ပံုေဟာင္းဘီးကေလးကို (၂) ႏွစ္ေလာက္ စီးၿပီး သကာလ ထို ဘီးေလးကို က်ေနာ္ ေရာင္းထုတ္လိုက္၏။ ပိုက္ဆံ နည္းနည္း ထပ္စုၿပီး ေနာက္ထပ္ ဆိုင္ကယ္ တစီး ထပ္၀ယ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရ၏။ လက္ထဲရွိတဲ့ ေငြေလးႏွင့္ ဘယ္လို ဘီးမ်ဳိး ၀ယ္ရမလဲကို ေရြးခ်ယ္ စဥ္းစားေနရ၏။ သို႔ႏွင့္ fino ေအာ္တိိုဘီးေလးကို ၀ယ္စီး ျဖစ္၏။ အမွန္ေတာ့ က်ေနာ္သည္ ေအာ္တိုဘီးမ်ားကို မႀကိဳက္ေပ။ ဂီယာခ်ိန္းစရာမလိုသျဖင့္ ငပ်င္းမ်ားသာ စီးသည့္ ဘီးဟု ယူဆထား၏။ မည္သို႔ပင္ မႏွစ္သက္ေပမယ့္လည္း ထိုဘီးကို ၀ယ္ျဖစ္သြား၏။ ၀ယ္ၿပီးသြားေနာက္ တကယ္စီးျဖစ္ေတာ့ ထိုဘီးကို က်ေနာ္ ႏွစ္သက္သြား၏။ ဂီယာခ်ိန္းစရာမလိုပဲ လီဗာေလးကိုသာ ထိုင္ၿပီး ဆြဲေပး ေနရံုျဖင့္ လိုရာခရီးကို သက္ေတာင့္ သက္သာ ေရာက္ေနႏိုင္သည္ကိုး။ က်ေနာ္ ငပ်င္း တေယာက္ ျဖစ္သြားၿပီ ျဖစ္၏။

ယခင္ဘီးထက္ သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဆီက ယခင္ဘီးထက္ ပို၍ ကုန္၏။ ဂီယာက သူ႔သူ ေအာ္တို ခ်ိန္းသည္ဆိုေတာ့ အတက္ေလး နည္းနည္း၊ အရွိန္ေလး နည္းနည္း ေလ်ာ့သြားလွ်င္ အႏွီဘီးက သူ႔သူ ဂီယာခ်ိန္းေနေသာေၾကာင့္ သာမန္ ဂီယာဘီးမ်ားထက္ ဆီပိုကုန္၏။ ထို႔ျပင္ က်ေနာ္ စာသြားသင္ရသည့္ ေနရာမ်ားသည္ က်ေနာ့္ အိမ္ႏွင့္ အေတာ္အတန္ လွမ္းသည့္ ေနရာမ်ား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ က်ေနာ့္မွာ ဆီဖိုးၾကည့္ၾကည့္ တရက္ တေထာင္ေလာက္ ကုန္ေနေတာ့၏။

ယခင္က သိပ္မႀကိဳက္ေပမယ့္ လက္ထဲ ေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ ထိုဘီးကို ႏွစ္သက္သြား၏။ အႏွီ ဆိုင္ကယ္၏ ပံုစံက က်ေနာ္ႀကိဳက္သည့္ ကာတြန္းကားထဲက ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ တူေန၏။ ထို႔ေနာက္ က်ေနာ္သည္ ထိုဆိုင္ကယ္ေလးကို sticker မ်ား ကပ္ၿပီး modify လုပ္ေတာ့၏။ တခ်ိန္တည္း တၿပိဳက္နည္ထဲ အားလံုးကို ကပ္ျခင္း မဟုတ္ပဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ နည္းနည္းခ်င္းစီ ကပ္ျခင္း ျဖစ္၏။ ေရွ႕ေခါင္းေလး ကပ္လိုက္၊ ေနာက္ျခမ္းေလး ကပ္လိုက္၊ ေဘးျခမ္းေလး ကပ္လိုက္ႏွင့္ေပ့ါ။ မီးခြက္ေတြကိုလည္း အလြတ္မေပးပဲ ကပ္ျပန္၏။ sticker အကပ္ေကာင္းလြန္းေသာေၾကာင့္ sticker ဆိုင္က ညီေလးႏွင့္ေတာင္ အေတာ္ရင္းႏွီးခင္မင္သြား၏။ သူကလည္း က်ေနာ့္ဆိုင္ကယ္ကို ေစတနာထားၿပီး ေသခ်ာေလး ကပ္ေပး၏။ ခင္မင္ရေသာ အကိုတေယာက္ကေတာင္ ဆိုင္ကယ္ျပန္ေရာင္းရင္ ဆိုင္ကယ္ဖိုး မေတာင္းေနနဲ႔၊ sticker ဖိုးပဲ ေတာင္းေတာ့ကြာဟု စေနာက္ရေလာက္ေအာင္ က်ေနာ္ sticker ကပ္လြန္းခဲ့၏။

Sticker ကို ရိုးရိုး sticker မဟုတ္ပဲ မီးစုန္း sticker မ်ား ကပ္၏။ ထို မီးစုန္း sticker က ညဖက္ မီးေရာက္ထိုးမိလွ်င္ ေရာင္ျပန္၏။ လင္း၏။ ထိုုမီးစုန္း sticker သည္ တရုတ္ႏွင့္ ယိုးဒယား ဆိုၿပီး (၂) မ်ဳိးလာ၏။ တရုတ္က ေစ်းသက္သာ၏။ ေစ်းကြာ သလို အရည္အေသြးကလည္း ကြာ၏။ တရုတ္ sticker က ခဏေလးႏွင့္ ကြာျခင္း၊ ပ်က္ျခင္း၊ အေရာင္လြင့္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပမယ့္ ယိုးဒယား sticker ကေတာ့ ခၽြန္သည့္ အရာ တခု ခုႏွင့္ မထိုးမိ မထိမိ သေရြ႕၊ ကိုယ္ကိုတိုင္က မခြာသေရြ႕ မကြာမပ်က္ေပ။ ေန၊ ေရ၊ ေလ မိေသာ္လည္း sticker ၏ အေရာင္သည္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေလ်ာ့သြားေပ။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားသြား အေရာင္မလြင့္သြားေပ။ ထိုဆိုင္ကယ္ေလးကို ျပန္ေရာင္းလိုက္ခ်ိန္ထိကို sticker မ်ားက အေရာက္ေတာက္ေနေသး၏။ က်ေနာ့္ လက္ထဲမွာ အႏွီ fino ေလးသည္ (၃) ႏွစ္ေလာက္ ေနခဲ့၏။ မေန႔ကေတာ့ ထို ဘီးေလးကို ေရာင္းလိုက္၏။

ေငြလိုေနသည္ထက္ ဒီအတိုင္း မစီးျဖစ္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ေရာင္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ ၿပီးခဲ့ေသာ ႏွစ္က က်ေနာ္ Honda Dream 125 တစီး ၀ယ္ထား၏။ fino ထက္စာလွ်င္ ထို 125 က ဆီစားသက္သာေသာေၾကာင့္ 125 ကို ပိုစီးျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သိပ္ၿပီး မစီးျဖစ္ေတာ့ေသာ fino ေလးကို ေရာင္းလိုက္၏။ ေရာင္းသာ ေရာင္းလိုက္ရသည္ အမွန္ေတာ့ သိပ္မေရာင္းခ်င္ေပ။ သို႔ေသာ္ စီးကလည္း မစီးျဖစ္ေပ။ ၾကာလွ်င္ ဘီးေစ်းက ဒီထက္က်ဖို႔သာ ရွိ၏။ ယခင္ ပံုေဟာင္းဘီေလး ေရာင္းလိုက္တုန္းကလည္း ထိုကဲ့သို႔ ခံစားရ၏။ ယခု fino ေလးကို ေရာင္းေတာ့လည္း စိတ္မေကာင္းေပ။ မၾကာခဏ ထိုဘီးေလး ရပ္ထားခဲ့ဘူးသည့္ ေနရာေလးကို ၾကည့္ၾကည့္ေနမိ၏။ သက္ရွိမေျပာႏွင့္ သက္မဲ့ေတာင္ သံေယာဇဥ္ တြယ္မိသြားလွ်င္ ျဖတ္ဖို႔ မလြယ္လွေပ။

သံေယာဇဥ္ ျဖတ္ရခက္ေအာင္လည္း က်ေနာ္ ၀ယ္စီးလိုက္သည့္ ဆိုင္ကယ္တိုင္းသည္ တာ၀န္ေက်လြန္းၾက၏။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူတို႔ကို ရိုရိုေသေသႏွင့္ ဂရုစိုက္သလို သူတို႔ကလည္း က်ေနာ့္ကို ျပန္ၾကည့္ေပး၏။ အရပ္စကားႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ ညဥ္ေကာင္းသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ဆိုင္ကယ္ဘီးေပါက္လွ်င္ေတာင္ ေလထိုး ကၽြတ္ဖာဆိုင္ႏွင့္ ဘယ္ေတာ့မွ အေ၀းႀကီးမွာ မေပါက္ေပ။ အနည္းငယ္တြန္းလိုက္ရံုႏွင့္ ေရာက္သည့္ ေနရာေတြနားမွာသာ ေပါက္၏။ က်ေနာ္သည္ တခါမွ် သူမ်ားကို မတိုက္ေပ။ က်ေနာ္က မတိုက္ရပဲ သူမ်ားကပဲ လာလာ တိုက္ေနၾက၏။ လာလာတိုက္တယ္ ဆိုရေအာင္လည္း အႀကိမ္အေရအတြက္ အားျဖင့္ လက္ (၅) ေခ်ာင္းပင္ မျပည့္ေပ။

တကယ္တမ္းေျပာရလွ်င္ သူမ်ားလာတိုက္သည့္ အႀကိမ္ထက္ စာလွ်င္ ကိုယ့္ဟာကို ဆိုင္ကယ္ လဲေနသည္က မ်ား၏။ မိုးရြာၿပီး စလစ္ျဖစ္လို႔၊ ေရွ႕ဘီး ခ်ိဳင့္ထဲေရာက္ၿပီး လက္ကိုင္ယမ္းသြားလို႔ စသည့္ ကိစၥေလးမ်ားေၾကာင့္ ဆိုင္ကယ္လဲ၏၊ ေမွာက္၏။ သုိ႔ေပမယ့္ တအားႀကီး ပ်က္စီးသြားျခင္းမ်ဳိး မရွိပဲ၊ ကာဘာမ်ား ေဆးအနည္းငယ္ ပြန္းသြားျခင္းမ်ဳိးေလာက္သာ ျဖစ္၏။ က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ ႀကီးႀကီးမားမား ပ်က္လို႔ဆိုၿပီး ျပင္ခဲ့ရတာမ်ဳိးမရွိေပ။ ဆိုင္ကယ္ကို လံုး၀ ပံုက်သြားမွ ျပန္သည္ ထက္ နည္းနည္းေကာင္းေနေသးကတည္းက ေသခ်ာ စစ္ေဆးၿပီး လိုအပ္သည္မ်ားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း၊ နည္းနည္းခ်င္းစီ ျပင္သြားသည္က က်ေနာ့္ အက်င့္ ျဖစ္၏။ ယခုေတာ့ (၃)ႏွစ္ေလာက္ က်ေနာ့္အနားမွာ ေနၿပီး က်ေနာ္ လိုရာခရီးကို ပို႔ေပးခဲ့ေသာ၊ က်ေနာ္ႏွင့္ အေဖာ္ အျဖစ္ ေနေပးခဲ့ေသာ fino ေလး က်ေနာ့္ အနားမရွိေတာ့ေပ။ အျခားတပါးေသာ ပိုင္ရွင္လက္ထဲသို႔ ေရာက္သြားၿပီ ျဖစ္၏။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစ က်ေနာ္သည္ က်ေနာ့္ fino ေလးကို သတိရေနဦးမည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္၏။

ဆက္ပါဦးမည္

Don Jaun

MSC 31