Tja, al bestaan er vermoedelijk miljoenen planeten zoals de aarde, dan lijkt me, gezien de leeftijd van het heelal en de tijd dat de mens nu op aarde rondwandelt, de kans dat er ergens anders op precies ditzelfde moment een vergelijkbaar intelligent leven heeft ontwikkeld waarmee wij zouden kunnen communiceren als van mens tot mens, toch wel heel erg klein.
Trouwens: wat is gelijktijdigheid eigenlijk in deze context?
Stel dat er op een planeet hier 10 lichtjaar vandaan een soortgelijk intelligent leven heeft ontwikkeld als hier "nu" bij ons, dan is de kans om elkaar te ontmoeten nagenoeg nul voordat één van beide zichzelf heeft vernietigd door oorlog of een soortgelijke ramp als indertijd met de dinosaurussen.
Ik geloof zeker dat het in het hele heelal wemelt van het leven, maar dan eerder allerlei soorten plankton etcetera. waarmee niet goed te communiceren valt ..
Leuk stuk trouwens, grt @vjbasil
Misschien zijn ze wel zo intelligent, en hebben zij ons al héél lang ontdekt, maar worden we bestempeld als toxisch en gevaarlijk...te vermijden dus...
Maar je hebt gelijk, als er ooit leven ontdekt wordt in de ruimte zal dat zeker niet in de vorm zijn van een groen mannetje met grote oren en drie vingers... en kan idd iets plakton-achtigs zijn, of misschien iets enorm groots...
Bedankt voor je reactie
Ja of een "entiteit" van onstoffelijkheid?
Soms vraag ik me wel eens af of een voor ons algemeen begrip als 2+1=3 ook los van het "denken" of bewustzijn kan bestaan.
Ik vermoed van niet; het zijn allemaal benoemingen door de mens om het leven en de "wereld"( het universum) "begrijpelijk" te maken.
Maar je zou je wel voor kunnen stellen dat die "onstoffelijkheid" zich in een soort van computer systeem zou kunnen bevinden.
Het heeft er wel alle schijn van, heb ik het idee, dat de mensheid hier op aarde een dergelijk systeem aan het bouwen is.
Een systeem dat ons makkelijk kan overleven en na 1000000 jaar tot de eindconclusie komt :
42!
Wij, mensen, moeten een begin en een einde zien in alles om het te kunnen begrijpen.
Het teken ∞ kennen we wel uit de wiskunde, maar beperkt zich zeker niet tot de wiskunde alleen.
Wij praten gewoon in beperkingen...Hoe oude ben jij? Hoe groot ben jij? Hoe ver is is het nog? Het zit in onze opvoeding, in onze educatie. Dat is ook de reden waarom mensen geloven in een God... Er MOET een begin zijn, maar men vindt/vond geen verklaring, dan maar een even onverklaarbaar iets als beginpunt, en dat is dan God.
Als u zelf gelovig bent wil ik u daarmee niet beledigen, het is gewoon mijn visie. Maar het omvat eigenlijk hetzelfde als jij schreef; een benoeming om het alles "begrijpelijk" te maken.
Juist,
heeft u de boeken gelezen van Yuval Noah Harari?
Sapiens en zijn 2e boek: Homo Deus.
Als je al gelovig zou zijn, dan lijkt me dat dit boek je daar wel van verlost....
Maar los daarvan: mensen willen persé in iets geloven; hoe vaak hoor je niet als het over godsdienst / religie gaat dat mensen zeggen: "Nou ja, God daar geloof ik niet in, maar dat er 'IETS' is, ja dat moet toch wel een energie ofzo..."
En zo babbelen we maar lekker door, fantaserend dat een figuur die we menen te herkennen in een aantal willekeurige sterren op miljoenen lichtjaren van elkaar en van ons verwijderd een "betekenis" heeft.
Nee dat boek heb ik niet gelezen. Het zal je misschien verbazen maar ik lees bitter weinig. Trouwens hoe ik over religie denk kan je hier lezen https://steemit.com/thelionslegion/@feelx/godsdienstles (een beetje reklame maken voor mijn eigen blog ;-) )
Het computerverhaal met als uitkomst 42, wist ik ook nog niet, bedankt daarvoor.