ဒႆနမဆန္ခဲ႕ေသာ အေတြးမ်ား

အေတြးထဲမွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႕ ေတာင္စဥ္ေရမရတဲ႕ အေတြးမ်ိဳးေတြ ျကီးစိုးေနခဲ႕တယ္ ။ေအာ္ ဘာလိုလိုနဲ႕ ငါသံုးစြဲခဲ႕တဲ႕ ေန႔ရက္ေတြ ၉၀၀၀ ေက်ာ္ခဲ႕ျပီကိုး ။ဘယ္မွာလဲ ငါ့အတြက္ အာမခံခ်က္ေတြ ၊ ဘယ္မွာလဲ ေသရဲျပီဆိုတဲ႕ ခြန္အားေတြ ဘာမွ ေသခ်ာမေတြ႔ အရာအားလံုး ဖလင္ေခတ္က ရုပ္ရွင္ကားျကီးဆန္ဆန္ အျဖဴအမည္းေတြကိုသာ မပီမျပင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ႕ရတယ္ ။အခ်ိန္ေတြ အခ်ိန္ေတြ ကုန္တာလည္းျမန္လိုက္တာ ဒါေပမဲ႕ ငါ့အတြက္ ဘာေတြရရွိလိုက္သလဲ ကုသိုလ္ေတြလား။ ပညာေတြလား ၊ ဥစၥာေတြလား ဘာတစ္ခုမွလည္း လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မျပနိုင္ေသးပါလား ။စကၠန္ ့တိုင္းကို စိန္စီထားမယ္တဲ႕ ဆရာျကီး ပီမိုးနင္း ေရးသားခဲ႕တယ္ ။ ဒါေပမဲ႕လည္း ေမာဟေတြဖံုးေနတဲ႕ ဒီအာရံုေတြက အေလးအနက္ထားရေကာင္းမွန္းမသိဘဲ အတုအေယာင္ေတြနဲ႕သာ ပိတ္ဖံုးေနခဲ႕တယ္ ။

စစ္ဘုရင္ျကီး နပိုလီယံ သူသာ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ေနာက္မက်ခဲ႕ဘူးဆိုလ်ွင္ သမိုင္းတြင္မဲ႕ စစ္ပြဲျကီးကို ေအာင္နိုင္ရမယ္တဲ႕။ ဒါေတြကအာဏာရွင္ျကီးရဲ႕ ပကာသနေတြပါ ။ ကိုယ့္အတြင္းစိတ္ထဲက ေလာဘေတြ ေဒါသေတြ ေမာဟေတြကိုေကာ နိုင္ေအာင္တိုက္ထုတ္နိုင္ရဲ႕လားလို ့ ေမးလိုက္ခ်င္တယ္။ တျဖည္းျဖည္း ဆုတ္ယုတ္လာတဲ႕ သက္တမ္းေတြနဲ႕အတူ အရင္လို အနွစ္ တစ္ရာေက်ာ္တဲ႕ ထူးျခားလူသားေတြကို မျမင္ေတြ႕ရတာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ျကာေနျပီ။ ဆုတ္ကပ္ေရာက္ျပီေလ ၇၅ နွစ္ဆိုတဲ႕ အခ်ိန္က သင္တို ့ ငါတို ့ ရင္ထဲက ကိေလသာေတြကို တိုက္ထုတ္ဖို ့ မလံုေလာက္ဘူးလား။ ေန ့ရက္ေတြတိုင္းမွာ တိုးသထက္တိုးေအာင္ မ်ားသထက္မ်ားေအာင္ လုပ္ေနျကေတာ့မလား။ အပၸမာေဒန သမၼာေဒထ တဲ႕ ရြတ္လို ့ေကာင္းလိုက္တဲ႕ နႈတ္ကပတ္ေတာ္ေလး ။ ဒါေပမဲ႕ သိဖို့မျကိဳးစား ၊ လိုက္နာဖို ့ မျကိဳးစားခဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အပါယ္ေလးဘံုမွာ ဂိတ္ဆံုးမွ ၊ ထိပ္ဆံုးက သူေတြကို အျပစ္တင္ေနလို ့မရဘူး။ ဒါေတြကို ျကိဳသိေနလို ့ ကိုယ္အမူအရာ၊ နႈတ္အမူအရာ ၊ စိတ္အမူအရာေတြအားလံုးကို သတိ တရားနဲ႕ ခ်ြန္းအုပ္ေစခ်င္ခဲ႕တာ ။ေလးသေခ်ၤနဲ႕ ကမၻာတစ္သိန္းတိတိ ျဖည့္က်င့္ခဲ႕တဲ႕ ပါရမီေတြနဲ႕ သြန္သင္လမ္းျပေပးခဲ႕တာ တန္ဖိုးမထားသူေတြအတြက္ သိပ္မ်ားေစ်းေပါလြန္ေနသလားပဲ။

တစ္ေန ့ အိုရမယ္ ၊ နာရမယ္ ၊ ေသရမယ္ သင္မသိလို ့လား ဒါမွမဟုတ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား။ ဇယားကြက္ထဲက အသက္အပိုင္းအျခားကိုျကည့္ျပီး အခ်ိန္ရပါေသးတယ္ ေျပာေနရေအာင္ ေသမင္းနဲ႕ သင္တို ့ က်ြနုပ္တို ့က မိတ္ေဆြေတြလား မဟုတ္ဘူး။ ဇယားကြက္ထဲကအတိုင္း ရွင္သန္ခြင့္ရမယ္ထင္ေနရင္ေတာ့ သင္ဟာ အမ်ားထက္ထူးလို ့ ပိုျပီးရူးေနသူသာျဖစ္မယ္။ ဘယ္သူမွ အာမခံခ်က္မရွိဘူး။ ေမြးကင္းစကေလးငယ္ကစလို ့ လူငယ္ ၊ လူရြယ္ လူလတ္ ၊ လူျကီး အခ်ိန္မေရြး ေနရာမေရြး ေသေနျကတာ ဒါသံေဝဂေတြပဲ ယူျကစမ္းပါ။ ငါလည္းတစ္ေန ့ ေသရမွာပါလား။ အိုျကာပါတယ္ ဒီေန ့လည္းေသသြားနိုင္တယ္ ။မနက္ျဖန္လည္း ေသသြားနိုင္တာပဲ ငါ့အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး ။ အဓိက နဲ႕ သာမည ငါခြဲရမယ္ ။ ငါ့အတြင္းစိတ္ေလး ျကည္လင္ေနေအာင္ အရာရာကို သတိေလးကပ္ေတာ့မယ္ ။ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ေတြးစမ္းပါ ငါလည္းမျကာခင္ေသရေတာ့မယ္ဆိုျပီး မရဏာ နုႆတိကမၼဌာန္းေလး ရြတ္ဆို ပြားမ်ားေနစမ္းပါ။ အဲ႕ဒီကုသိုလ္ေလးက အေသာကမင္းျကီးလို ေရတြင္းေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊ ေရကန္ေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ လႈေနတန္းေနတဲ႕ ကုသိုလ္ေတြထက္ အဆရာေထာင္သာတယ္ ။အခ်ိန္ေတြ က်န္ေသးတယ္ မလုပ္နဲ႕ ။လူငယ္ေတြ ေခတ္စကားနဲ႕ဆို အျမီးေလးေျမွာက္လိုက္ အီးေလးေပါက္လိုက္နဲ႕ သက္တမ္းေတြကုန္လို ့ ကုန္မွန္းမသိျဖစ္ေနမယ္။ အာမခံခ်က္ေတြ မရွိဘဲ ဒုဂၢတိ ဘံုမွာ ဗီဇာမလိုပဲ ထာဝရ ေနထိုင္ခြင့္ ရေနလိမ့္မယ္ ။ ဒီေတာ့ အေရးမျကီးတဲ႕ အရာေတြ ခနေလးေမ့ထားျကရေအာင္ ။ အခ်ိန္ခဏေလးေပးျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးျကည့္ " ငါအခု ေသဖို ့သတိၱေတြ ရွိေနျပီလား အာမခံခ်က္ေတြ ရထားျပီလားလို ့ " . . . . . .

မိမိအား ခ်စ္သူ ၊ မုန္းသူ ထိုထိုလူ စိတ္၏ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏ က်န္းမာျခင္းနွင့္ ျပည့္စံုျကပါေစ။

MSC-181
Written by @gunapeya