[Konkurs #pl-gry] Total War: Shogun 2 - o tym, kiedy jeszcze seria TW wypuszczała miodne gry

Już menu jakie wita nas w grze jest zwiastunem niezwykłej dbałości o szczegóły - tło jest animacją 3D, a przyciski ozdabiają malowidła japońskiej sztuki. Wczucie się w klimat jest zatem ułatwione, a robi się tylko lepiej. Oczywiście jak to w serii Total War w kampanii chodzi o opanowanie wyznaczonych prowincji na drodze siły (w dodatku traktującym o nieco wcześniejszych wydarzeniach "Rise of the Samurai", także za pośrednictwem perswazji), toteż immanentną częścią gry jest wznoszenie w prowincjach odpowiednich budynków, tworzenie armii, wodowanie flot, werbowanie i wykorzystanie agentów, prowadzenie polityki wewnętrznej rodu oraz rzecz jasna dyplomacja. I bitwy w czasie rzeczywistym. Oczywiście istnieje również tryb multiplayer, a także jego namiastka w pojedynczej kampanii tzw. "tryb wizytacji", w którym gracz online kieruje wrogą armią, jak również można wcielić się w dowódcę historycznej bitwy wspomnianego okresu.

↑ Menu gry

Zaczynamy od wybrania klanu, z których każdy ma swoje specjalizacje, i tak np. klan Shimazu specjalizuje się w samurajach z katanami oraz zbiera nieznacznie więcej podatków, niż przeciwnicy, Ueusugi posiada premie religijne i może rekrutować specjalne jednostki mnichów, a Otomo romansując z "nanbanami" - obcymi, Europejczykami, ma dostęp do rusznic i artylerii, które znacznie ułatwiają walki oblężnicze, lecz ceną jest chrześcijańska religia, która utrudnia podbijanie szintoistycznych prowincji. Jest i ruch ludowy Ikko-Iki, eksperyment społeczny o podłożu religijnym, który zrywa z instytucją samuraja i wystawia masy nieopierzonej piechoty niczym Związek Radziecki.

↑ Wybór klanu

Zaczynając grę otrzymujemy z miejsca misję podbicia sąsiedniej prowincji, a później radzimy sobie sami, choć AI zleca kolejne zadania, za które czekają nagrody. Zaczyna się z początku wymagająca niewiele uwagi rozbudowa prowincji, werbowanie armii, pierwsze niewielkie starcia. Jednak im dalej w las, tym więcej drzew i zarządzanie klanem zaczyna wymagać coraz więcej uwagi.

Gra toczy się na dwóch poziomach. Strategicznym (przy usilnych staraniach może poza niego nie wychodzić, wystarczy rozstrzygać bitwy automatycznie, ale co to za frajda)- mamy więc ślicznie odwzorowaną mapę Japonii, po której przemieszczamy nasze wojska, najpierw złożone z prymitywnych jednostek lekkozbrojnej piechoty o chłopskim pochodzeniu - ashigaru, by z biegiem gry zasilać swoje szeregi samurajami zbrojnymi w łuki, katany czy przerażające naginaty, bądź równie straszliwe miecze no-dachi - długie, dwuręczne potwory, jeśli wierzyć badaczom, zdolne do przecięcia człowieka na pół jednym cięciem. Do tego dochodzą jednostki mnichów, ninja czy rozmaite machiny oblężnicze, a nawet wspomniana artyleria. Nowinką w stosunku do innych gier z serii tj. Rome czy Medieval jest całkowita kontrola nad flotą podczas bitew morskich w miejsce polegania na automatycznym rozstrzyganiu starć na japońskich wodach. Do tego dochodzą również akcje agentów: metsuke czyli odpowiednika zarządcy/tajnej policji, mnichów oraz ninja - każdy z typów agentów ma swoją rolę i charakterystykę, wpływającą wydatnie na konkretne zadanie, jakie mu powierzymy. I tak np. możemy metsuke wyszkolić w kontrwywiadzie, by zwalczał wrogich agentów, a możemy mu przydzielić umiejętności, które wpłyną na jakość zarządu miastem/prowincją, co niweluje niepokoje tamże. Kontrola nad finansami jest kluczowym elementem gry - pusty skarbiec wydatnie obniża lojalność podległych klanowi prowincji i prowadzi do lokalnych powstań.

↑ Rzut strategiczny

No i sól serii Total War oraz druga z płaszczyzn rozgrywki, poziom taktyczny - toczone w czasie rzeczywistym bitwy. Przeciwnik na wyższych poziomach jest niesamowicie wymagający - starcie tych samych jednostek na poziomach od wysokiego w górę nie skończy się miażdżącym zwycięstwem naszych sił, więc wykorzystanie kawalerii czy flankujących uderzeń jednostek o lepszym statusie, niż nasi poczciwi, mięsoarmatni ashigaru, są niezbędne do spędzenia przeciwnika z pola. Graficznie wygląda to bardzo przyzwoicie, a i pod względem mechaniki sprawa ma się bardzo dobrze - tak w wypadku bitew morskich, jak i lądowych. Wiele satysfakcji dają bitwy obronne przy oblężeniach - nawet niewielkie siły są w stanie, gdy dobrze zarządzane, pokonać liczniejszych atakujących w rywalizacji przebiegającej na ostrzu katany. Bardzo istotne są cechy i umiejętności nabywane przez dowódców - co przepyszne umiejętności wybiera się z drzewa, więc takie mikro-zarządzanie postaciami ukontentuje każdego, kto narzekał na losowość przyznawanych "traitów" np. w Rome: TW. Mamy do wyboru rozmaite szyki wojsk, istotne jest wykorzystanie terenu tak, by ustawić się na wzgórzu czy ukrywać jednostki za wzniesieniami lub w lasach, dowódcy mają określone pole oddziaływania na wojska - mogą przez to podnosić ich morale, bądź przegrupowywać rozbite oddziały, jednostki posiadają specjalne umiejętności, np. łucznicy mogą korzystać z płonących strzał, a kawaleria ustawić się "w klin", i wiele więcej.

↑ Bitwa lądowa

Ale co mnie złapało w tej grze to jej fenomenalna estetyka - modele jednostek czy statków oraz ich symboliczne przedstawienia korespondują z japońskimi kanonami estetycznymi, które programiści ramię w ramię z konsultantami podnieśli nie niespotykany dotąd poziom - wobec nich rozpikselowany kursor w Medievalu 2 jest czymś niezrozumiałym i karygodnym. Wczytywanie mapy strategicznej czy bitew jest zawsze okraszone grafiką historyczną i cytatem japońskich mędrców czy wodzów, jak również piorunujące wrażenie robią wiersze epitafijne - każdy samuraj pisał taki wiersz, który w razie śmierci był pamiątką po wojowniku. Do tego miniatury budynków, drzewo technologii przypominające kości mahjonga, animacje dowódców - widać, że na wszystko był pomysł i wszystko zazębia się bezbłędnie tworząc kompletny produkt. Warstwa dźwiękowa obfituje w melodie rodem z Kraju Kwitnącej Wiśni, a komendy na polu bitewnym są także w języku rodaków Noriakiego Kasai, do klasyki gier przeszło zwłaszcza zawołanie informujące o haniebnym wycofywaniu się naszych jednostek z pola bitwy.