Μπράβο μπράβο μπράβο!!!
Κάθε φορά που ακούω κάποιον μα κόβει το τσιγάρο νιώθω πάρα πολύ όμορφα και επίσης νιώθω εκείνη την άγρια χαρά που ένιωσα όταν το είχα κόψει εγώ.
Κάπνιζα από τα 13 μέχρι τα 40. Τότε δεν υπήρχε ηλεκτρονικό τσιγάρο και έτσι το έκοψα μόνη μου.
Μου είχε γίνει ένας πολύ μεγάλος βραχνάς και το μυαλό μου είχε κολλήσει στο να το κόψω υποφέροντας.
Έκανα δύο προσπάθειες πριν χωρίς μεγάλη επιτυχία αλλά στη τρίτη τα κατάφερα μειώνοντας συνεχώς την νικοτίνη επιλέγοντας ελαφρότερα τσιγάρα.
Κάποια στιγμή μετά από μήνες που κάπνιζα πλέον σκέτο αέρα , με έπιασε το πείσμα και είπα ...έως εδώ και ένιωσα μέσα μου ότι ήταν η τελευταία φορά και όντως ήταν.
Δεν χάρηκα αμέσως αλλά μετά από 2-3 βδομάδες που πραγματικά μ,ου είχε φύγει η διάθεση να καπνίσω.
Ένιωσα ότι απελευθερώθηκα από μια άθλια εξάρτηση.
Δεν σου κρύβω ότι μετά ήθελα να με δαφνοστολίσουν.
Θεωρώ ότι είναι μια πολύ μεγάλη υπέρβαση γιατί ουσιαστικά είναι ναρκωτική ουσία απλά είναι νόμιμη.
Είναι μια πολύ καλή αρχή για να δείξουμε αγάπη προς τον εαυτό μας και σεβασμό προς τους άλλους.
Μπράβο Δημήτρη