You are viewing a single comment's thread from:
RE: ကၽြန္ေတာ္ေျပာေသာစကၤပူ - အပိုင္း - ( ၁၆ )
သားရဲ႕စာကိုဖတ္ပီး..သက္ျပင္း႐ွည္ခ်မိတယ္။မလြယ္ပါလားေနာ္။ေတာထဲက်ားေတြ႔..အျပင္မွာျပန္ေျပာေပါ့ဆဆတဲ႔။ျပန္ေျပာရင္ေပါ့ေပါ့ေလး..ေျပာႏိူင္ေပမဲ့..တကယ္ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတာေတြဟာ..အသက္နဲ႔ရင္းရတယ္ဆိုတာေပါ့။
အန္တီက..ဘာေတြကိုဆက္ပီးေတြးမိတာလဲဆိုေတာ့...
ကိုယ့္ႏိူင္ငံကလူငယ္ေတြ..သူတပါးႏိူင္ငံမွာ..ေရျခားေျမျခား..မိေဝးဖေဝး..သြားပီး..ပင္ပင္ပန္းပန္းဆင္းဆင္းရဲရဲလုပ္ေနရတာ..အုပ္ခ်ဴပ္ခဲ့သူေတြ..တကိုယ္ေကာင္းဆန္လို႔..ေလာဘတြင္းႀကီးနက္လြန္းလို႔..ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကင္းမဲ့လို႔
ေစတနာတရားေခါင္းပါးလို႔...လူစုတ္ေတြရဲ႕ေသြးစုတ္ခံရတဲ့..အျဖစ္ေတြလို႔..ေတြးရင္း..ေဒါသျဖစ္တယ္။
အန္တီေရ... ဒီေခတ္မွာ လူျဖစ္လာေတာ့လည္း ဘယ္သူ႔မွ အျပစ္မတင္ျခင္ေတာ့ပါဘူး။ လာမဲ့ေဘး ေျပးေတြ႕ရံုပါပဲ။