Literaturang Filipino: Hindi Inaasahang Parangal

Isang napakagandang araw sa inyong lahat. Ako po ay labis na natutuwa sa aking pagkapanalo sa huling paligsahan na sinalihan ko. Inihahandog ko po sa inyo ngayon ang aking gawa sa temang #karangalan.

---

pinagmulan ng imahe

Buwan ng Agosto, ito ang buwan ng wika na kung saan ay may mga iba't ibang paligsahan ang inihanda sa aming paaralan. Kabilang ako sa kinuha bilang kalahok na lalaban sa isang paligsahan na tinawag na 'Slogan Making'.

Dalawa kaming kalahok na si Vincent na nagtulong-tulong para makabuo ng isang islogan. Pagkatapos ng patimpalak ay pinarangalan kaming dalawa bilang pangalawa sa walong kalahok. Masaya na kami sa aming nakuhang parangal. May tig-iisang siyertipiko kaming natanggap bilang karangalan sa aming narating. Hindi pa iyon natapos kasi may panibagong paligsahan na naman at kami pa rin ni Vincent ang pambato sa aming seksyon. Maraming sumali at higit sampung pares ang nakilahok. Bagkus, hindi kami nawalan ng pag-asa at kumpiyansa sa sarili. Sa huli ay ganun pa rin ang nangyari. Ikalawa pa rin kami pero sobrang saya namin kasi hindi namin akalain ang nangyari. Sobra ang aming pasasalamat sa Panginoon sa ibinigay niya sa amin.

Makaraan ang ilang linggo ay may natanggap akong isang opportunidad galing sa aming 'guidance counselor na si Gng. Lyn. May inialok siya sa akin ng isang patimpalak na kung saan ay kukunin niya ako bilang isang kalahok. Kahit na may kaunting kaba at saya ay pumayag pa rin ako sa kanyang alok. Isang patimpalak na kung saan lahat ng paaralan sa buong munisipalidad, mapribado man o mapublikong paaralan ang pwedeng lumahok. Ito ay paligsahan na pinamumunoan ng pulisya para labanan ang talamak na druga at para na rin sa kanilang anibersaryo.

Araw na ng patimpalak, lahat ng mga kalahok sa iba't ibang paaralan ay nagsisidatingan na ang lahat ng kalahok. Bago pa man nagsimula ang patimpalak ay may ibinigay na isang tema na gagawan namin ng islogan. Binigyan kami ng limang minuto para makapag-isip at isang oras para taposin ang islogan. Wala akong maisip sa mga oras na iyon kasi parang hindi ko makuha ang nais iparating na tema. Unti-unti ng nauubos ang ibinagay na oras sa aking bago pa ako makapag-isip ng aking i-islogan. Natataranta na ako kung alin ang uunahin ko at tataposin kong isulat. Sa mga oras na iyon ay nawawalan na ako ng pag-asa at tiwala sa aking sarili kasi naubos na ang binigay na oras sa amin.

Marami sa aking kasamahan na nagsasabi na maganda raw ang ginawa kong islogan pero sa sarili ko ay wala akong tiwala sa ginawa ko. Dumaan ang ilang araw ay ibinalita sa amin ni Gng. Lyn ang mga nanalo at dalawa lang kami ang nakapasok. Sobra akong natuwa kasi isa ako sa nanalo at abot hanggang tenga ang aking ngiti. Pinarangalan ako bilang pangalawa o 'second runnerups'. Isang medalya, siyertipiko at kaunting pera ang ibingay sa amin. Hinding-hindi ko talaga inaasahan ang nangyari sa buhay ko. Labis ang aking pasasalamat sa Poong Maykapal sa aking narating at nakuhang karangalan. Na kung hindi dahil sa kanya ay hindi ko makukuha ito. Ako pala si Dan ang isang estudyante na hindi ko inaasahan ang makakuha ng isang parangal na bago ko pa lang nasalihan.