The Best Event Which I Ever Joined | Steem Sri Lanka 3G Contest Series| Week 04 | 5% For SL Charity

"The Best Event Which I Ever Joined", ලස්සන මතකයන් අවදි කරන්න ලැබුණු හොද අවස්තාවක් විදියට තමයි මම දකින්නේ. Steem Sri Lanka 3G Contest Series හි හතරවන දිගහැරුම මෙවන් තේමාවක් යටතේ ගෙන හැර පෑම සම්බන්ධයෙන් මම මගේ මිතුරිය @roshipeiris ට බෙහෙවින් ස්තූති වන්ත වෙනවා. Best Event කිව්වම අපි ආස කරන , ආදරය කරන ගොඩක් අවස්තා අපේ හිතට එනවා.... ඉතින් මම මේ කියන්න යන්නේ, මගේ හිතට ආව බොහෝමයක් ලස්සන අවස්තාවන් අතරින් වැඩිපුරම හිත රැදුන අවස්තාවක් ගැන. ඉතින් මේ එයයි..🤗

ඇත්තෙන්ම කියනවා නම්, ඒ අවස්තාව අමතක කරන්න බැරි මතකයන් වලින් පිරුණු, ඒ වගේම අත්දැකීම් සමුදායක් ලබා ගත් අවස්තාවක්. එතකොට මට වයස අවුරුදු පහළවයි. මම පාසලේ දහය වසරේ හිටියේ. හැම අවුරුදදකම, අන්තර් පාසල් ඉංග්‍රීසි භාෂා දින තරග පැවැත්වෙන අතර , අනෙකුත් තරග වලට මෙන්ම, නාට්‍ය අංශයට ද අප පාසලෙන් ඉදිරිපත් වුණා. ඉතින් 2011 වසරෙදි, මගේ වාසනාවකට මටත් පුළුවන් වුණා පාසලේ ජේෂ්ඨ නාට්‍ය කණ්ඩායම නියෝජනය කරන්න.

නාට්‍ය ගැන කෙටියෙන් කිව්වොත් , එහි නම "The House Of Bernada". Bernada කියන්නේ තම ස්වාමියාගේ වියෝවෙන් පෙලෙන , දූවරු පස් දෙනෙකුගේ මවකි. ඒවගේම ඇය හුදු මාන්නයකින් පෙලෙන්නියක්ද වේ. මට රඟපෑම ගැන තිබුණේ සුළු අත්දැකීමක්. ඒත් අපේ ගුරුතුමිය මාව විස්වාස කරල මට දෙනව මම කවමදාකවත් රඟපාන්න හිතපු නැති චරිතයක්. ඔව්. මගේ චරිතය වුණේ Bernada ගෙ මවගේ චරිතය. ඒ කියන්නේ ආච්චි අම්මා කෙනෙක්ගේ චරිතයක්.

මට චරිතය ලැබුණු අවස්තාවේ මම ටිකක් විතර පසුගාමී වුණා. මොකද සුලු අත්දැකීමක් තිබුණ මට ඒ චරිතය ලොකු අභියෝගයක් වුණ නිසා. මගේ චරිතය ගැන විස්තර කලොත්, ඇය මහලු කාන්තාවක්. වර්තමානය ගැන කිසිම හැගීමක් නැති, මානසිකත්වය බිඳ වැටුණු කාන්තාවක්. මේ චරිතය හරහා තමයි නාට්‍යයේ හාස්‍ය මතු කරන්නේ. මට එම චරිතය ලොකු අභියෝගයක් වුණා . ඇයි?

මට මගේ කටහඩ වෙනස් කරන්න සිදු වුණා මහලු කාන්තාවකගේ හඩට ගැලපෙන්න. ගමන් විලාසය පවා මට වෙනස් කරන්න වුණා. අපේ වචන වලින් කියනවා නම් තනිකරම පිස්සු චරිතයක් තමයි රඟපාන්න තිබුණේ. මම මේ වෙලාවේ මගේ ගුරුතුමිය , පද්මිණී ගුරු මෑණියව ඉතාමත් ආදරෙන් මතක් කරනවා. ඇය මගේ පසු ගාමී ගතිය නැති කරලා මාව දිරි ගැන්නුවා මේ චරිතය වෙනුවෙන්. ඇයට ලොකු විස්වාසයක් තිබුණා මම ඒ චරිතයට උපරිම සාදාරණයක් කරන බවට. ඉතින් අවසානයේ මම ඒ අහියෝගය භාර ගත්තා. අපි හොදට පුහුණු වීම් කටයුතු සිදු කරා. අපිට විස්වාසයක් තිබුණා අපේ නාට්‍ය අනිවාර්යයෙන්ම ඉදිරියට යන බවට.

ඉතින් තරඟය පවත්වන දවසත් ආවා ඉක්මනින්ම. අපි ඔක්කොම සූදානම් කරන් උදෙන්ම පාසලෙන් පිටත් වුණා. අනෙකුත් පාසල් වලිනුත් ඇවිත් හිටියා අපි වගේම ලස්සන නාට්‍ය කණ්ඩායම්. අපේ නාට්‍ය අවසන් වෙන්නේ , Bernada ගේ එක් දුවෙක් සිය දිවි නසා ගැනීමෙන්. ඉතින් ඒ වෙලාවට මගේ චරිතයට තියෙන්නේ මැරුණ දුව ලගට ගිහින් දුකින් දෙබස දෙක තුනක් කියන්න. එතනින් සම්පූර්ණ නාට්‍ය අවසන් වෙනවා.

ඔන්න ඉතින් නාට්‍ය ආරම්භ වුණා. අපි ඔක්කොම හොදින් රඟ පානවා. මගේ සියලුම ජවනිකා අවසන් කරලා අවසාන මගේ දෙබස ටික කියන්න බලන් මම ස්ටේජ් එකේ පැත්තකින් හිටිය. ඔන්න ඉතින් සියදිවි නසගෙන ඒ චරිතය ස්ටේජ් එක උඩ ඇදගෙන වැටුනා. දැන් මම යන්න ඕනි ස්ටේජ් එකට. දැන් තමයි මගේ කතාවේ හොදම හරිය. අපි පුහුණු වීම සිය පාරක් විතර කරන්න ඇති. අවසාන දර්ශනය වෙලාවේ කිසිම වෙලාවක මම ඇඩුවේ නෑ ඒ කිසිම පුහුණුවීමකදි. මොකද බොරුවට අඩන්න බැරි වුණා ඒ එකම වෙලාවක වත්. (හරි නම් මම එතනදි අඩන්න ඕනි. ඇයි ඉතින් දුවෙක් සිය දිවි නසාගෙන මැරිලා ඉන්නවානේ) ඔන්න මම ස්ටේජ් එකට යන්න හදනවා. ඒ වෙලේ ස්ටේජ් එකේ තිබුණ මොකක් හරි දේකට මගේ කකුල වැදුණා. ඒ වේදනාව කොච්චරද කියනවා නම් , නාට්‍යයේ අවසන් දර්ශනයට උපරිම සාදාරණයක් කරන්න තරම් ඒ වේදනාව ප්‍රභල වුණා. මම මගේ අවසන් දෙබස් ටික කියනවා. කකුලේ වේදනාව හොදින්ම දැනෙනවා. මම හොදටම අඩ අඩ දෙබස් කියනෝ. හොදයි. ගානට හැම දේම ගැලපුනා. ඉතින් ඒ අවස්තාව මම රස විඳපු හොදම අවස්තාවකට හොද උදාහරණයක් නෙවෙයිද.....???

ඉතින් යාලුවනේ , මම දන්නවා මගේ ඒ ලස්සන අවස්තාවේ කිසිදු පිංතූරයක් නැතුව මගේ ලිපිය අසම්පූර්ණයි කියලා. ඒ දවස් වල අපි ලග මොබයිල් ෆෝන්, කැමරා තිබුණේ නෑ . ඉතින් මම ලග ඔයාලට පෙන්නන්න තියෙන්නෙ නාට්‍ය පිටපත විතරයි වගේම සාක්ෂයට මගේ මිතුරිය @anusha96 සිටිනවා. මොකද ඇයත් එම නාට්‍යයේ චරිතයකට සහභාගි වුණා. එය මගේ ජීවිතයේ මම හරි ආසාවෙන් තව කෙනෙක් එක්ක බෙදා ගන්න කැමති හරි ලස්සන අවස්තාවක් වගේම අමතක නොවන ආදරණීය මතකයක්.

මම ,
@sandupi
❤️