wolnym i nieuwiązanym. Jeżeli na wynajem z pracy nie starcza, to albo złe miejsce, albo zła praca. Miejsce jest dobre, gdzie praca i wydatki są zbalansowane, to są według mnie godne miejsca do życia. No, ale to mój pogląd i każdy może mieć inny, który oczywiście szanuje.