Zwiedzamy...

Byliście kiedyś w Kaliszu?
Ja bywam pięć razy w tygodniu.
I gdzieś tam od zawsze wiedziałam, że "miasto ze wszystkich w Polsce najstarsze", że zabytków troszkę ma, ale jak to bywa - pod latarnią najciemniej - mijałam je na zasadzie, no były, są i będą. Racja, tylko czy ja jeszcze będę?
W ostatnią sobotę po raz drugi wcieliłam się w rolę turystki w Kaliszu. W ramach Święta Miasta Kalisza, które tak naprawdę rozciąga się na prawie cały czerwiec, wraz z moim Obcym, miałam okazję, pod przewodnictwem pracowników kaliskiego PTTK zwiedzić część klasztoru i kościół o.o franciszkanów. Oczywiście bywałam tam dawniej na mszy, ale teraz mogłam wejść tam, gdzie normalnie bałabym się podejść.
Ale zacznijmy od początku...

---

---

Kościół ufundowała księżna Jolanta, żona księcia kaliskiego Bolesława Pobożnego, pierwotnie jako drewniany, lecz z biegiem czasu książę uległ wpływom małżonki i w miejscu kościoła drewnianego rozpoczął budowę kościoła murowanego, sprowadził zakonników z Krakowa, a w 1283, kościół został konsekrowany p.w. św. Stanisława Biskupa i Męczennika przez arcybiskupa Jakuba Świnkę. Z tego okresu pochodzi prezbiterium i obecna kaplica Męki Pańskiej.

---

_{Kaplica Męki Pańskiej, czyli zakrystia z czasów księżnej Jolanty}

---

W szczycie prezbiterium znajdowało się ogromne gotyckie okno, po którym aktualnie pozostał jedynie świetlik w górnej części ołtarza i murowane ramy widoczne w szczycie kościoła, a także stanowiące większą część ściany w jednym z pomieszczeń klasztoru.

---

---

Rozbudował go ich wnuk, król Kazimierz Wielki, zmieniając charakter wczesnogotyckiej świątyni z bazylikowego na halowy. Kościół podzielał losy Kalisza, dwukrotnie strawiły go pożary, odbudowany w XVII wieku, restaurowany w XVIII. Kolejny kryzys przyszedł wraz z rozbiorami, ponieważ władze pruskie zajęły zabudowania klasztorne, kościół ulegał dewastacji. Franciszkanie opuścili Kalisz w 1902 roku, by powrócić do oswobodzonego klasztoru w 1918. Kolejne remonty miały miejsce w XX wieku, zacierając jego wewnętrzne piękno. Ja pamiętam tę świątynie jako mdłokremową, mam wrażenie, że tym brudnym śmietankowym odcieniem była pokryta każda powierzchnia w środku kościoła. Być może moja pamięć wyolbrzymia, ponieważ aktualny koloryt, odkryty pod tynkami podczas ostatniego remontu, który trwał od 2017 roku, zrobił na mnie ogromne wrażenie.
A z resztą zobaczcie sami...

---

_{Dawne główne wejście do świątyni}

---

---

_{Na ścianie widać łukowe sklepienie wejścia na dawny chór.}

---

_{Ołtarz Główny}

---

---

---

---

_{Szesnastometrowe malowidło przedstawiające św. Krzysztofa}

---

---

_{Malowane iluzoryczne okna datowane na XIX wiek}

---

---

_{Sufit w jednej z naw bocznych}

---

_{Tak, to jest ambona, najbardziej oryginalna jaką dotychczas widziałam}

---

Gdy skończyliśmy zwiedzać, poszliśmy na cudowne burgery do The Jack gdzie ustaliliśmy kolejne atrakcje na ten dzień. Ale o tym może innym razem.
Z pewnością nie opisałam tu nawet połowy tego, co mówił pan przewodnik, szczególnie że wiele słów opisujących architekturę kościoła było mi obce, a więc w pamięć nie zapadły. Przepraszam za wstydliwą jakość i ilość wiedzy historycznej. Pozostaje mi mieć nadzieję, że może dzięki temu nabierzecie ochoty na zwiedzenie Kalisza i jego perełek architektury sakralnej, a jednocześnie wciąż będziecie się zachwycać słowami przewodników ;-)

---

_{Zdjęcia mojego autorstwa.
Tekst napisany na podstawie słów pana przewodnika, w chwilach wątpliwości wspomagałam się stroną klasztoru.}