Bryan hayatı boyunca hiçbir zaman gökyüzünü görememiş, rüzgarı hissedememiş ve yağmurda ıslanamamıştı. Aklında görevi başarmaktan çok dış dünyayı ilk defa deneyimlemenin heyecanı vardı. Bu heyecan o kadar fazlaydı ki onu uğurlamaya gelen insanları hemencecik geçiştiriverdi. Sığınak 10'un iletişim kısmı da 100 senedir sornluydu bu yüzden sığınak 15'e biz geliyoruz hazır olun diye haber veremediler. Hazırlandı ve ardından kendini sığınağın daha önce görmediği büyük girişinde buldu. Burası nereden baksan 1 kilometrekare boyutunda havalandırma ve yiyecek gibi bir sürü ihtiyaçların karşılandığı büyükce bir bölümdü. sığınak. Bryan ve birçok seçilmiş daha önce hiç buraya gelmemişti, çünkü burada herşey otonom sistemler tarafından kontrol ediliyordu. Biraz daha ilerleyip robot çiftçileri geçtikten sonra asansöre vardı. Asansöre bindikten sonra farketti ki bu hızlıca yapılan asansör sağlam dayanıklı ve ek güvenlik önlemleriyle dolu bir asasördü, bunu anlayabilecek kadar yeterliliği vardı. Ancak sorun şu ki; bu kadar ek güvenliğe sahiç bir asansör malesef çok yavaş olmak zorundaydı. Yukarı çıkması aşşağı yukarı 25-30 dakika alsa da Bryan'a sanki günler hatta haftalar almış gibi geldi. Son yüzyılda kimsenin geçmediği artık heryerde örümcek ağları kaplı durumdaki uzun koridorları da geçtikten sonra nihayet son çıkışı bulabilmişti. Büyük ve heybetli kapı açıldığında sonunda kendini dışarı atabildi. Yaklaşık 5 dakika boyunca gözünü açmaya çalıştı ve sonunda o masmavi gökyüzünü görebiliyordu. Sığınak ormanın içine kurulmuştu yakınlardaki şelalenin sesini alabiliyordu. Üzerindeki sırf güvenlik önlemi olsun diye giydiği radrasyon kıyafeti hareketlerini aşırı derecede kısıtlıyordu. Radrasyon seviyesinin güvenli sınırlar içerisinde olduğunu teyit ettikten sonra kıyafetini fırlatıp attı. Sığınak 15'e doğru yürümeye başladı, yolda insan iskeletleri ve yeni çürümeye başlamış cesetler görüyordu. Tesisin güvenlik sistmi hibir yağmacının girişine izin vermiyordu. Sığınak 15 en yakındaki sığınak olmasına rağmen sığınak 10'un aksine şehrin göbeğinde konumlandırılmıştı. Bryan oraya kadar yürümek istememişti ancak yoldaki göçük ve engeller sebebiyle yürüyerek bile ancak yol kat edebiliyordu. Sonunda sığınak 15'e vardı. Elindeki aletle giriş izni istedi ancak sığınaktan cevap gelmedi. Tekrar denedi ancak gene bir sonuç alamadı. Daha fazla ilerlemesi durumunda sığınağın güvenlik sistemi tarafından öldürülebilirdi. Ancak kararlılıkla devam etti ve bir şey olmadı. Az daha ilerlediğinde sığınağın eskimiş duvarlarına vardı. Aynı asansörden burada da vardı, sığınak 15'in asansörüne bindi ve asansörün çalışmadığını fark etti. Asansöre güç veren tam 5 yedek güç kaynağı da ya çalınmış ya da bir şekilde servis dışıydı. Derin bir nefes alıp dışarıda benzin aramaya çıktı. Pek uzun sürmeyen uğraşlardan sonra benzinini elde etti ve sığınak 15'e indi. Elindeki sistem sayesinde kapıları kolayca açabildi ancak burada kimse yoktu. Acaba bu kadar insana ne olmuştu?
Hikayeyi devam ettirebilirsiniz
cengiz#8610