“တစ္ခါတစ္ရံ ဆီသို႕”
“တစ္ခါတစ္ရံ ဆီသို႕”
တခါတစ္ရံ လြပ္လပ္ေပါ့ပါးေသာ ဘ၀ေလးကို ႏွစ္သက္မိသည္။ မိုးေကာင္းကင္မွာ တိမ္ေတြ ေမ်ာလြင့္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္၀ိဥာဏ္သည္လည္း ေကာင္းကင္က တိမ္တိုက္မ်ား ႏွင့္အတူ ေမ်ာလြင့္ေနခ်င္မိသည္။ မိမိသည္ကား ပတ္၀န္းက်င္ သဘာ၀ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ အေတာ္ပင္ႀကိဳးစားရအုန္းမည္။ လွပေသာ မိုးေသာက္ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ ကေလးငယ္ေလးပမာ လြပ္လပ္ေပ်ာ္ျမဴးစြာ ခုန္ေပါက္၊ ေျပးလႊား လိုက္ခ်င္သည္။
တစ္ခါတစ္ရံ “ေအာ္ဘ၀ဘ၀ ဒီလုိပဲ ဒီလိုအၿမဲ”ဆိုသည့္ သီခ်င္းအား လူငယ္ေလးမ်ားႏွင့္အၿပိဳင္ ဆိုလိုက္ခ်င္ေသးသည္။ စိတ္ကူးသာ ရွိသည္ အမွန္တကယ္ လက္ေတြ႕မွာကား “ရက္ပါလိုလို၊ ဟစ္ေဟာပ္လိုလို”ဂြတီးဂြက် အ၀တ္အစားမ်ား ၀တ္ေနျပန္လ်င္လည္း ဒီအရြယ္ႀကီးက်မွ ပိုးထေနသည္ဟု လူအမ်ား ကဲ့ရဲ႕ၾကမည္ စိုးထိတ္မိေသးသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ အေမေကၽြးေသာ မုန္႕ဆမ္းေလးကို စားရင္း ေဂြလွိမ့္လိုက္၊ စြန္လႊတ္လုိုက္ လုပ္ေနခ်င္ေသးသည္။ ဖုန္ထူထူလမ္းမထက္မွာ ဖိနပ္မပါ ေျခဗလာႏွင့္ ေျပးလႊား ေဆာ့ကစား ငယ္ဘ၀ေလးကို လြမ္းမိျပန္ေသးသည္။ ေနပူတာလည္းမသိ၊ မိုးရြာတာလည္း နားမလည္၊ ေဆာင္းႏွင္းမႈန္ေတြၾကားမွာလည္း အေဖာ္အေပါင္းမ်ားႏွင့္ ကစားမပ်က္ ရွိခဲ့ၾကသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ သုံးေယာက္လ်င္တစ္ခြက္ လက္ဖက္ရည္ က်ဆိပ့္ေလးကို ေအးအတူပူအမွ် ေ၀မွ်ကာေသာက္ခဲ့ၾကသည္ကို တမ္းတမိသည္။ ျဖဴစင္ေသာ ေက်ာင္းသားဘ၀ေလးကို ဘယ္သူကမ်ား ေမ့ႏိုင္မည္နည္း။ တစ္သက္တြင္တစ္ခါ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ ေက်ာင္းသားဘ၀အား ႀကဳံဖူးသူမ်ားအဖို႕ ထိုတစ္ခါတစ္ရံ အခိုက္အတန္႕ေလးမ်ားသည္ ေသြးေအးစျပဳလာေသာ ႏွလုံးအိမ္တြင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေႏြးကနဲျဖစ္သြားေစေအာင္ တိုး၀င္လာတတ္ၾကသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ စက္ဘီးကိုယ္စီႏွင့္ ၿမိဳ႕အႏွံသို႕ ေလ်ာက္လည္ခဲ့ၾကေသာ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း တမ္းတမိ၊ သတိရမိသည္။ စက္ဘီးစီးရင္း အၾကည္စားသန္ၾကရင္း စက္ဘီးလက္ကိုင္မ်ားခ်ိတ္မိၾကကာ လဲၿပိဳခဲ့ၾကေသာ ဖုန္ထူထူလမ္းေလးမ်ားကို ျပန္လည္ အမွတ္ရမိသည္။ ေဟးေဟးဟားဟားႏွင့္ လက္က်ိဳးသည္ကိုပင္ မနာႏိုင္ ရယ္ၿပဳံးေနႏိုင္ ခဲ့ေသာ အခ်ိန္အခါေလးမ်ားသည္ သူငယ္ခ်င္းဆိုသည့္ စာလုံးတစ္လုံးအား ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလုံး၏ ႏွလုံးသားေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ မွတ္ေက်ာက္တင္ခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။
တစ္ခါတစ္ရံ ခ်စ္ခြန္းတုံ႕တင္ သံေယာဇဥ္တြယ္မိေလေသာ ခ်စ္သူရည္းစားႏွင့္ ပထမဆုံး ခ်ိန္းေတြ႕ၾကသည့္ အခ်ိန္အခါေလးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္လည္ႀကဳံေတြ႕ခ်င္မိေသးသည္။ ႏွစ္ဦးသား တုန္ရင္ေနေသာ ေျခလက္အစုံတို႕ျဖင့္ စကားေျပာရန္ပင္ အခ်ိန္အတန္ၾကာ တုန္႕ဆိုင္းေနခဲ့ေသာ ထိုအခိုက္အတန္႕ေလးႏွင့္ ခ်စ္သူ၏ လက္ဖ၀ါးႏုႏုေလးအား ဆုပ္ကိုင္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ ပထမဦးဆုံး အခ်ိန္အခါေလးအား ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူတိုင္း ေမ့ႏိုင္ၾကမည္လား။ ခ်စ္သူတို႕၏ ႏွလုံးသားအစုံသည္ ရင္မွပြင့္အန္ခုန္ထြက္လာမည္လားဟု တင္စားခဲ့ၾကေသာ အခ်စ္စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ စကားစုတို႕သည္ ထိုအခိုက္အတန္႕ ေလးအား မွန္ကန္ျခင္းနိယာမတစ္ခုကို ေဖာ္က်ဴးခဲ့ၾကသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ အလုပ္အတူသြား မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္လည္း ထမင္းဗူး တစ္ဗူးတည္းကိုသာ အတူစားခဲ့ၾကသည့္ လုပ္ငန္းခြင္ေလးမ်ားကို အမွတ္ရမိသည္။ အလုပ္ပင္ပန္းေသာ္လည္း စားလိုက္ရေသာ ထမင္းတလုပ္သည္ ထိုေန႕တစ္ေန႕တာအား ခြန္အားျပည့္၀ေနခဲ့ရ သည္ကိုလည္း မွတ္မွတ္ရရ အေႏွးျပကြက္တစ္ခုအေနႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ မွတ္ဥာဏ္ခန္းတြင္ သုိမွီးထားလိုက္ပါသည္။
ထိုတစ္ခါတစ္ရံ တို႕သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလုံး၏ ႏွလုံးသားမွတစ္ဆင့္ အသိစိတ္တိုင္းတြင္ အၿမဲမျပတ္ စီးဆင္းေနေသာ တစ္ခါတစ္ရံမ်ားျဖစ္ေနဦးမည္ဟု ကၽြန္ေတ္ာ မွတ္ခ်က္ျပဳမိပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အမွတ္တရေလးမ်ားသို႕ ---
--------- ဆက္လက္ႀကိဳးစားပါအုန္းမည္ ---------
Writer >>>@nyinyiwin(Steemit) MSC-006
Writing End Time >>>10:15 PM (15.7.2018)
#Myanmar #Writing #Blog #Literature #Life
ရန္ျဖစ္ၿပီးလဲအမွတ္မ႐ွိ ျပန္ေခၚၾကတဲ့ ကေလးဘဝ
ဟုတ္တယ္ ျဖဴစင္တဲ့ ႏွလုံးသားေလးေတြ ကေလးဘ၀ အၿမဲအမွတ္ရေနတာ။
ကြီးေရႊရဲ႕ အမွတ္တရေလးေတြ ဆက္ဖတ္ခ်င္ပါတယ္
ဟုတ္ဗ်ာ အဆင္ေျပရင္ ေနာက္ဆက္တြဲေလးေတြ ထပ္ေရးပါအုန္းမယ္။
တစ္ခါတစ္ရံ နဲ႔ အမွတ္တရေလးေတြကုိ ေရးျပသြားတာ စကားလုံး အသုံးအနႈန္း ေလးေတြ လွပျပီး စာဖတ္သူကုိ စိတ္ဝင္စားေစရုံတင္မကပဲ ေရးသားဟန္ကုိပါ မွတ္သားရေစပါတယ္။အမတ္ျကီးက မ်ိဳးစုံေတာ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ေလးစားလ်က္ပါအစ္ကုိ
ကိုသန္႕ဇင္ကေတာ့ အေျပာလညး္ေကာင္း အေရးလည္းေကာင္းပဗ်ာ။ တဖက္သား စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ စကားလုံးေလးေတြ ေရးတတ္တယ္။ အားေပးမႈကို ေက်းဇူးတင္လ်က္ပါဗ်ာ။
ကေလးေလးသာျပန္ျဖစ္ခ်င္သည္ေပါ့ေနာ္။
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ ကေလးဘဝကို အရမ္းသတိရတယ္။
Congratulations @nyinyiwin! You have completed the following achievement on Steemit and have been rewarded with new badge(s) :
Click on the badge to view your Board of Honor.
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPTo support your work, I also upvoted your post!
Do not miss the last post from @steemitboard:
SteemitBoard World Cup Contest - Final results coming soon
ဦးထီးသီခ်င္းလိုေပါ့
"အပူအပင္ကင္းတဲ့ကေလးေလးဘဝကို
တစ္ခါျပန္ျပီးရခ်င္ေသးတယ္ " ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ
ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ ကိုထီးသီခ်င္းလိုပါပဲ။
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by nyinyiwin from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, theprophet0, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.
တစ္ခါတရံဆုိေပမယ့္ အျမဲတမ္းအမွတ္ရေနပါတယ္
ဦးညီ
ဟုတ္တယ္ဗ် တိုက္ဆိုင္မႈရွိတိုင္း ၊ ကေလးေလးေတြျမင္တိုင္း ငယ္ဘ၀ကို အၿမဲသတိရ ေနမိတယ္။
ငယ္ဘဝကိုေမ့မရဘူး
ေမ့မရေသာ အရာမ်ားထဲမွာ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က အမွတ္ရစရာ အမ်ားဆုံးပါဗ်ာ။
ညစ္ႏြမ္းတဲ့သဘာဝေတြ..ၾကဳံေတြ႔ရေလတိုင္း..
ျဖဴစင္ခဲ့ေလေသာ.ငယ္ဘဝကို..တခါတရံေတာ့လဲ.တမ္းတမိတယ္...
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ အပ်က္သေဘာေတြကိုျမင္တိုင္း ငယ္ငယ္က ျဖဴစင္တဲ့ဘ၀ေလးကိုပဲ ျပန္ျပန္တမ္းတမိတယ္ဗ်။