Można nie dać się zmielić. Niestety, płaci się za to wysoką cenę. Nie łatwo jest być wyrzutkiem systemu... Mieć świadomość, że nawet twoja rodzina ma cię w najlepszym przypadku za filozofa, bo zmieleni nie pojmują twojego systemu wartości. Jakże odmiennego od tego konsumpcyjnego gó**a, które nas otacza.
Dziecko nie ma wyboru, jest zależne w 100% od rodziców. Jak go tatuś czy mamusia chcą zmielić na swój obraz i podobieństwo - tak się stanie.
Jako dorośli - jeśli dostrzeżemy co się z nami stało - możemy podjąć decyzję - tkwimy w tym, czy robimy wypad. I wtedy, tak jak piszesz, mają cię za filozofa - w najlepszym razie.
Ja połowę życia walczyłem z wizją mnie samego stworzoną przez moich rodziców. Jakoś im się nie udało jej wdrożyć. Ani nikomu innemu. Człowiek ma wolną wolę, sam wybiera i sam bierze odpowiedzialność za swoje decyzje.
Zgadzam się z tym, że każdy człowiek odpowiada za swoje życie, jednocześnie próbuję uświadomić jak bezbronnymi istotami są dzieci do pewnego wieku. Dla nich to rodzice są wyznacznikiem wszystkiego, dzieci nie mają wiedzy i świadomości na zasadzie: O, to jest shit, nie przyjmuję tego za swoje. Są jak małe zwierzątka, które mają jeden cel: Przetrwać. Potem, gdy idą w świat, do ludzi, widzą, że istnieje inna rzeczywistość, zaczynają weryfikować to co dostały w domu i wtedy często przychodzi pierwszy bunt. Albo i nie. Tutaj wchodzą kwestie indywidualne - genetyka, dynamika w rodzinie, masa innych czynników.
Musiałeś pewnie stoczyć niejedną "bitwę", to trudne. Szczególnie w społeczeństwie, gdzie etos rodziców jest szczególnie silny. Opłaca się jednak walczyć o siebie 🙂
Po prostu od zawsze byłem konspiratorem a w pewnym momencie opuściłem rodzinny dom i mam święty spokój ;) Rodzice już się pogodzili z tym, że ułożę sobie życie tak jak uważam.
Urodziłeś się Partyzantem. ;)
"śmiesznym karbonariuszem spiskowcem wolności" ;)