ျပတ္ေအာင္ရုန္းၾကပါ

“ ျပတ္ေအာင္ရုန္းၾကပါ”

တခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတ္ာဟာ သစ္ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ အေပ်ာ္တမ္း ၀န္ထမ္းလုပ္ဖူးပါတယ္။ အခ်ိန္အခါကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ 1998/99 ေလာက္ကပါ ကၽြန္ေတာ့္အသက္ 25 ေက်ာ္ေလာက္ေပါ့။ ထိုေခတ္ထိုအခါက ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းဟာ သစ္ေတာႀကီးေတြနဲ႕ စိမ္းစိုအုံမိႈင္းေနတာ အမ်ားအသိပါ။ အထူးသျဖင့္ စစ္ကိုင္းတိုင္းအထက္ပိုင္း မဟာၿမိဳင္သစ္ေတာႀကီးဆိုတာ အမ်ားသိ၊ ကမၻာသိ သစ္ေတာႀကီးေပါ့ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းသားဘ၀လြန္ေျမာက္ကာစ အခ်ိန္ျဖစ္ေနေတာ့ အလုပ္အကိုင္ကမရွိေသး၊ မိဘလုပ္စာ ထိုင္စားေနပီး လြတ္ခ်င္တိုင္းလြတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးေပါ့။ မနက္လင္းလို႕ မ်က္ႏွာသစ္ပီး နံနက္ခင္းစာ ထမင္းႀကမ္းေၾကာ္တစ္ပြဲ ဗိုက္ကားေအာင္စားပီးတာနဲ႕ စက္ဘီးတစ္စီးႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအိမ္သို႕ တစ္အိမ္တက္ တစ္အိမ္ဆင္း ေလ်ာက္လည္ပတ္ေနခ်ိန္ေပါ့။ တေန႕ေတာ့ လည္ရာမွအိမ္ျပန္လာေသာ ကၽြန္ေတာ့အား ဖခင္ႀကီးမွ ေခၚကာ စကားတစ္ခြန္းေျပာပါတယ္ “မင္းဒီလိုပုံစံနဲ႕ဆက္သြားရင္ ေခြးျဖစ္ေတာ့မယ္၊ မင္းဘ၀ကိုတည္ေဆာက္ဘို႕ စဥ္းစားပါေတာ့၊ ငါမင္းအတြက္ အလုပ္တစ္ခုရွာထားတယ္၊ အခုပဲ အိပ္ယာလိပ္ယူပီး အလုပ္ရွိရာလိုက္သြားေပေတာ့ တဲ့ဗ်ာ” ေျပာေျပာဆိုဆို ကၽြန္ေတာ့အေရွ႕ အ၀တ္ထုပ္တစ္ထုပ္ႏွင့္ အိပ္ယာလိပ္တစ္လိပ္ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။

ရုတ္တရက္ႀကီး ေျပာင္းလဲသြားေသာ ေျခအေနကို က်ေနာ္ျပန္လည္သုံးသပ္ၾကည့္သည္။ ဖခင္ႀကီးမွ က်ေနာ့အား ဘ၀ေတြ႕အႀကဳံရေစခ်င္သည့္ အဓိပၸါယ္ကို ေတြ႕လုိက္ရသည္။ သုိ႕ႏွင့္ မိခင္ႀကီးတားေနသည့္ၾကားမွ ဖခင္ႀကီးလိုက္သြားေစလိုေသာ အလုပ္ရွင္ေနာက္သို႕ က်ေနာ္လိုက္သြားခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုေန႕မွစကာ ကၽြန္ေတာ္သည္ သစ္ထုတ္လုပ္ေရး ကန္ထရိုက္တာတစ္ဦး၏ သစ္ေတာတြင္းသစ္ထုတ္လုပ္ျခင္း လုပ္ငန္းတြင္ တာလီမွတ္စာရင္းကိုင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ( ေတာတြင္းအေတြ႕အႀကဳံ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားအား ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ တင္ျပပါဦးမည္ )။

ယခုေဆာင္းပါးတြင္ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပလိုသည္မွာ ထိုေတာတြင္း၀န္ထမ္းေလးဘ၀က ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရေသာ အျဖစ္ေလးအား မေမ့ႏိုင္အမွတ္တရ အၿမဲျဖစ္ေနေသာ အေၾကာင္းေလးအား တင္ျပလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတာတြင္းသစ္ထုတ္ရာတြင္ ကားစခန္း၊ ဆင္စခန္း၊ ကၽြဲစခန္းႏွင့္ ေထာက္ပို႕စခန္းဆိုကာ ေလးမ်ိဳးခြဲထားရာ ကၽြန္ေတာ္မွာ သစ္ေတာအတြင္းလိုက္ရေသာ သစ္လုံးမ်ားကို စာရင္းမွတ္ရသူျဖစ္၍ ဆင္စခန္းတြင္ေနရသည္။ သို႕ေသာ္ က်ေနာ္မွာ ဆင္မ်ားႏွင့္နီးနီးကပ္ကပ္မေန၀ံ့၍ အနီးဆုံး ကၽြဲစခန္းသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕စခန္းခ်ေနခဲ့ရသည္။

Credit Image Source

ဤတြင္ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပလိုေသာ အေတြ႕အႀကဳံေလးမွာ ဆင္စခန္းမွရရွိခဲ့သည္။ ထိုဆင္စခန္းတြင္ ဆင္ႀကီးဆင္ကေလး အရြယ္စုံ 10 ေကာင္ေက်ာ္ခန္႕ရွိသည္။ အလြန္ထြားက်ိဳင္းသန္မာေသာ ဆင္ထီးႀကီး သုံးေကာင္အား ထူးဟုေခၚေသာ သံႀကိဳးႀကီးမ်ားျဖင့္ ေျခေထာက္မ်ားအား ခတ္ထား၊ ခ်ည္ထားၾကသည္။ သို႕ေသာ္ က်န္ရွိေသာ ဆင္မမ်ား၊ ဆင္ကေလးမ်ား၊ အရြယ္အလတ္စား ဆင္ထီးမ်ားကိုေတာ့ ေသးငယ္ေသာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္သာ ေျခေထာက္မ်ားအား ခ်ည္ေႏွာင္ထားၾကသည္။ ထိုႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ ဆင္မ်ားမွာ ရုန္းကန္ျခင္းအလ်ဥ္းမရွိ၊ ထြက္ေျပးျခင္းအလ်ဥ္းမရွိေခ်။ ၎တို႕အားခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးႏွင့္ ၎တို႕၏ ခႏၶာကိုယ္ အင္အားႏိွုင္းယွဥ္လ်င္ အလြန္မွကြာျခားလွပါသည္။ ဆင္ႀကီးမ်ားမဆိုထားႏွင့္ ဆင္ေပါက္ကေလးက ရုန္းကန္လ်င္ပင္ ထိုခ်ည္ထားေသာႀကိဳးမွာ အလြယ္တကူျပတ္ထြက္မည္မွာ ေသခ်ာေနသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ျမင္ေတြ႕ရေသာ ထူးဆန္းသည့္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ နီးစပ္ရာ ဆင္ဦးစီးတစ္ဦးအား ေမးၾကည့္ရာ သူတို႕(ဆင္မ်ား)ေတြကို အဓိက ကေတာ့ ဟိုဆင္ႀကီး ၃ေကာင္ေပါ့ သူတို႕ထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ဆင္ႀကီးေတြေပါ့။ ဒီေကာင္ႀကီးေတြကိုႏွိမ္ထားရင္ က်န္တဲ့အေကာင္ေတြက မီးေသတယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ ၃ေကာင္က ျငိမ္ခံရင္သူတို႕လဲ ျငိမ္ခံတာ၊ အဲဒါသူတို႕သဘာ၀ပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႕က ဆင္ႀကီး၃ေကာင္ကို ဒီစခန္းစေရာက္ကတည္းက သံႀကိဳး(ထူးႀကိဳး)ႀကီးေတြနဲ႕ အရင္ခတ္ပါတယ္။ သူတို႕ရုန္းၾကတယ္၊ သံႀကိဳးျပတ္ေအာင္သူတို႕မရုန္ႏိုင္ဘူးေလ၊ ေနာက္ေတာ့ မရုန္းၾကေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ ရက္၊လအေတာ္ၾကာလာေတာ့ ရိုးရိုးႀကိဳးနဲ႕ေျပာင္းပီးခ်ည္တယ္၊ သူတို႕မရုန္းၾကေတာ့ဘူး။ သူတို႕စိတ္ထဲမွာ လူသားေတြခ်ည္ထားတဲ့ႀကိဳးကို ျပတ္ေအာင္သူတို႕မရုန္းႏုိင္ဘူးလို႕ စြဲမွတ္သြားၾကတာ။ အခုဆို အေကာင္ႀကီးေတြေကာ၊ အေကာင္ငယ္ေတြေကာ ရိုးရိဳးႀကိဳးနဲ႕ခ်ည္ထားလို႕ရသြားပီ။ က်ေနာ္တို႕ ဒီဆင္ေတြနဲ႕ အလုပ္လုပ္လာတာ 10 ႏွစ္ေက်ာ္ပီ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ေကာင္မွ ထြက္ေျပးတယ္၊ လူကိုရန္လုပ္တယ္မရွိေသးပါဘူးဗ်။ စသျဖင့္ ကရင္သံတ၀ဲ၀ဲျဖင့္ ဆင္ထိန္း၊ ဆင္ဦးစီးႀကီးက ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

Creditt Image Source

ထိုသို႕ ေတာတြင္းက အသိအျမင္ေလးဟာ ယေန႕တြင္ျမန္မာစတီးမစ္ကြန္ၿမဴနတီ အဖြဲ႕သားအခ်ိဳ႕၏ အျဖစ္ႏွင့္ တိုက္ဆုိင္ေနသည္အား ျမင္ေတြ႕မိပါ၍ က်ေနာ့စိတ္ထည္းတြင္ ျပန္လည္အမွတ္ရေနခဲ့သည္။ တိုက္ဆိုင္ေနသည့္ အေၾကာင္းမွာ ယေန႕စတီးမစ္တြင္ စာေပေရးသားေနၾကေသာ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးေရးသား ရေသာ စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ရန္ ခက္ခက္ခဲခဲ ေရးသားေနၾကရသည္ဟု ၾကားသိမိရပါ၍ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။ ထိုထိုေသာ အခ်ိဳ႕ေသာ စာေရးရန္ခက္ခဲေနသူတို႕သည္ ဆက္လက္ႀကိဳးစားမႈ အလ်ဥ္းမျပဳၾကပဲ အလြယ္လမ္းကိုလိုက္မိၾက၍ အက်ိဳးနဲရေသာ အျဖစ္ႏွင့္ႀကဳံေတြ႕သြားၾကသည္ကိုလည္း ႏွေျမာျခင္း၊ စိတ္မေကာင္းျခင္းျဖစ္ရသည္။

အႏွီ ပုဂၢိဳလ္တို႕မွာ ႀကိဳးေသးေသးေလးႏွင့္ အခ်ည္ခံထားရေသာ ဆင္ႀကီးမ်ားႏွင့္သ႑န္တူေနပါေတာ့သည္။ ေသခ်ာသုံးသပ္ၾကည့္ေလလ်င္ အစပထမက ခ်ည္ထားေသာသံႀကိဳးကုိ မရုန္းႏိုင္သည္ကို အစြဲျပဳကာ ေနာက္ခ်ည္ေသာ ရိုးရိုးႀကိဳးကိုပါ မရုန္းႏိုင္အထင္ရွိေနၾကေသာ ဆင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အလားသ႑န္တူေနပါသည္။ အနညး္ငယ္ေသာ “ဇြဲ”ကေလးထည့္ကာ ရုန္းၾကည့္ဦးမည္ ဟူေသာစိတ္ မေပၚေပါက္ခဲ့၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ငါရုန္းလ်င္လဲ ျပတ္မွာမဟုတ္ပါဘူးဟု မိမိခႏၶာကို္ယ္ အင္အားကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ လုံ႕လေလ်ာ့ခဲ့၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူတို႕၏ ဘ၀ကို အလြယ္တကူ လက္ေလ်ာ့အရႈံးေပးသူမ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။

Credit Image Source

ထို႕ေၾကာင့္ပင္ လြတ္ေျမာက္သင့္ေသာ အခက္အခဲကို မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပဲ၊ ဒုကၡႏြံတြင္နစ္ၾက ေလေတာ့သည္။ သူတို႕ေတြ၏ အခက္အခဲသည္မည္သို႕အခက္အခဲနည္း။ အထက္မွာဆိုခဲ့သည့္အတုိင္း စာတစ္ပုဒ္ ေရးရန္ ခက္ခဲေနၾကသည္။ ဤအခ်က္ႏွင့္ပါတ္သက္၍ စာေရးႏိုင္သည့္နည္းလမ္းမ်ားကို အေတြ႕အႀကဳံရွိၾကေသာ စီနီယာမ်ားက ပိုစ္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ တင္ျပခဲ့၊ လမ္းျပခဲ့၊ လမ္းညႊန္ခဲ့ၾကသည္မွာ မ်ားလွပါပီ။ ကၽြန္ေတာ္ပင္လွ်င္ “စာေရးရာမွာ ေၾကာက္ေနသလား”ဟူေသာ ပုိစ္ျဖင့္ နည္းေကာင္းလမ္းေကာင္းမ်ား တင္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။

ဒါ့ေၾကာင့္ စာေရးရန္ခက္ခဲေနေသာ ဦးဦး၊ ကိုကုိ၊ေဒၚေဒၚ၊မမ၊ ညီ၊ညီမေလးမ်ားတို႕ေရ သင္တို႕ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးေသးေသးေလးနဲ႕ အခ်ည္ခံထားရတဲ့ ဆင္တစ္ေကာင္လိုျဖစ္ေနပီလားဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာသုံးသပ္ ၾကည့္ၾကပါ။ တကယ္လို႕ ထုိႀကိဳးအေသးေလးနဲ႕ ခ်ည္ထားေနရိုးမွန္ရင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ပီး စာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးၾကည့္ၾကပါဦးလို႕ အားေပးတိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ ေသခ်ာေပါက္ စားမေရးႏုိင္ဘူးဆိုတဲ့ ႀကိဳးေသးေသးေလး ျပတ္ေတာက္သြားၿပီး သင္ကိုယ္တုိင္ စာေပမ်ား ေရးသားလာႏိုင္မယ္ဆိုတာ ရဲရဲႀကီး အာမခံ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္ဗ်ား။

ျမန္မာစတီးမစ္ အဖြဲ႕သားမ်ားအားလုံး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးအား ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာႀကိဳးမ်ားကင္း ၾကပါေစဗ်ား။

Writer >>>@nyinyiwin(Steemit) MSC-006

Writing End Time >>> 09:25 AM (26.3.2018)

#Myanmar #Story #Writing #Knowledge