အမုန္းတရားႏွင့္ရန္ျငိဳးမ်ား မထားၾကပါႏွင့္

လူတို႔သည္ လူ႔ေလာကတြင္ေနထိုင္ရင္း မိမိႏွင့္အျမင္မတူသူမ်ား,မိမိကိုအႏိုင္က်င့္ႏိွပ္စက္သူမ်ား,မိမိကိုမတရားေျပာဆိုဆက္ဆံသူမ်ားႏွင့္ တစ္ခါတစ္ရံေတြ႕ဆံုတတ္ၾက၏။ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ မိမိတို႔မွာ မခံခ်င္စိတ္ေဒါသမာနႏွင့္ အမုန္းတရားမ်ားေပၚလာၾက၏။အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားမွာ အမုန္းတရားမ်ားျဖစ္ေပၚေသာ္လည္း ၾကာၾကာမခံစား။ေမ႔ပစ္,ခြင္လႊတ္ႏိုင္ၾက၏။အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားမွာ အမုန္းတရားႏွင့္ေဒါသမ်ားကို မပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္။ၾကာရွည္ခံစားမုန္းတီးတတ္ၾက၏။ထိုနာက်ည္းမုန္းတီးမႈေၾကာင့္ တစ္ပါးသူအား ကာယကံ,ဝဇီကံ,မေနာကံတစ္ပါးပါးျဖင့္ ျပန္လည္တံု႕ျပန္ရန္ ေတြးေတာၾကံစည္ျခင္း,ေျပာဆိုျပဳမူျခင္းမ်ား ျပဳတတ္ၾက၏။ထိုသို႔တစ္ပါးသူအား အျငိဳးထားကာ ကာယကံ,ဝဇီကံ,မေနာကံ တစ္ပါးပါးျဖင့္ ျပဳမူေျပာဆိုျခင္းသည္ ေကာင္းေသာအလုပ္,လုပ္သင့္ေသာလုက္ရပ္ မဟုတ္ေပ။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုျပဳမူေျပာဆိုမႈ၏အက်ိဴးဆက္ကို ေနာက္ဆံုး၌ မိမိသာလ်ွင္ ခံစားရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။

ဥပမာ အေနျဖင့္ ပဋာစာရီျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္လ်ွင္ ပဋာစာရီသည္ ပဋာစာရီဘဝတြင္ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ေမာင္သည္ အိမ္ျပိဳ၍ေသ,လင္က ေျမြကိုက္၍ေသ,သားတစ္ေယာက္က စြန္ခ်ီ၍ေသကာ က်န္သားတစ္ေယာက္က ေရနစ္၍ေသဆံုးခဲ႕ရသည္။ပဋာစာရီဘဝတြင္ မိသားစု ၆ဦးစလံုး တစ္ျပိဳင္တည္း ေသဆံုးခဲ႕ရသည္မွာ အတိတ္ဘဝတစ္ခုတြင္ ပဋာစာရီက မိမိမိသားစုကို ဓားျမတိုက္ခဲ့ေသာသူမ်ားအား မိမိမ်က္စိေရွ့တြင္ပင္ အေသဆိုးႏွင့္ေသသည္ကို ျမင္ရပါေစဟု ဆုေတာင္းမိ၍ျဖစ္သည္။နာက်ည္းမႈအမုန္းတရားရန္ျငိဳးေၾကာင့္ ေတာင္းခဲ႕ေသာဆုသည္ ယခုပဋာစာရီဘဝတြင္ အလြန္ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာျဖစ္စဥ္ႏွင့္ခံစားမႈကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ႕၏။ေနာက္ဆံုးထိုခံစားမႈေဝဒနာေၾကာင့္ အရူးမဘဝပင္ ေရာက္ခဲ႕ရသည္။ဘုရားရွင္နဲ႕ေတြ႕မွသာ အက်ြတ္တရားရခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္။

ဆႏၵန္ဆင္မင္းဇာတ္တြင္လည္း စူဠသုဘဒၵါသည္ ဆႏၵန္ဆင္မင္း၏အင္ၾကင္းပင္ကိုေဝွ႕ယွမ္းမႈေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ေပၚ ခါခ်ဥ္ေကာင္ေတြ က်ရျခင္းကိုအျငိဳးထားကာ ေနာင္ဘဝတြင္ မိဖုရားျဖစ္၍ ဆႏၵန္ဆင္မင္း၏အစြယ္ကို ရယူႏိုင္ပါရန္ ဆုေတာင္းခဲ႕သည္။မိဖုရားဘဝတြင္ ေသာႏုတၱရမုဆိုးအား ခိုင္းေစကာ ဆႏၵန္ဆင္မင္းအစြယ္ကို ရရိွခဲ႕ပါေသာ္လည္း ဆင္စြယ္ကိုျမင္ေသာအခါ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ဘဲ အတိတ္ဘဝကိုသတိရလ်က္ ေနာင္တရကာ စိတ္ႏွလံုးေၾကကြဲဝမ္းနည္းမႈၾကီးစြာျဖစ္ျပီး ေသဆံုးခဲ႕ရသည္။အမုန္းတရား ရန္ျငိဳးထားကာ လက္စားေခ်ခြင့္ရရိွခဲ့ေသာ္လည္း လက္စားေခ်ျခင္း၏ေနာက္ဆံုးအက်ိဳးဆက္မွာ မိမိသာျပန္လည္ခံစားရျခင္း ျဖစ္ခဲ႕ရေလသည္။

ထိုဥပမာမ်ားကိုၾကည့္ရႈျခင္းျဖင့္ တစ္ဖက္သားျပန္လည္ခံစားရပါေစဟု နာက်ည္းမုန္းတီးမႈျဖင့္ ျပဳမူေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ျခင္းသည္ ေနာက္ဆံုး၌မိမိကိုယ္ကိုသာ ျပန္လည္ ခံစားေစမည့္ ဒုကၡေပးမည့္ အျပဳအမူမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ထို႕ျပင္ အမုန္းတရားမ်ား မိမိရင္ထဲမွာ ၾကာရွည္စြာ ထားျခင္းသည္ မိမိအား ပူေလာင္ခံစားရမႈမ်ား ျဖစ္ေစသည္။အကုသိုလ္စိတ္မ်ားလည္း ျဖစ္ေစေပသည္။မိမိတြင္ အမုန္းတရားေတြ အခ်ိန္ၾကာရွည္ ရင္ထဲထားေနသေရြ႕ ပူေလာင္ခံစားရမႈေတြ မိမိရင္ထဲၾကာရွည္ခံစားရဦးမည္။သူတစ္ပါးကိုမုန္းတီးမႈေၾကာင့္ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္လ်ွင္ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ေပ်ာက္ကင္းရ၏။ထို႕ေၾကာင့္ တတ္ႏိုင္သမ်ွ အမုန္းတရားမ်ား မထားသည္က အေကာင္းဆံုးျဖစ္၏။ေမ႔ေပ်ာက္ႏိုင္,ခြင့္လႊတ္ႏိုင္,သည္းခံႏိုင္ဖို႔ အေရးၾကီး၏။"ျပဳသူအသစ္,ျဖစ္သူအေဟာင္း" ဟူေသာဆိုရိုးစကားရိွ၏။ထို႕ေၾကာင့္ မိမိယခုဘဝတြင္သူတစ္ပါး၏မတရားျပဳမႈမႈ႕ကို ခံရျခင္းသည္ မိမိ၏အတိတ္ဘဝဝဋ္ေၾကြးေၾကာင့္သာ ခံရျခင္းျဖစ္၍ သူတစ္ပါးအား မမုန္းတီးအပ္ေပ။ထို႕ျပင္ မိမိအား မတရားျပဳသူ သူတစ္ပါးမွာလည္း မေကာင္းမႈကံ ျပဳမိသြားျပီျဖစ္ျပီး ေနာင္အနာဂတ္သံသရာဘဝတြင္ သူလုပ္ေသာကံ၏အက်ိဳးတိုင္းျပန္လည္ ခံစားရေတာ႔မွာ ျဖစ္၍ မိမိကအထူးတလည္ အကုသိုလ္ကံလုပ္ျပီး လက္တံု႕ျပန္ေနစရာမလိုအပ္ေပ။ကံ,ကံ၏အက်ိဳးကိုသာ ယံုၾကည္၍ ကံ,ကံ၏သေဘာတရားအတိုင္းသာ ထားသင့္ေပသည္။

အမုန္းတရားရန္ျငိဳးမ်ားေၾကာင့္ မိမိိတံု႔ျပန္ျပဳမႈလိုက္ေသာ ကာယကံ,ဝဇီကံ,မေနာကံမ်ားသည္ တစ္ခ်ိန္တြင္ မိမိထံကိုသာ ျပန္လာျပီး မိမိသာလ်ွင္ ခံစားရမွာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမုန္းရန္ျငိဳးမ်ား မထားၾကပါႏွင့္။အမုန္းတရားမ်ား ထားေနသေရြ႕ ျငိမ္းခ်မ္းမႈလည္း အျမဲတမ္းေပ်ာက္ဆံုးေနမွာ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ အမုန္းတရားႏွင့္ ရန္ျငိဳးမ်ားမထားၾကပါႏွင့္ဟု တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ရင္း ဒီစာေလးကို အဆံုးသတ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။

Reference- ပဋာစာရီဇာတ္လမ္း,ဆႏၵန္ဆင္မင္းဇာတ္

Photo credit-google image

Author-myothuzar,MSC-033