မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ(Self-Confidence)

^{image source}

ဘာသာျပန္ေလးပါ ေကာင္းလိ္ု႔မွ်ေဝေပးပါတယ္

သန္းလြင္ဟာ အေၾကြးေတြထဲမွာနစ္ေနတဲ့ စီးပြားေရးသမားတစ္ဦးျဖစ္ျပီးေခ်းထားတဲ့ ေငြေတြကို ျပန္ဆပ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းလည္းမျမင္ႏိုင္ဘူး။အေၾကြးရွင္ေတြက သူတို႔ပိုက္ဆံျပန္ရဖို႔ သူ႔ေနာက္ ေျပးလိုက္ေနၾကတယ္။ ကုန္ပို႔တဲ့သူေတြက ပိုက္ဆံေခ်ခိုင္းေနျပီ၊ သူဟာ ပန္းျခံထဲကခံုမွာထိုင္ ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ထဲ ငံုထားျပီးဘယ္သူမ်ား သူ႔ကုမၸဏီကို ေဒဝါလီခံျပီး ပိတ္လိုက္ရ တဲ့အျဖစ္မွ ကယ္တင္ႏိုင္ပါ့မလဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။

ရုတ္တရက္ အဘိုးအိုတစ္ဦးသူ႔ေရွေရာက္လာတယ္။ “မင္းကိုတစ္ခုခုကဒုကၡေပးေနတယ္ဆိုတာ ငါေတြ႔ေနရတယ္။” လို႔သူကေျပာတယ္။ “သန္းလြင္ ” ရဲ့ ျပႆနာေတြကိုနားေထာင္ျပီးေနာက္ အဘိုးအိုကေျပတယ္။ “မင္းကိုငါကူညီႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္”

သူဟာသန္းလြင္ရဲ့အမည္ကိုေမး၊ ခ်က္လက္မွတ္ေရးေပးျပီး သူရဲ့လက္ထဲ ထိုးေပးကာေျပာ လိုက္ တယ္။ “ဒီပိုက္ဆံကိုယူ ၊ဒီေန႔ကေန ေနာက္တစ္ႏွစ္အတိအက်မွာ ဒီမွာငါ့ကိုလာေတြ႔ပါ။ အဲဒီအ ခ်ိန္က်မွျပန္ေပးေပါ့။” ထို႔ေနာက္သူလာတုန္းကလိုပဲ ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး ျဗဳန္းကနဲေပ်ာက္သြား ေရာ။

သန္းလြင္ဟာ သူ႔ရဲ့လက္ထဲမွာ အဲဒီတုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာအခ်မ္းသာဆံုးထဲကတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ သူေဌးၾကီးဦးေဌးျမ လက္မွတ္ေရးထိုးထားတဲ့ က်ပ္သိန္းတစ္သန္းတန္ ခ်က္လက္မွတ္ကိုၾကည့္ လိုက္တယ္။

“တစ္ခဏအတြင္းမွာ ငါ့ရဲ့ ပိုက္ဆံေၾကာင့္ စိတ္ေသာကေရာက္ရတာေတြကို ရွင္းလိုက္ႏိုင္ပါလား” လို႔ သူသေဘာေပါက္မိတယ္။ သို႔ေသာ္ သန္းလြင္ဟ ပိုက္ဆံမလဲရေသးတဲ့ခ်က္လက္မွတ္ကို မီးခံေသတၱာထဲမွာထားဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အေရးၾကံဳမွထုတ္မယ္ဆိုတဲ့ အသိေလးက သူ႔ကို သူ႔စီးပြားေရး အဖတ္ဆယ္ႏိုင္ဖို႔ နည္းလမ္းရွာႏိုင္ဖို႔ ခြန္အားေတြေပးလိမ့္မယ္လို႔ သူထင္တယ္။

ပ္ိုျပီး အေကာင္းျမင္တဲ့စိတ္နဲ႔ သူၾကိဳးစားတာ ပိုေကာင္းတဲ့စီးပြားေရး ကန္ထရိုက္ေတြရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေရာင္းလိုက္ရတယ္။ လအနည္းငယ္အတြင္းမွာ အေၾကြးျပန္ဆပ္ႏိုင္ျပီး ဝင္ေငြရ ေအာင္ျပန္ရွာႏိုင္ျပီ။

ေနာက္တစ္ႏွစ္တိတိအၾကာမွာ ေငြမလဲရေသးတဲ့ခ်က္လက္မွတ္ကိုယူျပီးပန္းျခံသို႔ သူျပန္လာခဲ့ တယ္။ သေဘာတူထားတဲ့အခ်ိန္မွာ အဘိုးၾကီးေပၚလာတယ္။ သို႔ေသာ္ သန္းလြင္ဟာ ခ်က္ မွတ္ကို လွမ္းေပးျပီး သူ႔႔ရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈအေၾကာင္းေျပာျပမယ္အလုပ္မွ သူနာျပဳဆရာမတစ္ဦး အေျပးေရာက္လာျပီး အဘိုးၾကီးကို လွမ္းဆြဲေခၚသြားတယ္။

“သူ႔ကို ျပန္ဖမ္းဖိတာအရမ္းဝမ္းသာတာပဲ” သူမက ေအာ္ေျပာတယ္။ “သူရွင့္ကို မေနွာက္ ယွက္ ေနဘူးထင္ပါတယ္။ သူက အျမဲလူအိုရံုကေန ထြက္ေျပးျပီးသူဟာ သူေဌးၾကီး ဦးေဌးျမပါလို႔ လူေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ” သူမက အဘိုးၾကီးကို လက္မွကိုင္ကာ ေခၚသြားေလတယ္။

သန္းလြင္ဟာ အံ့ၾသျပီး ဘာမွမေျပာႏိုင္ဘဲ ရပ္ေနမိတယ္။ တစ္ႏွစ္လံုး သူ အလုပ္ၾကိဳးစား လုပ္ခဲ့ရတာ ေရာင္းလိုက္ဝယ္လိုက္နဲ႔။ သူ႔ေနာက္မွာ က်ပ္သိန္းတစ္သန္းတန္ခ်က္လက္မွတ္ ၾကီး ရွိတယ္ဆိုတဲ့ယံုၾကည္မႈနဲ႔။ ဒါဟာ ပိုက္ဆံအစစ္၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံ ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့ဘဝတိုးတက္ေျပာင္းလဲသြားတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ရုတ္တရက္သေဘာေပါက္ မိသြား ပါတယ္။

Following article Translate in Myanmar Language

Than Lwin was a business executive who was deep in debt and could see no way to repay the money he borrowed. Creditors were running after him to get their money back, Suppliers were demanding payment.He sat on the park bench, head in hands, wondering if anything could save his company from bankruptcy and closing down.

Suddennly an old man apperared in front of him. “I can see that something is troubling you,” he said. After ;istening to Than Lwin’ problems, the old man said, “ believe I can help you.”

He asked for Than Lwin’ name, wrote out a check, and pushed it into his hand saying, “Take this money. Meet me here exactly one year from today, and you can pay me back at that time.” Then he turned and disapperared as quickly as he had come.

Than Lwin saw in his hand a check for Myanmar Kyats 100,000,000,000, signed by U Htay Mya, then one of the richest men in the Myanmar!

“I can erase my money worries in an instant!” he realized. But instead, Than Lwin decided to put the un-cashed check in his save. Just knowing it was there might give him the strength to work out way to save his business, he thought.

With renewed optimism, he tried and got better business contracts, He made several big sales. Within a few months, he was able to repay his debt and started making money once again.

Exactly one year later, he returned to the park with the un-cashed check. At the agreed-upon time, the old man appeared. But just as Than Lwin was about to hand back the check and share his success,a nurse came running up and grabbed the old man.

“I’m so glad I caught him!” she cried. “I hope he hasn’t been bothering you. He’s always escaping from the rest home and telling people that he’s U Htay Mya.” And she led aways the old man by the arm.

Than Lwin just stood there surprised and speechless. All year long he’s been working hard, buying and selling, believing that he had a one million lakh kyats behind him. Suddenly, he realized that it wasm’t the money, real or imagined, that had changed his life for the better.

မင္းစိုးႏိုင္