Ziekte van de tijd

Ja t’is een raar wezen. Het wezen waar we naar streven, het niet moeten te beleven. Want we willen blijven leven.
T’is een wezen van heel erg ver. Tenzij je een familielid een vriend of een kennis hebt, dat het wezen kent.
Dan is het ineens heel erg dichtbij en dat maakt ons alles behalve blij. Want dan sta je ineens in de wachtende rij.
Het wezen komt altijd onverwacht, dan bevries je van onmacht en verlies je de levenslach.
Het is een wezen dat je niemand toewenst, zelf niet de grootste onmens.
Het is het wezen van onze tijden,terwijl we onbezorgd leven trachten we het toch te vermijden.
Het komt in het gehele lichaam voor, terwijl de voornemens van de dokter zingen in koor.
Het is een ziekte die iedereen kan krijgen, mannen vrouwen zelf kinderen.
Dan komt ineens de vraag, is het dat wat de grote macht wil of mag.
Dan wilt u je eigen leven geven, omdat de geliefde zou mogen blijven leven.
Er is ook hoop voor deze die het wezen hebben, met dokters ondernemingen vol met onderzoeken en pillen.
We hopen dan dat het wezen niet te groot is ,en enkel op een kleine uitbreiding zit of tijdelijk is.
Dan volgt het gevecht tegen het wezen, zodat we terug
mogen genezen.
En we het leven terug mogen omhelzen, en we onbezorgd kunnen lopen in een bos vol elzen.