အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ရွင္သန္ျခင္း

ရွင္သန္ျခင္းဆိုသည္မွာမေသေသးျခင္း,ႏိူးျကားတတ္ျကြေနျခင္းေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ငိုျခင္းရွည္ႏွင့္စတင္ခဲ႔ရသည့္ဘဝသည္ဆင္းရဲလြန္းလွ၏။ဆင္းရဲျခင္းႏွင့္စခဲ႔ရသည္ဆိုလ်ွင္လည္းမွားမည္မဟုတ္ေပ။ရွင္သန္ျခင္း၏ဆန္႔က်င္ဘက္မွာေသဆုံးျခင္းျဖစ္သည္။ငိုျခင္းႏွင့္စခဲ႔ရသည့္အတြက္ေျကာင့္ရယ္ေမာျခင္းႏွင့္အဆုံးသတ္ရေပမည္။ဘဝတစ္ခုရွင္သန္ရာမွာအဓိပၸာယ္ရွိရွိေနထိုင္ရမည္။
ျမတ္ဗုဒၶေဟာျကားေတာ္မူခဲ႔ေသာ"လမ္းေကာင္းက်င့္စဥ္(၈)မဂၢင္"ဆိုသည့္အတိုင္းမဂၢင္လမ္းစဥ္အတိုင္းရွင္သန္ေနထိုင္သင့္သည္။မဂၢင္(၈)ပါးဟူသည္ကား_
၁။သမၼာဒိ႒ိေကာင္းစြာျမင္ျခင္(တစ္နည္း)အျမင္မွန္ျခင္း
၂။သမၼာသကၤပၸေကာင္းစြာျကံစည္ျခင္း(တစ္နည္း)မွန္ကန္စြာျကံစည္ျခင္း
၃။သမၼာဝါစာေကာင္းစြာေျပာဆိုျခင္း(တစ္နည္း)မွန္ကန္စြာေျပာဆိုျခင္း
၄။သမၼာကမၼႏၲေကာင္းစြာျပဳလုပ္ျခင္း(တစ္နည္း)မွန္ကန္စြာျပဳလုပ္ျခင္း
၅။သမၼာအာဇီဝေကာင္းစြာအသက္ေမြးျခင္း(တစ္နည္း)မွန္ကန္စြာအသက္ေမြးျခင္း
၆။သမၼာဝါယမေကာင္းစြာအားထုတ္ျခင္း(တစ္နည္း)ဝီရိယရွိျခင္း
၇။သမၼာသတိေကာင္းစြာေအာက္ေမ႔ျခင္း(တစ္နည္း)သတိရွိျခင္း
၈။သမၼာသမာဓိေကာင္းစြာတည္ျကည္ျခင္း(တစ္နည္း)သမာဓိရွိျခင္း
ထိုမဂၢင္(၈)ပါးကိုအက်ဥ္းအားျဖင့္ဆိုရပါလ်ွင္သီလ,သမာဓိ,ပညာသာျဖစ္ေပသည္။ဤကဲ႔သို႔မဂၢင္လမ္းစဥ္အတိုင္းအဓိပၸာယ္ရွိစြာရွင္သန္ေနထိုင္ျကရေပမည္။
(၁၉၉၇)ခုႏွစ္အိႏၵိယႏိူင္ငံ,ဗီဟာရ္ျပည္နယ္,နာလႏၵာတကၠသိုလ္B.A,M.Aဘြဲ႔ရအရွင္ကုသလ(ဓမၼာစရိယ)ဆရာေတာ္ဘုရား၏"အကုသိုလ္ပယ္,ကုသိုလ္ျကြယ္,ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား"ဟူသည့္ေဆာင္ပုဒ္ေလးသည္မိမိဘဝရွင္သန္ျခင္းအတြက္မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳလ်ွက္ရွိသည္။အကုသိုလ္တရားမျဖစ္ေစဘဲကုသိုလ္တရားျကြယ္ဝရေပမည္။မိမိစိတ္ကိုျဖဴစင္ေအာင္ထားရမည္။
လူသားတိုင္းသည္စားဝတ္ေနေရးအတြက္ကာယကံ(ကိုယ္ျဖင့္ျပဳလုပ္မႈ),ဝစီကံ(ႏႈတ္ျဖင့္ေျပာဆိုမႈ),မေနာကံ(စိတ္ျဖင့္ျကံစည္မႈ)တို႔ျဖင့္ျပဳလုပ္ေနျကပါသည္။ေကာင္းသည့္သေဘာတရား,မေကာင္းသည့္သေဘာတရားတို႔ႏွင့္ဘဝမွာရွင္သန္ေနရ၏။ဘဝစာေမးပြဲအတြက္မိမိကိုယ္ကိုေမးျမန္းျကည့္ပါ။မိမိကိုယ္တိုင္ကပဲအမွတ္ေပးရမွာမို႔ရိုးသားဖို႔လိုအပ္ပါသည္။လက္ရွိဘဝဟာရွင္သန္ေနရျခင္းသည္မေကာင္းတာမ်ားေနလ်ွင္ျပင္ဆင္ဖို႔အခြင့္အေရးရွိပါသည္။"ပ်က္အစဥ္,ျပင္ခဏ"ဆိုသည့္ဆိုရိုးစကားကိုရင္းႏွီးစြာသိျကေပလိမ္႔မည္။ရွိတဲ႔အတိုင္းသိေနဖို႔သိတဲ႔အတိုင္းလည္းရွိေနဖို႔လိုအပ္၏။
ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္၏ရွင္သန္ျခင္းသေဘာသည္သစ္ပင္အိုျကီးမွာရြက္ေဟာင္းေျကြခ်ိန္သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြဟာဘယ္ညာေခ်ာက္ထဲဘယ္ခ်ဳံထဲသို႔က်မည္မသိႏိူင္ပါ။ဘယ္ဘဝေရာက္မည္ဆိုသည္မွာခန္႔မွန္း၍မရႏိူင္ပါ။ပုထုဇဥ္သည္သမုဒယဝဲဂယက္ထဲတြင္ပက္လက္ေမ်ာေနရသည့္သူရူးတစ္ေယာက္ဟုဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကဆိုထားေပသည္။
ႏႈိးေဆာ္သည့္သူရွိမွႏူိးျကား၏။ႏိူးျကားမွတက္ျကြ၏။တက္ျကြပါမွလုပ္ျဖစ္ျက၏။ေကာင္းသည့္သေဘာတရားတို႔ကမိမိဘဝကိုေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖစ္သည္။မေကာင္းသည့္သေဘာတရားတို႔ကအပါယ္သို႔ေရာက္ေစသည္။ကမၼဝိသုဒၶိ(စင္ျကယ္တဲ႔အလုပ္),ကမၼကိလိ႒(ညစ္ႏြမ္းတဲ႔အလုပ္)ဟုအဓိပၸာယ္ရပါသည္။ကုသိုလ္တရားကိုစင္ျကယ္စြာျပဳလုပ္ျကရမည္။စင္ျကယ္သည့္အလုပ္ေျကာင့္လက္ရွိဘဝမွာဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ေစ၏။အတိတ္,ပစၥဳပၸန္,အနာဂတ္ဘဝေတြမွာလည္းဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ျဖစ္ရ၏။သာဓကအေနျဖင့္ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္ကနႏၵိယသူေ႒းသည္စင္ျကယ္စြာျဖင့္ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းခဲ႔ျခင္းေျကာင့္တာဝတႎသာနတ္ျပည္တြင္ဗိမာန္ေတာ္ျကီးေပါက္ေန၏။ဤသာဓကကိုသုံးသပ္ျခင္းအားျဖင့္စင္ျကယ္ျခင္း၏ရလဒ္ကိုသိႏိူင္ပါသည္။
အကုသိုလ္တရားျဖစ္သည့္ညစ္ႏြမ္းမႈအလုပ္ကိုမျပဳလုပ္သင့္ပါ။ဥပမာအားျဖင့္ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္၌စုႏၷအမည္ရွိေသာဝက္သတ္သမားတစ္ဦးသည္(၅၅)ႏွစ္ပတ္လုံးအကုသိုလ္အလုပ္ျဖင့္ဘဝကိုရွင္သန္ေနခဲ႔၏။သူေသခါနီးတြင္မိမိျပဳလုပ္ခဲ႔ေသာအကုသိုလ္ကံတို႔ေျကာင့္ဝက္ကဲ႔သို႔နာက်င္မႈေဝဒနာတို႔ကိုခံစားေနရ၏။ဝက္ကဲ႔သို႔ေအာ္ဟစ္ေသ႐ရွာ၏။မိမိျပဳလုပ္ခဲ႔ေသာအကုသိုလ္ကိုမိမိပဲတာဝန္ယူရသည္။ကုသိုလ္တရားသည္မိမိကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးေနမည္ျဖစ္သည္။
ယုံျကည္မႈျဖင့္အသက္ရွင္ျခင္းသည္ကံ,ကံ၏အက်ိဳးတရား,ရတနာသုံးပါးကိုျကည္ျကည္လင္လင္ႏွင့္ယုံျကည္မႈမ်ိဳးကိုဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ေကာင္းေသာရွင္သန္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ဖို႔လိုအပ္ေပသည္။မေကာင္းေသာရွင္သန္ျခင္းမ်ိဳးမျဖစ္သင့္ေပ။မိမိရွင္သန္ေနထိုင္သည့္ေနရာ၌ကုသိုလ္,ဥစၥာ,ပညာ႐ရွိဖို႔အထူးလိုအပ္ပါသည္။
နိဂုံးခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရပါလ်ွင္မိမိရွင္သန္ေနထိုင္သည့္ဘဝအစမွာငိုျခင္းႏွင့္စခဲ႔ရျပီးရယ္ေမာျခင္းတို႔ႏွင့္အဆုံးသတ္ႏိူင္ျကရမည္။အဓိပၸာယ္အရွိဆုံးလူသားအျဖစ္ရွင္သန္သင့္ေပသည္။
"သတိျကီးစြာျဖင့္ဉာဏ္လႊာသုံးျပီး
ဘဝမွာျဖစ္သလိုမရွင္သန္ျကဘဲ
အဓိပၸါယ္ရွိေသာလူသားအျဖစ္"
ရွင္သန္ျကရေပမည္။