KOSMO, czyli jak dzielni Czesi na Księżyc lecieli

Minister edukacji dochodzi do wniosku, że dopóki jego naród nie poleci na Księżyc, "pozostanie narodem małych ****ów". W tym celu rozpoczyna krajowy program kosmiczny, powołuje dyrektora, a nawet znajduje czwórkę przyszłych kosmonautów – w tym panią kapitan Miladę Musilovą z doświadczeniem zdobytym w Houston oraz Renego Hejla, astrofizyka z kwalifikacjami, które pozwoliłyby mu nawet na kierowanie katedrą na uniwersytecie. Czy ten pomysł ma szanse powodzenia?

Jak pokazują autorzy „KOSMO”, sprawa okazuje się nieco bardziej skomplikowana. Dyrektor programu okazuje się malwersantem. Obiecywany przez niego zaawansowany kompleks obiektów szkoleniowych wciąż pozostaje szczerym polem, zaś dwóch pozostałych członków załogi – Petr Chromý i Karel Cikán zostało wybranych wyłącznie ze względu na swoje nazwiska (dzięki temu dyrektor mógł pobierać unijne dotacje na, odpowiednio, niepełnosprawnych i aktywizację mniejszości narodowych). Przygotowania toczą się w opuszczonym budynku szkoły podstawowej. Przyszli kosmonauci uczą się walki z przeciążeniami nie z pomocą centryfugi, a budowlanego żurawia, stan nieważkości, zamiast w basenie, trenują w stawie pełnym agresywnych węgorzy, a zamiast kosmicznego pokarmu dostają rozgotowaną na papkę kaszankę. Problemy sprawia także trening fizyczny – normą jest wbieganie na pobliską górkę z owcą na plecach, do którego zresztą panowie nie przykładają się zbytnio. Niemniej pani kapitan, przyzwyczajonej do amerykańskiej mentalności, nie mieści się w głowie, że przyczyny tak niskiego standardu mogą być inne niż obiektywne...

Kiedy jeszcze do tego minister edukacji zaczyna się kąpać nago w publicznej fontannie i trafia do zakładu psychiatrycznego, sprawa staje się poważna. Nowy minister edukacji przegląda dokumenty, stwierdza, że kraju nie stać na taki cyrk i podejmuje decyzję o zamknięciu programu kosmicznego. No, ale gdyby na tym się miało skończyć, to nie byłoby przecież kolejnych odcinków. Dokładniejsza analiza dokumentów pozwala mu stwierdzić, że zamknięcie programu równa się karze z Unii Europejskiej, „tak tłustej, jak dzisiejszy pączek w stołówce” i jednak bardziej się opłaci dążyć do założonego celu...

Co się dzieje dalej? Wiele śmiesznych rzeczy. Każda scena jest dobrze przemyślana i ma znaczenie – czasami drobiazg z drugiego odcinka zyskuje kluczową rangę w odcinku piątym. Nie chcąc spoilerować i psuć Wam dobrej zabawy, powiem tylko, że nasi bohaterowie muszą sobie radzić z różnymi przeciwnościami losu – na drodze stają im, chociażby dyplomacja (w trzech szkołach – rosyjskiej, czeskiej i amerykańskiej), chińscy inżynierowie, zakochani członkowie czeskiego parlamentu, a także sponsor lotu, właściciel sieci kurzych ferm. Nie wspominając już o kosmicznych rywalach z Polski oraz słowackim ośrodku d/s kontaktu z cywilizacjami pozaziemskimi – tu scenarzyści całkiem zręcznie wykorzystują stereotypy narodowe.

• Czy jesteście tam we cztyrzech ze psem?
• Tak! My, Polacy, inaczej nie podróżujemy!

Całość prezentuje humor w dobrym czeskim stylu, aktorzy grają swoje role bardzo dobrze i trudno nie poczuć do nich sympatii, jakość nagrania również nie odbiega od standardów.

Czy więc polecam „KOSMO”? Zdecydowanie tak! Jeśli macie około 3 godzin wolnego i chcecie się dobrze bawić, to jest to serial właśnie dla Was. Jest jednak jeden mały problem. Czeska telewizja, która ten serial nakręciła, co prawda udostępnia go w sieci, jednak stosuje blokadę regionalną, i można go oglądać tylko w czeskim internecie i tylko z czeskimi napisami. Przynajmniej oficjalnie. Nieoficjalnie – całkiem interesujące materiały można znaleźć na portalach uloz.to i napisy24.pl.

A żeby jeszcze raz podkreślić nawiązanie do tematu – na sam koniec Miss Kurnika (jak się znalazła w rakiecie i co wspólnego z tym mieli muszkieterowie – nie zdradzę) płynąca nieważko z jednej kabiny do drugiej ;)

Wszystkie kadry z serialu zamieszczone na prawie cytatu, autorstwo: Telewizja Czeska.